Jego poglądy ewoluują od postawy buntu i heroicznego trwania, aż do głębokiego humanizmu, któremu najpełniejszy wyraz daje w Dżumie. 107. rocznica urodzin Alberta Camusa

Albert Camus urodził się 7 listopada 1913 roku w Algierii francuskiej. Pisarz, dramaturg, eseista i reżyser teatralny. Jest czołowym reprezentantem egzystencjalizmu w literaturze i uważa się go za jednego z najwybitniejszych intelektualistów Europy w II połowie XX wieku. Był jednym z najmłodszych laureatów Nagrody Nobla w 1957 roku, miał wtedy 44 lata. Jego rodzice byli potomkami europejskich osadników. Wychował się w biednej rodzinie żyjącej na przedmieściach stolicy kraju, Algieru. Jego ojciec francuski robotnik - rok później został powołany do wojska, by wkrótce osierocić rocznego Alberta. Catherine, wdowa z dwójką dzieci, prosta, niepiśmienna hiszpanka zmuszona była zamieszkać wraz z apodyktyczną matką i wujem w małym mieszkaniu. Postać matki jest w życiu noblisty figurą pierwszoplanową. Przez całe życie podkreślał swoje pełne oddanie dla kobiety, która wychowywała go w bardzo trudnych warunkach. Pisarz zdobył wykształcenie dzięki wychowawcy, który po długich staraniach uzyskał dla niego stypendium naukowe. W ten sposób mógł się uczyć w liceum w Algierze. 

Przyszły autor Obcego wyróżniał się fenomenalną grą w juniorskiej drużynie futbolowej. Jeden z jego występów (był bramkarzem) trafił nawet na łamy lokalnej prasy sportowej Karierę raptownie przerwała jedna z największych tragedii jego życia. W grudniu 1930 zaczął chorować na gruźlice. Po długotrwałej terapii autor opuścił szpital. Nie pozostało to bez wpływu na jego twórczość. Duże znaczenie miała w jego życiu znajomość z profesorem Louisem Germainem, który zachęcał młodego Alberta do nauki i podsuwał mu klasyczne dzieła literatury. Pod wpływem jednej z tych lektur – Żywotów Cezarów Swetoniusza – Camus napisał później dramat Kaligula. W 1932 zdał maturę i wstąpił na  Uniwersytetw w Algierze, gdzie studiował filozofię i historię kultury antycznej. Kilka lat później zaczęły się jego pierwsze związki z polityką i dziennikarstwem. Na krótko wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej, z której został jednak wydalony. Od 1937 do 1940 pracował jako dziennikarz w algierskim dzienniku. Mniej więcej w tym samym okresie rozpoczęła się jego przygoda z teatrem. W 1936 wraz z przyjaciółmi założył bowiem „Teatr Pracy”, którego pierwsze przedstawienie („Czasy pogardy" Malreaux) okazało się wielkim sukcesem. Po jego rozwiązaniu autor założył kolejny teatr. Następnie wyjechał do Paryża, po ostrej krytyce jego artykułu. Gdy miasto zdobyli Niemcy, przeniósł się do Lyonu, a stamtąd powrócił na krótko do Algierii i zamieszkał w Oranie. W 1942 przyjechał na stałe do stolicy Francji i już nigdy nie powrócił do swojego ojczystego kraju. 

W Paryżu wspólnie z Pascalem Pia redagował podziemne czasopismo. W tym okresie zaprzyjaźnił się z Jean-Paulem Sartrem. Przyjaźń ta urwała się po cyklu jego artykułów, które poróżniły go z obozem sławnego filozofa. W 1947 ostatecznie odciął się od dziennikarstwa i polityki, by móc w pełni oddać się teatrowi i pisarstwu. Wyjątek stanowi zbiór esejów Człowiek zbuntowany, w którym poddał surowej krytyce stalinizm. Całą jego twórczość można dzielić według wielu kryteriów, z których najbardziej oczywisty wydaje się podział utworów na gatunki literackie. Mamy więc w jego spuściźnie powieści (Obcy, Dżuma, Upadek, Pierwszy człowiek), dramaty (Kaligula, Stan oblężenia, Nieporozumienie, Sprawiedliwi), eseje (Mit Syzyfa, Prawa i lewa strona, Człowiek zbuntowany) czy w końcu zbiory opowiadań (Wygnanie i królestwo, Lato). W 1957 otrzymał literacką Nagrodę Nobla za „ogromny wkład w literaturę, ukazującą znaczenie ludzkiego sumienia”. Za pieniądze z nagrody kupił dom w Prowansji. Trzy lata po tym wydarzeniu, Albert Camus w wieku 46 lat zginął w wypadku samochodowym, gdy wracał do Paryża wraz z przyjacielem i wydawcą Michelem Gallimardem. W torbie miał niedokończony szkic powieści Pierwszy człowiek. Był dwukrotnie żonaty. Pierwsze małżeństwo zawarł w 1934 roku z Simone Hie. Drugą żoną była francuska pianistka i matematyk Francine Faure, z którą doczekał się bliźniaków: Jean i Catherine.

Źródło: wikipedia.org/jagiello-debica.edu.pl/ pl.qaz.wiki/ kultura.onet.pl
Źródło zdjęć: theguardian.com/polskieradio.pl/polityka.pl/commons.wikimedia.org