Jest jedną z dwóch osób na świecie, które zostały wyróżnione zarówno Noblem jak i Oskarem. 70. rocznica śmierci George Bernarda Shawa

George Bernard Shaw urodził się 26 lipca 1856 w Dublinie. Dramaturg i prozaik angielski pochodzenia irlandzkiego. Twórca koncepcji tzw. siły życiowej i ewolucji twórczej. Znany zwłaszcza dzięki dramatowi Pigmalion oraz często przywoływanym aforyzmom. W wieku 16 lat podjął pracę jako urzędnik w firmie zajmującą się handlem nieruchomościami. W 1876 roku udał się wraz z matką do Londynu, gdzie miały miejsce jego początki pisarskie. Nie były jednak udane, pierwsze sztuki nie spotkały się z przychylnym przyjęciem przez krytyków i czytelników. Autorowi zarzucano zbyt intelektualne podejście do relacji międzyludzkich, zarzucenie psychologizmu postaci na rzecz konfliktu idei i światopoglądów. Autor nie przejął się jednak niepowodzeniami. Wydawał książki własnym sumptem, a potem na koszt swojej przyjaciółki, Charlotty P. Townsend, z którą w 1898 roku się ożenił. W 1884 roku wstąpił do Towarzystwa Fabiańskiego, organizacji inteligenckiej propagującej idee postępu i głoszącej hasło przejścia od kapitalizmu do socjalizmu drogą reform społecznych. Z czasem stał się głównym piewcą stowarzyszenia. 

Pierwsze jego dzieło o którym zrobiło się głośno to Kandydy wydane w 1903 roku. Rok później stworzył w londyńskim Royal Court Theatre, tzw. scenę idei, która była tak naprawdę teatrem autorskim Shawa. Wybuch pierwszej wojny światowej przyczynił się do powstania artykułu Wojna z punktu widzenia zdrowego rozsądku, w którym skłaniał się do filozofii pacyfistycznej i wyśmiewania z fanatycznego patriotyzmu zarówno Niemiec jak i Anglików. Przysporzyło mu to wielu wrogów jak i zwolenników. Za swój artykuł został wydalony z ekskluzywnego klubu Dramaturgów. W 1920 roku, po kanonizacji Joanny d'Arc, rozpoczął pracę nad swą jedyną tragedią Świętą Joanną, którą wydał w 1924 roku. W najdojrzalszej formie przedstawił w niej swoją wizję nadczłowieczeństwa, której już wcześniej dawał wyraz w takich sztukach, jak Cezar i Kleopatra czy Człowiek i nadczłowiek. 

W 1925 roku pisarz otrzymał literacką Nagrodę Nobla za "twórczość naznaczoną idealizmem i humanizmem, za przenikliwą satyrę, która często łączy się z wyjątkowym pięknem poetyckim". Jest także zdobywcą Oscara w roku 1938 za "najlepszy scenariusz adaptowany" do filmu Pigmalion, co czyni go pierwszą osobą w historii uhonorowaną Oscarem i Nagrodą Nobla. Pieniądze z nagród przeznaczył na angielsko-skandynawski fundusz skierowany głównie do tłumaczy dzieł Augusta Strindberga. Pod wpływem idei Henriego Bergsona i Friedricha Nietzschego, stworzył swoją własną filozofię "siły życiowej", która ma być kołem zamachowym "ewolucji twórczej", traktowanej jako droga cywilizacyjnego i społecznego postępu. Liczne anegdoty George'a Bernarda Shawa, a także bogata korespondencja, jaką pozostawił, spowodowały, że stał się bohaterem sztuk napisanych przez innych autorów: m.in. „Najlepsi z przyjaciół” Hugh Whitemore'a, „Kochany kłamca” Jerome'a Kilty'ego oraz „Herbatka u Stalina” Ronalda Harwooda. Po śmierci żony w 1943 roku przeniósł się z Londynu do Hertfordshire, gdzie spędził ostatnie lata życia. Zmarł 3 listopada 1950 roku w wieku 94 lat w Wielkiej Brytanii.

Źródło: wikipedia.org/ encyklopediateatru.pl/biografia24.pl
Źródło zdjęć: getty.edu/ superhistoria.pl/ thoughtco.com/