Jestem tutaj

Poeta, eseista, prozaik, tłumacz, wykładowca, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1980). 109. rocznica urodzin Czesława Miłosza


Urodził się 30 czerwca 1911 roku na Litwie w Szetejniach w rodzinie, która należała do starego szlacheckiego rodu. Wychował się na terenie dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego, które wraz ze swoją wielokulturową i tolerancyjną atmosferą wywarło decydujący wpływ na jego twórczość. Często w swojej twórczości będzie odwoływał się do wspomnień z dzieciństwa. W 1929 roku zdał maturę i został studentem Uniwersytetu Stefana Batorego. Początkowo wybrał wydział humanistyczny, lecz wkrótce przeniósł się na prawo. Działał w studenckim Kole Polonistów i jako jego członek zadebiutował w 1930 roku wierszami na łamach uniwersyteckiego pisma. Trzy lata później ukazał się jego pierwszy tomik poetycki Poemat o czasie zastygłym.


W 1935 roku rozpoczął swoją pierwszą zawodową pracę w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. W kolejnym roku wydał tomik Trzy zimy, który znakomicie oddał panujące nastroje oraz zebrał doskonałe recenzje. W 1937 roku podróżował po Włoszech, a po powrocie przeniósł się do Warszawy, wciąż pozostając pracownikiem Polskiego Radia. Po wybuchu II wojny światowej  zgłasza się na ochotnika do wojska. Zostaje jednak zawrócony z linii frontu. Gdy w czerwcu 1940 roku do Wilna wkracza Armia Miłosz ucieka do stolicy, gdzie aktywnie uczestniczy w podziemnym życiu literackim. 

W tym czasie pod pseudonimem Jan Syruć publikuje tomik Wiersze, który jest pierwszą publikacją poetycką podziemnej Warszawy. W 1943 powstają jego przełomowe, dojrzałe utwory Świat. W czasie wojny Czesław i Andrzej Miłoszowie pomagają rodzinom Trossów i Wołkomińskich, za co w 1989 roku zostają uhonorowani przez tytułem “Sprawiedliwych wśród Narodów Świata”. W 1945 roku wydaje jeden z najbardziej znaczących tomików poezji polskiej XX wieku Ocalenie.


Po wojnie poeta początkowo nie był wrogo nastawiony do nowej władzy i w latach 1945-1951 pracował jako attaché kulturalny, jednak w 1951 roku zerwał na zawsze z władzami Polski Ludowej, poprosił rząd Francji o azyl polityczny. Przeprowadził się Maisons Laffitte, siedziby Instytutu Literackiego, który był kierowany przez Jerzego Giedroycia. Ukazały się tu wszystkie najważniejsze książki przyszłego noblisty, w tym głośna analiza postawy pisarzy w czasach stalinizmu zatytułowana Zniewolony umysł

W czasie, kiedy – jak sam twierdzi – opuściła go wena poetycka, napisał Dolinę Issy. W 1960 roku na zaproszenie uniwersytetu stanowego California wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Pełnił posadę profesora na Wydziale Języków i Literatur Słowiańskich University of California w Berkeley przez blisko 20 lat. W 1965 roku wydał anglojęzyczną antologię polskiej poezji Postwar Polish Poetry. W 1973 roku został wydany pierwszy zbiór jego wierszy Selected Poems i od tego czasu jego popularność rosła. 



W 1974 roku wydał ważny tom poetycki Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada, a trzy lata później ukazała się jedna z najważniejszych książek eseistycznych Ziemia Ulro. W 1978 roku otrzymał Międzynarodową Nagrodę Literacką Neustadt, która jest nazywana Małym Noblem. W 1980 roku, czasie powstania Solidarności i przygotowań do politycznego przełomu w Europie, Szwedzka Akademia przyznaje Czesławowi Miłoszowi Nagrodę Nobla. W Polsce po raz pierwszy od 1945 roku zostają wydane tomiki jego poezji. W kolejnym roku Czesław Miłosz odwiedził ojczyznę. W międzyczasie publikuje kolejne tomy wierszy, zyskując coraz większą popularność na świecie.

Na stałe do kraju przeprowadził się w 1993 roku. Zamieszkał w Krakowie, o którym mawiał, że najbardziej przypominał mu Wilno. Od władz miasta otrzymał honorowe obywatelstwo oraz mieszkanie. Po 1989 roku w Polsce ukazywało się coraz więcej jego książek. Ostatnia dekada życia poety była dla niego niezwykle twórczym okresem, a każda z nowych książek cieszyła się dużym uznaniem, zarówno krytyków, jak i czytelników. 



W 1998 roku otrzymał Nagrodę Literacką NIKE za tom Piesek przydrożny. W 2000 roku za tom poezji To otrzymał srebrny medal 600-lecia odnowienia Akademii Krakowskiej przyznanej przez Uniwersytet Jagielloński. Czesław Miłosz zmarł 14 sierpnia 2004 roku w Krakowie, w wieku 93 lat. Pochowano go w Krypcie Zasłużonych kościoła na Skałce w Krakowie.


Źródło: wikipediażyciorysyculture
Źródło zdjęcia: retropress.plzdjęciezdjęcie 2

Z poczwarki w pięknego motyla... 30 czerwca obchodzimy Dzień Motyla Kapustnika


Dzisiaj z okazji Dnia Motyla Kapustnika, inaczej Bielinka kapustnika, warto zastanowić się dlaczego populacja  tego motyla maleje. Niestety często winni jesteśmy my sami. Masowe zwalczanie poprzez stosowanie chemicznych substancji doprowadziło do tego, że liczebność bielinka drastycznie spadła.

Motyl kapustnik pojawia się najczęściej w ogrodach, sadach, lasach i przy górskich dolinach, czyli wszędzie tam, gdzie ma dostęp do świeżego pokarmu. Gąsienice zjadają przede wszystkim takie rośliny jak kapusta, rzodkiewka oraz nasturcje. Uwielbiają również kalafior, jarmuż, brokuł, kalarepę i rzepak. Motyl zamieszkuje praktycznie całą Europę, Afrykę oraz Północną Azję.


Samica Bielinka kapustnika składa do 300 jaj, które przykleja od spodu liści, chroniąc je przed ewentualną napaścią ze strony drapieżników. W ciągu roku pojawiają się 2, 3 pokolenia owada.  Po około 4-10 dniach z jaj wylęgają się gąsienice. Ich rozwój trwa do 4 tygodni, po czym opuszczają roślinę, która była ich żywicielką i poszukują innej kryjówki. Poczwarka Bielinka ma żółtozielony kolor. Smukła, kolorowa gąsienica posiada małe, krótkie włoski oraz niebieskozielone lub czarne plamki. Ich grzbiet pokrywa żółta pręga. Ta niezbyt urodziwa istota przeobraża się jednak w pięknego motyla. Nasz bohater ma białe skrzydła – u samców z ciemnymi plamami, u samic z drobnymi, czarnymi kropkami na ich skraju. Ich rozpiętość sięga od 49 do 63 mm. 


Występowanie Bielinka kapustnika rozpoznajemy po wygryzionej blaszce liściowej. Jeżeli zauważymy ślady jego obecności, nie stosujmy drastycznych, chemicznych środków. O wiele lepiej sprawdzi się wyciąg z rumianku, ziemniaków, krwawnika, a nawet pomidora! Dobrym pomysłem jest również zasadzenie szałwii, za którą motyl ten nie przepada. Najlepiej jednak nie dopuścić do jego pojawienia się. Tylko systematyczna obserwacja pozwoli na wczesne wykrycie gąsienic i ich szybkie usunięcie, a co za tym idzie, ochroni rośliny, jednocześnie nie powodując zagrożenia dla samego owada.


Zapraszamy do zabawy:



Źródło: klubeko.pl/elblag24.pl
Źródło zdjęcia: wikipedia.pl/pavio.flog.pl

120. rocznica urodzin autora "Małego Księcia" - Antoina de Saint-Exuperego


Dzisiaj obchodzimy 120 rocznicę urodzin francuskiego pisarza i lotnika, znanego na całym świecie jako autora powieści Mały książę. Jednej z najpoczytniejszych książek w historii literatury.

Antoine de Saint-Exupéry urodził sie w Lyonie 29 czerwca 1900 roku w rodzinie arystokratycznej. Początkowo uczył się u jezuitów, w późniejszym natomiast czasie podejmował studia na architekturze w paryskiej Akademii Sztuk Pięknych. Już w swej dość wczesnej młodości był zafascynowany lotnictwem, samą możliwością odrywania się i unoszenia ponad ziemią. Na przestrzeni lat dwudziestych odbywał służbę jako pilot lotnictwa wojskowego, później pracował jako pilot pocztowy. Doświadczenia lotnicze, które wówczas zebrał, znalazły swe rzetelne odbicie w jego całej twórczości literackiej. Jego debiutem było opowiadanie zatytułowane Lotnik, z 1926 roku. Pracując w argentyńskim Towarzystwie Lotniczym, poznał swoją przyszłą żonę – również pisarkę i artystkę salwadorskiego pochodzenia Consuelę Suncin Sandoval de Gomez. 



Podczas wojny domowej w Hiszpanii był korespondentem prasy francuskiej. W 1938 podjął próbę przelotu na trasie Nowy Jork – Ziemia Ognista, lecz w Gwatematii uległ wypadkowi. Odniósł przy tym poważne obrażenia, skutkiem których był trwały niedowład lewego ramienia. W roku 1939 wydał Ziemię, planetę ludzi, za którą otrzymał Grand Prix Akademii Francuskiej, a  w 1943  ukazał się Mały książę. Ta alegoryczna i niebywała opowieść, to utwór mówiący o chłopcu z asteroidy B-612, który przybywając na Ziemi odbywa rozmowy m.in. z pewnym lotnikiem, opowiadając swe przygody i refleksje. Sylwetka żony pisarza posłużyła jako inspiracja do stworzenia postaci Róży. Treść swego dzieła zdołał ozdobić własnoręcznymi rysunkami, które wchodzą w świetną korespondencję z poetyckim językiem. Po klęsce Francji w II wojnie Światowej, artysta przedostał się do USA, gdzie przebywał następne dwa lata. Powrócił do Francji i ponownie podjął się zadań wojskowych. Latał bojowo, i w czasie jednej z wojskowych misji, jego samolotu został zestrzelony. Pisarz zginął 31 lipca 1944.




Źródło: wikipedia.org/zyciorysy.info
Źródło zdjęcia: madamefrenglish.blogspot.com/itinerarium.pl/ empik.com

"Lubię historię. Lubię zwiedzać zabytki. Lubię aurę tajemniczości, rzeczy niezwykłe, sprawy nie do końca wyjaśnione". Dzisiaj urodziny obchodzi Grażyna Bąkiewicz


Grażyna Bąkiewicz to autorka uwielbianych przez młodych czytelników książek dla dzieci i młodzieży, z wykształcenia historyk. Już po publikacji pierwszej książki została laureatką I nagrody Międzynarodowej Izby ds. Książek dla Młodych (IBBY). 

Urodziła się w 1955 roku w Łodzi. Studiowała historię, a przez pewien krótki czas również dziennikarstwo. Marzyła o pracy w muzeum, ale akurat wtedy nie było dla niej wolnej posady, została więc nauczycielką historii. Na początku nie pałała do tego zawodu zbytnim entuzjazmem, ale z czasem praca z młodzieżą tak ją pochłonęła, że została w szkole na niemalże trzydzieści lat.


Jej praca twórcza zaczęła się niewinnie – córki Grażyny Bąkiewicz domagały się bajek. Pisarka więc wymyślała piękne i wciągające opowiadania dla swoich dzieci, a po pewnym czasie postanowiła je spisać. W 1983 roku odniosła pierwszy sukces literacki – wygrała Ogólnopolski Konkurs na Bajkę dla Dzieci, a jej opowieści zaczęły być publikowane na łamach czasopism dla najmłodszych.


Pierwsza książka jej autorstwa ukazała się w 2002 roku – była to powieść O melba!, która została nagrodzoną I Nagrodą IBBY. Od tego czasu jej książki i opowiadania regularnie pojawiają się w księgarniach, tak na półkach z literaturą dla dzieci i młodzieży, jak i tą dla dorosłych.

Dla najmłodszych czytelników napisała takie książki jak 1:0 dla KorniszonkaA u nas w domu. Opowieści dzieci fabrykanta, Kosmiczni odkrywcy. Franio i jego babcia oraz książki wprowadzające dzieci w ciekawy świat historii. Należą do nich seria Ale historia…, w skład której wchodzą między innymi:  Mieszko, ty wikinguZygmuncie, i kto tu rządzi oraz Jadwiga kontra Jagiełło, a także cykl Zdarzyło się w Polsce, który składa się z takich zbiorów opowiadań jak Walka o wolność, Piastowskie orły oraz Husarskie skrzydła.


Dla nieco starszych czytelników napisała takie książki jak Będę u Klary, Stan podgorączkowy oraz Muchy w butelce. Ta ostatnia publikacja była nominowana do nagrody literackiej Srebrny kałamarz. Nie zaniedbała również dorosłych czytelników – z myślą o nich powstały takie książki jak Bajki dla dorosłych” i Opowieść z perłą w tle.

Źródło:merlin.pl
Źródło zdjęcia: https://www.limotini.pl/

Zanim skończę pisać jeden kryminał, drugi już puka do moich drzwi. Urodziny świętuje Asa Larsson



Åsa Larsson to szwedzka pisarka, autorka wielokrotnie nagradzanych kryminałów, między innymi Burza słoneczna, Aż gniew twój przeminie oraz Krew, którą nasiąkła i W ofierze Molochowi, które w 2004 i 2012 roku zostały okrzyknięte przez Szwedzką Akademię Twórców Literatury Kryminalnej najlepszą szwedzką powieścią roku.

Urodziła się 28 czerwca 1966 roku w Uppsali, gdzie studiowała tam prawo. Zanim została pełnoetatową pisarką przez lata pracowała jako prawniczka, specjalizująca się w prawie podatkowym. Jako pisarka zadebiutowała w 2003 roku powieścią Burza z krańców ziemi, która szybko stała się bestsellerem – pisarka został nagrodzona przez Szwedzką Akademię Twórców Literatury Kryminalnej, którzy przyznali jej tytuł „debiutu roku”.


Bohaterką powieści Larsson jest Rebecka Martinsson – prawniczka ze Sztokholmu, która po wielu latach pracy w stolicy wraca do Kiruny, miasta, w którym dorastała. Martinsson dostaje telefon od koleżanki z młodości, która prosi ją o pomoc – jej brat został zamordowany, a kobieta boi się o los swojej rodziny. W swojej debiutanckiej powieści Åsa Larsson zawarła wiele osobistych przeżyć i doświadczeń – kulisy kariery prawniczej, powrót do rodzinnej miejscowości, kontrast między życiem w mieście a życiem wysuniętej daleko na północ Kirunie oraz poszukiwanie swojego miejsca na świecie.

Åsę Larsson najbardziej fascynują relację międzyludzkie; pisarka świetnie odnalazła się w świecie powieści kryminalnych, ponieważ uwielbia analizować ludzi i badać „pod mikroskopem” ich wzajemne relacje oraz reakcje na bodźce i zdarzenia – to jest jej zdaniem główna siła, która pociąga czytelników kryminałów. Pisarka w swoich powieściach często opisuje odległe, dzikie tereny Szwecji, ponieważ chce pokazać różnorodność swojego kraju oraz zderzyć naturę człowieka z głęboko osadzonymi, często podświadomymi lękami i nieokiełznanymi żywiołami natury.

Oprócz serii o Rebece Martinsson pisarka jest też współautorką dziesięciotomowej młodzieżowej serii fantasy zatytułowanej Pax. Książki te opowiadają o przygodach jedenastoletniego Alrika i dziewięcioletniego Viggo, którzy na swojej drodze spotykają siły ciemności i mroczne potwory.
Jest laureatką wielu prestiżowych nagród literackich; była kilkukrotnie nagrodzona przez Szwedzką Akademię Twórców Literatury Kryminalnej, nominowana do międzynarodowej nagrody Duncan Lawrie International Dagger Award oraz nagrody Glass Key, przyznawanej najlepszemu skandynawskiemu pisarzowi powieści kryminalnych.

Źródło: merlin.pl/lubimyczytac.pl
Źródło zdjęcia: kultura.onet.pl

Gdy kupował smutno leżącego na wystawie sklepu misia, nie wiedział, że pokochają go miliony dzieci na całym świecie. 3. rocznica śmierci Michaela Bonda



Michael Bond był pisarzem uwielbianym przez młodych, ale również tych dorosłych czytelników, którego najbardziej znaną kreacją jest Miś Paddington – bohater prawie 30 książek, a także produkcji filmowych i telewizyjnych. Michael Bond napisał łącznie ponad 150 książek, wśród których znajdują się takie tytuły jak Paddington tu i teraz, Paddington daje sobie radę, Bajka o mysiej rodzinie oraz Monsieur Pamplemousse.

Urodził się 13 stycznia 1926 roku na Wyspach Brytyjskich. Dzieciństwo wspominał, jako pełne szczęścia i rodzinnego ciepła. Wszystko zmieniło się, kiedy zaczął naukę w rygorystycznej szkole katolickiej prowadzonej przez zakonników – czas spędzony tam był taką traumą, że zrezygnował z edukacji w wieku 14 lat. Zaczął pracować jako urzędnik w lokalnym biurze adwokackim, a później trafił do BBC – kierownicy stacji byli pod niemałym wrażeniem konstruowanych przez młodego Michaela Bonda wzmacniaczy i innych elektronicznych sprzętów, że zaproponowano mu pracę.

W 1943 zgłosił się do RAF-u (brytyjskich sił lotniczych), potem, wcielony do armii, stacjonował między innymi w Egipcie, gdzie zaczął pisać. Michael Bond powrócił w szeregi pracowników BBC w 1947 roku i szybko stanął za kamerą, a w wolnych chwilach poświęcał się swojej nowo odkrytej pasji. Pisał wszystko: od tekstów publicystycznych, przez opowiadania, po słuchowiska radiowe.


Była wigilia 1956 roku, a Michael Bond wracał właśnie z pracy, kiedy zatrzymał się przez sklepem – w witrynie zobaczył samotnego, leżącego smutno na półce pluszowego misia. Przygnębiony widokiem niechcianej zabawki, kupił ją i zabrał do domu – miś wkrótce stał się pełnoprawnym członkiem rodziny. Pewnego dnia, siedząc przez maszyną do pisania i patrząc na misia, którego na część pobliskiej stacji kolejowej nazwał Paddington, Bond zaczął zastanawiać się, co by się stało, gdyby miś, opuszczony, bez żadnego opiekuna, pojawił się nagle na stacji Paddington szukając nowego domu. Dziesięć dni później pierwsza opowieść z Misiem była gotowa.

Nie wszyscy od razu poznali się na nowym bohaterze – książkę Michaela Bonda odrzuciło aż siedem wydawnictw. W końcu w 1958 roku Miś pojawił się w księgarniach, jednak dopiero po adaptacji książki przez telewizję BBC, gdzie stworzono serial animowany o przygodach misia, Michael Bond został doceniony, a Paddington stał się jednym z najbardziej znanych misiów na świecie – jego przygody wydano w 40 językach obcych. W 1967 roku opuścił BBC i zawodowo zajął się pisarstwem Miś Paddington nie był jedyną kreacją Michaela Bonda – do najbardziej znanych bohaterów jego książek należą świnka morska Olga da Polga, kulinarny detektyw Pamplemousse oraz lew Parsley.



Za zasługi dla literatury dziecięcej Michael Bond został w 2007 roku odznaczony Oficerskim Orderem Imperium Brytyjskiego, a w 2015 roku – Orderem Komandorskim.
Michael Bond zmarł 27 czerwca 2017 roku.

Źródło: lubimyczytac.pl/merlin.pl
Źródło zdjęcia:  cherwell.org/  imged.pl/movies4kids.co.uk

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych, polskich podróżników - Wojciech Cejrowski kończy 56 lat


Wojciech Cejrowski urodził się 27 czerwca 1964 roku w Elblągu. Podróżnik, poszukiwacz ginących plemion Amazonii, osobowość telewizyjna, popularny dziennikarz radiowy, artysta kabaretowy (sam o sobie mówi: jestem komediant), pisarz i publicysta satyryk – gorący krytyk biurokracji i socjalizmu, krytyk muzyczny (wc: jestem po prostu osłuchany), fotografik, …a z zawodu cieśla.

Cokolwiek robi – zawsze z pasją. Jest gorący, ostry, wyrazisty i do szpiku kości bezkompromisowy – dla jednych to zaleta, dla innych największa jego wada. Szczodry w krytyce. Oszczędny w pochwałach. Wolisz, żeby był twoim entuzjastą, niż przeciwnikiem. Ale warto go mieć nawet za przeciwnika, bo to godny przeciwnik – nieustępliwy, wymagający, walczy do końca, ale gdy ci się uda go pokonać, w pełni czujesz smak zwycięstwa.

Jego kariera dzieli się na trzy nurty:
dziennikarstwo polityczne i obyczajowe
działalność podróżniczo-eksploracyjna
dziennikarstwo muzyczne
Każdy z tych trzech nurtów owocuje na następujących polach działania: autorskie programy telewizyjne audycje radiowe publikacje prasowe książki występy sceniczne, prelekcje i wykłady.


A oto kilka ciekawostek o znanym podróżniku:

W okresie PRL był represjonowany. Odbył trudne przesłuchania, w których zostały mu połamane palce dłoni. 
Bywając regularnie na wszystkich kontynentach odwiedził łącznie 40 krajów. 
U jednego z szamanów amazońskich zyskał przydomek „Kameleon”. 
The New York Festivals uhonorował Cejrowskiego tytułem w kategorii Najlepszy Program Podróżniczy. 
Należy do prestiżowego klubu Royal Geographical Society, jako jeden z zaledwie trzech Polaków. 
Jeden Zastanawia nieraz, jak Wojciech Cejrowski daje radę penetrować odległe zakątki na bosaka. Tym nie mniej jest to ciekawy chwyt marketingowy, zwłaszcza, że bliższe są Cejrowskiemu kowbojki.


Żródło: cejrowski.com/zyciorysy.info
Żródło zdjęcia: wikipedia.pl

Simon Sebag Montefiore - niespokojny duch, ceniony za wnikliwe i szczegółowe prace badawcze, poprzedzające napisanie każdej książki



Simon Sebag Montefiore to dziennikarz i historyk, prezenter telewizyjny oraz autor popularnych powieści i książek historycznych, laureat wielu nagród i wyróżnień. 

Autor urodził się 27 czerwca 1965 roku w Londynie. Kształcił na Uniwersytecie Cambridge, gdzie otrzymał doktorat z filozofii. Od zawsze był niespokojnym duchem, co odbijało się na jego życiu akademickim, a później – zawodowym. Przez pięć lat pracował jako bankier w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Po ogłoszeniu kryzysu Związku Radzieckiego rzucił wszystko i wsiadł do samolotu – najpierw trafił do Tbilisi, Samarkandu i Baku, potem jako korespondent zdawał relacje również z innych republik radzieckich. Po powrocie do Wielkiej Brytanii próbował kontynuować swoją karierę dziennikarską, jednak praca w ojczyźnie nie dostarczała mu takiego samego zastrzyku adrenaliny, co pełna rewolucyjnych nastrojów Europa Wschodnia. Zaniechał więc dalszej pracy dziennikarskiej i postanowił znaleźć sobie nowe zajęcie. Wybór padł na literaturę.





Pierwszą książką, którą postanowił napisać, była historia Katarzyny Wielkiej i Grigorija Potiomkina. Aby ją opisać, potrzebował jednak materiałów – do ich zebrania postanowił wykorzystać kontakty, które zdobył podczas swoich dziennikarskich wojaży. Otworzyło się przed nim morze zapomnianych archiwalnych zbiorów, zapisków i dokumentów, w których znalazł również materiały dotyczące kolejnej osoby, o której napisał kilka książek – Józefa Stalina.

Na rynku wydawniczym Simon Sebag Montefiore zadebiutował w 2000 roku, kiedy ukazała się książka Katarzyna Wielka i Potiomkin. Od tamtej pory pisze zarówno powieści, takie jak Trylogia moskiewska, w skład której wchodzą książki Saszeńka, Czerwone niebo oraz One Night in Winter, jak i książki z gatunku non-fiction, jak Romanowowie 1613-1918, Młody Stalin oraz Stalin. Dwór czerwonego cara.

Źródło: merlin.pl
Źródło zdjęcia: standard.co.uk/ merlin.pl

Michael Jackson. Wraz z nim skończyła się pewna era w popkulturze. 11. rocznica śmierci "króla popu"


Był pierwszym artystą totalnym - na jego przykładzie widzimy, jak wszystko - kompozycje, teksty, śpiew, aranżacje, taniec, koncerty, wideoklipy, książkowa autobiografia, filmy, produkcja studyjna, sesje fotograficzne, projekty okładek płyt, plakaty, ubiory, fryzury, operacje plastyczne, dziwactwa, wywiady, występy telewizyjne - składa się na kreację jednego produktu, którym nie jest bynajmniej muzyka. Jest nim sam Michael Jackson.


Urodził się 29 sierpnia 1958 roku w Gary, w stanie Indiana. Prawdziwe nazwisko Michael Joseph Jackson. Amerykański piosenkarz, tancerz i kompozytor. Nazywany Królem Popu. Jeden z najpopularniejszych artystów w historii muzyki. Zrewolucjonizował podejście do teledysków. Twórca nowatorskich form tańca – tak zwanego robot dance oraz moonwalk. Zdobywca 13 nagród Grammy. Sprzedał ponad 750 milionów egzemplarzy płyt na całym świecie. Zaczynał jako ośmiolatek w rodzinnej grupie The Jackson 5, potem występował także w jej kontynuacji –The Jackson. Szczyt jego popularności przypadł na lata 80. oraz pierwszą połowę lat 90. Jego najsłynniejszymi albumami są – Thriller, Bad, Dangerous oraz HIStory



Miał troje dzieci - Michaela Josepha Jacksona Juniora (nazywanego „Prince”), Paris Michael Katherine Jackson oraz Prince'a Michaela Josepha Jacksona II (zwanego „Blankiet”). Zmarł 25 czerwca 2009 roku w Los Angeles.

Źródło: wyborcza.pl/rmf.fm
Źródło zdjęcia: fajnepodroze.pl

Kto nie zna niebieskich ludzików i pechowego czarodzieja Gargamela. Obchodzimy dzisiaj Światowy Dzień Smerfa


Zapewne w dzieciństwie mieliście swoje ulubione postaci z bajek, komiksów, filmów czy książeczek. Jeśli wśród Waszych ulubieńców były też Smerfy, to dziś macie powód do świętowania, bo właśnie na 25 czerwca przypada Światowy Dzień Smerfa. Polska obchodzi go od 2011 roku. Ta data jest niezwykle ważna, gdyż to dzień urodzin słynnego Peyo, a dokładniej Pierrego Culliforda, twórcy Smerfów. Narodziły się w Belgii, pierwszy raz zadebiutowały w 1958 roku w dziewiątej części książki o przygodach Johana i Peewit. Johan to królewski paź, broniący słabszych, natomiast jego przyjaciel Peewit to karzeł, który lubi się przechwalać i jeździ na kozie Biquette. Pierwszy raz spotkali Smerfy szukając magicznego fletu.


Fani komiksów szybko, pokochali te małe, niebieskie stworki i ich śmieszny język. Wkrótce to one stały się głównymi bohaterami komiksów Peyo. Powstało już ponad 30 części przygód Smerfów. Od 1992 roku, po śmierci twórcy, rysownicy z różnych krajów kontynuują jego dzieło we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem. Oprócz komiksów powstały również animowane bajki i filmy pełnometrażowe. Smerfy to też ogromny sukces handlowy. Na całym świecie, dostępne są zabawki i gadżety z podobizną tych małych, niebieskich ludków.

Smerfy to wymyślone słowo. Według informacji z wywiadu przeprowadzonego z twórcą, nazwa przyszła mu na myśl podczas obiadu z przyjacielem. Słowo, które brzmi podobnie do niemieckiego słowa skarpeta, co jest zbiegiem okoliczności, zostało następnie przetłumaczone na prawie 30 języków.


Smerfy są bardzo ciekawą bajką, gdyż w ich smerfnej wiosce możemy spotkać różne postaci o konkretnych cechach charakteru. Na czele stoi Papa Smerf. Ma aż 542 lata. Niestety, często musi ratować niebieskie istoty z tarapatów. Możemy natknąć się na Zgrywusa, który wręcza wszystkim “wybuchowe” prezenty. Jest tam też Maruda, ciągle niezadowolony pesymista, nie lubi wszystkiego i wszystkich, ale tak na prawdę w środku jest bardzo wrażliwy. Ważniak to nazbyt poważny Smerf, który wszystko co powie Papa Smerf, bierze za prawdę absolutną, zanudza pozostałych swoimi złotymi myślami. Gwiazdą, jest oczywiście Smerfetka, ta niebieska piękność, została stworzona przez strasznego czarownika Gargamela, który chciał skłócić Smerfy. Na szczęście Papa Smerf, odczarował Smerfetkę i jest to jedna z najsympatyczniejszych postaci w wiosce. Wszystkie mieszkają w domkach z grzybów i pod swoimi czapeczkami są zupełnie łyse (oprócz Smerfetki i Sasetki). Razem przeżywają wiele niesamowitych przygód, które fascynują nie tylko najmłodszych fanów.

Źródło: kalbi.pl/ elblag24.pl
Źródło zdjęcia:  teleshow.wp.pl/ filmweb.pl

Dzień Przytulania to święto, które wymaga jedynie odrobinkę zaangażowania. I choć czas nie sprzyja wymianie uścisków i przytulania, pamiętajmy okazywać sobie na co dzień serdeczność



To sympatyczne święto obchodzimy aż trzy razy w roku! Oprócz 24 czerwca, serdeczne uściski mile widziane są 31 stycznia oraz 10 maja. Tradycja Dnia Przytulania wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych. Pierwszy raz takie święto pojawiło się w USA w latach 80. XX wieku. W Polsce obchodzony jest od 2009 roku.


Dlaczego należy przytulać się jak najczęściej? Odpowiadamy:
Przytulanie wzmacnia relacje. Dzięki niemu wydziela się oksytocyna, tzw. hormon miłości, który buduje silne przywiązanie np. między matką i dzieckiem.

Wspiera system odpornościowy. Dzięki dużej dawce dobrych hormonów nasz organizm łatwiej zwalcza infekcje.

Wydłuża życie. Naukowcy z Północnej Karoliny dowiedli, że pary, które przytulały się min. 20 sek. dziennie miały niższe ciśnienie krwi, a ich serca były silniejsze.

Przytulanie redukuje stres. Badania dowiodły, że ludzie często przytulani w dzieciństwie odczuwają mniej napięć w dorosłym życiu.

Sprawia, że jesteśmy bardziej otwarci. Oksytocyna redukuje również lęk społeczny.

Dzięki uściskom łatwiej śpimy. Wydzielane hormony wyłączają tok myślowy i wyciszają organizm.

Działają niczym śmiech lub medytacja. Ściskając kogoś wyłączamy nasze wszystkie myśli i skupiamy się na tym konkretnym momencie

Przytulanie działa, jak zastrzyk szczęścia - wydziela się wówczas serotonina i dopamina odpowiadające za nasze pozytywne samopoczucie!

Obecna sytuacja w kraju i na świecie nie sprzyja uściskom, obejmowaniu się i przytulaniu. W tym urzekającym dniu pragniemy zwrócić uwagę na konieczność i zasadność pielęgnowania kontaktów (głównie telefonicznych) z bliskimi oraz nakłaniania do okazywania serdeczności każdego dnia.

Zapraszamy do zabawy



Źródło: kalbi.pl/ofeminin.pl/czasdzieci.pl

Jakub Ćwiek - pisarz, publicysta, komik stand-upowy kończy dzisiaj 38 lat



Jakub Ćwiek urodził się 24 czerwca 1982 roku w Opolu, wychowywał w Głuchołazach. Jest pisarzem, stand-uperem, scenarzystą. Studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. 

W latach 2002–2010 członek Śląskiego Klubu Fantastyki. Choć zdecydowaną większość twórczości Ćwieka stanowi literatura fantastyczna, nie stroni on od innych gatunków, publikując również książki podróżnicze, obyczajowe, kryminalne i reportażowe. Debiutował w 2005 roku zbiorem opowiadań Kłamca, który doczekał się pięciu kolejnych tomów i multimedialnego uniwersum. Następnie ukazał się kryminał grozy Liżąc ostrze, oraz horror Ciemność płonie (aby go napisać, spędził pół roku wśród bezdomnych na dworcu w Katowicach). Stworzył też m.in. czterotomowy cykl Chłopcy oraz dwutomowe Dreszcz  i Grimm City


Dziesięciokrotnie nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla, zdobył ją w 2012 roku. Napisał też thriller Szwindel, a z Adamem Bigajem BezpańskiegoBalladę o byłym gliniarzu. Charakterystyczną cechą twórczości Jakuba Ćwieka są liczne nawiązania do popkultury: książek, filmów, seriali, utworów muzycznych czy rozmaitych mitologii.


Źródło: wikipediazdjęciemarginesy
Źródło zdjęcia: imged.pl

Mercedes Lackey, amerykańska pisarka science fiction i fantasy obchodzi dzisiaj urodziny


Mercedes "Misty" Lackey urodziła się 24 czerwca 1950 w Chicago. Już w dzieciństwie odkryła fantastykę, czytając książki ojca. Później bardzo często odwiedzała bibliotekę, a kieszonkowe wydawała na kolejne książki. W 1972 ukończyła Uniwersytet Purdue. Pracowała jako kucharka, księgowa, ochroniarz w domu towarowym, technik laboratoryjny, modelka oraz programista komputerowy. W związku z ostatnim zawodem przeniosła się z Indiany do Oklahomy w 1982.

W tym samym roku Lackey zaczęła również pisać, znudzona i rozczarowana dostępnymi wtedy książkami. Dzięki C. J. Cherryh i Marion Zimmer Bradley w 1985 zaczęła zarabiać na swoim pisaniu, a od 1993 było to jej główne źródło utrzymania. 


Zanim wzięła się za prozę pisała teksty piosenek. Nazywa je "opowieściami w pigułce" – wzbogaciły one napisane przez nią książki. Polski czytelnik miał okazję po raz pierwszy poznać Mercedes Lackey w 1993 dzięki wydawnictwu Rebis, które wypuściło na rynek napisaną przez nią do spółki z Andre Norton Zgubę elfów. Później przyszedł czas na zapoznanie się z kilkoma pozycjami ze świata Valdemaru - najobszerniejszego cyklu tej autorki. Na język polski zostało przetłumaczonych około 30 jej książek.  



Źródło: zdjęcielubimy czytaćzdjęcie 2zdjęcie 3wikipedia

Pamiętajmy o życzeniach. Dzisiaj Dzień Ojca



Dzień mający na celu wyrażenie szacunku i wdzięczności ojcom obchodzony jest w wielu krajach w trzecią niedzielę czerwca. Wszystko zaczęło się w Stanach Zjednoczonych, gdzie po sukcesie Dnia Matki pojawiły się głosy, by wprowadzić święta również dla pozostałych członków rodziny. Dzień Ojca wydawał się naturalnym dopełnieniem. Oficjalnie ustanowił go Prezydent Nixon w 1972 roku.


W naszym kraju święto, przypadające na 23 czerwca po raz pierwszy polscy ojcowie obchodzili w 1965 roku, i choć dzień ten ma już kilkudziesięcioletnią tradycję, do tej pory nie dorównał popularnością Dniowi Matki. Niemniej z roku na rok coraz więcej ojców może liczyć nie tylko na życzenia, ale i drobne upominki. Wraz z przemianami społecznymi XXI wieku rola ojca uległa stopniowemu przekształceniu. Stereotyp jedynego żywiciela rodziny przechodzi powoli do lamusa – dziś coraz więcej ojców aktywnie włącza się do obowiązków domowych i wychowania dzieci. Coraz więcej panów korzysta również z tzw. urlopu tacierzyńskiego, tym samym umożliwiając swoim partnerkom realizować się zawodowo.

W tym dniu warto nie tylko złożyć życzenia, ale i sprawić tacie niespodziankę.


Źródło: wikipeidia/radiozet.pl/gazetakrakowska.pl

Polski prozaik, scenarzysta i reżyser. 94. rocznica urodzin Tadeusza Konwickiego


Tadeusz Konwicki urodził się 22 czerwca 1926 roku na Wileńszczyźnie, zmarł 7 stycznia 2015 roku w Warszawie.  

W 1944 roku zdał konspiracyjną maturę. Był żołnierzem podziemia niepodległościowego, jako członek Armii Krajowej brał udział w akcji „Burza”, później walczył w partyzantce antyradzieckiej w lasach podwileńskich. Reakcją na pożogę hitlerowską dla Konwickiego był skręt w stronę poglądów lewicowych. Po rozwiązaniu oddziału przedostał się przez nowe granice Polski. Pracował jako urzędnik, a następnie podjął studia (filologia polska), których ostatecznie nie ukończył. 

Debiutował w 1946 jako reportażysta i rysownik. Zajmował się korektą, później redakcją techniczną. Równocześnie publikował tam recenzje literackie i filmowe, a także rysunki. W 1949 ożenił się z Danutą, artystką plastykiem, ilustratorką książek dla dzieci.


Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku stał się jednym z głównych literatów i publicystów socrealistycznych. Debiutancka powieść Konwickiego Rojsty, w której nawiązywał do doświadczeń partyzanckich,  została w 1948 zatrzymana przez cenzurę i ukazała się dopiero w 1956. Pierwszym opublikowanym dziełem Konwickiego stała się więc socrealistyczna powieść produkcyjna Przy budowie z 1950 roku. Kolejne utwory: Godzina smutku i Władza z lat 50-tych, wpisywały się w schematy prozy socrealistycznej. Jednocześnie Konwicki starał się budować nową atmosferę życia literackiego, co widać w jego działalności w „Nowej Kulturze” – to właśnie on dopuścił do publikacji i opatrzył wstępem anonimowy „Pamiętnik uczennicy”, który wywołał kontrowersje swym rozluźnieniem obyczajowym. W 1953 został formalnie przyjęty do PZPR.


W 1948 ukończył kurs pisania scenariuszy filmowych w Łodzi. Konwicki był zafascynowany kinem. W 1954 roku otrzymał zlecenie napisania pierwszego scenariusza filmowego. Kariera z 1954 była propagandową opowieścią o szpiegu z Zachodu, który bezowocnie podejmuje starania na rzecz zwerbowania dawnych członków podziemia. Po latach Konwicki przyznawał, że „to jest fatalny incydent w mojej biografii, wynikający z różnych, także psychologicznych, uwarunkowań”.


Zmianę w pisaniu przyniosła jego powieść Z oblężonego miasta (1956), w której Konwicki stał się zwolennikiem solidarności z pokrzywdzonymi wbrew partyjnemu obowiązkowi posłuszeństwa. W tym samym roku objął funkcję kierownika literackiego Zespołu Filmowego „Kadr”. W jego ramach zadebiutował jako scenarzysta filmu Zimowy zmierzch. Na podstawie jego scenariusza powstały również filmy Matka Joanna od Aniołów  i Faraon”. 

W międzyczasie Konwicki podjął decyzję o stworzeniu własnego, osobistego filmu. Z udziałem niewielkiej ekipy filmowej oraz aktorów Ireny Laskowskiej i Jana Machulskiego, którzy zdecydowali się grać za darmo, nakręcił Ostatni dzień lata (1958). Debiut fabularny Konwickiego zdobył na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji Grand Prix w kategorii filmów dokumentalnych i krótkometrażowych. Kolejnymi filmami nakręconymi przez Konwickiego były: Zaduszki (1961) i  Salcie”(1965).

Od lat 60. XX wieku narastać zaczął jego konflikt z władzami komunistycznymi. W 1963 ukazał się Sennik współczesny, jedna z najważniejszych książek polskiej literatury powojennej, a rok później Wniebowstąpienie. W 1966 został usunięty z PZPR za współudział w liście protestacyjnym do władz w związku z usunięciem z PZPR profesora Leszka Kołakowskiego. 


Ze względu na występujące w jego dziełach opisy rzeczywistości, cenzury nie uniknęły pisane przez Konwickiego książki Zwierzoczłekoupiór i Kalendarz i klepsydra. Kompleks polski już trafił do drugiego obiegu, podobnie jak Mała apokalipsa  najsłynniejsza powieść Konwickiego.

W 1968, Konwicki wszedł w skład zespołu „Plan”, w którego ramach przygotował swój najbardziej autobiograficzny film Jak daleko stąd, jak blisko. Cenzura obeszła się z filmem łagodnie, nie pozwolono zaprezentować go jednak na Festiwalu Filmowym w Cannes, został wyemitowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Autorskich w San Remo, gdzie Konwicki zdobył nagrodę specjalną za scenariusz. 


W 1982 roku stworzył adaptację filmową utworu Czesława Miłosza Dolina Issy, która okazała się być na tyle niecenzuralna, że dystrybuowano ją jedynie poza granicami kraju w ambasadach i ośrodkach kultury polskiej.