Ciekawostki

Ciekawostki

Witamy w dziale informacji wszelakiej:)

Znajdziecie tutaj wiadomości dotyczące świąt, rocznic i innych ciekawych      wydarzeń.

STYCZEŃ

1 stycznia

Światowy Dzień Pokoju-  święto ustanowione przez papieża Pawła VI listem z 8 grudnia 1967, skierowanym nie tylko do wiernych Kościoła katolickiego, ale do wszystkich ludzi dobrej woli. Obchodzony jest 1 stycznia. Co roku ma inny temat wybrany przez papieża, który wydaje z tej okazji orędzie, poruszające różne problemy związane z tematyką pokoju.

W orędziu wydanym na I Światowy Dzień Pokoju (1.01.1968) papież Paweł VI, przedstawiając jego ideę, napisał m.in.:

"Zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli z wezwaniem, aby dzień 1 stycznia 1968 r. był obchodzony na całym świecie jako "Dzień Pokoju". Pragnęlibyśmy też, by obchody te ponawiano każdego roku, tak aby pierwszy dzień w kalendarzu, który odmierza rytm ludzkiego życia w czasie, stał się jak gdyby zapowiedzią i obietnicą tego, iż w przyszłych dziejach ludzkości będzie panował pokój, oparty na sprawiedliwej i dobroczynnej równowadze.

Sądzimy, że propozycja ta wyraża pragnienia narodów i ich rządów, instytucji międzynarodowych starających się zachować pokój na świecie, instytucji religijnych głęboko zainteresowanych umacnianiem pokoju, ruchów kulturalnych, politycznych i społecznych, które z pokoju czynią swój ideał, młodzieży, najwyraźniej dostrzegającej nowe drogi cywilizacji i konieczność jej pokojowego rozwoju, ludzi mądrych, którzy widzą, jak bardzo pokój jest dziś niezbędny i zarazem zagrożony.

Propozycja ustanowienia pierwszego dnia roku "Dniem Pokoju" nie ma być zatem inicjatywą wyłącznie naszą, religijną, to znaczy katolicką; pożądane jest, aby przyłączyli się do niej wszyscy prawdziwi przyjaciele pokoju, jak gdyby była to ich własna inicjatywa, oraz by wyrażała się ona w dowolnych formach, odpowiadających indywidualnemu charakterowi wszystkich, którzy dostrzegają, jak piękne i jak niezbędne dla umocnienia pokoju – tego podstawowego dobra – jest połączenie wszystkich głosów współczesnej ludzkości w jednogłośny chór."

6 stycznia

Trzech Króli- Objawienie Pańskie, Epifania (gr. επιφάνεια epifaneia; objawienie, ukazanie się) – chrześcijańskie święto mające uczcić objawienie się Boga człowiekowi (teofania), obecność Boga w historii człowieka, a także uzdolnienie człowieka do rozumowego poznania Boga. Symbolem święta jest historia opisana w Ewangelii Mateusza, według której Mędrcy ze Wschodu przybyli do Betlejem, aby oddać pokłon Jezusowi.

Objawienie Pańskie w Kościele katolickim obchodzone 6 stycznia, natomiast w Kościele prawosławnym 6/19 stycznia (podwójne datowanie), tj. 6 stycznia wg prawosławnej liturgii posługującej się kalendarzem juliańskim, który to dzień wypada 19 stycznia w kalendarzu gregoriańskim. 24 grudnia/6 stycznia, wtedy kiedy katolickie Objawienie Pańskie, wypada prawosławna Wigilia Bożego Narodzenia, a 25 grudnia/7 stycznia – prawosławne Boże Narodzenie obejmujące pokłon Trzech Króli.

W tradycji polskiej, ale nie tylko, Objawienie Pańskie nazywane jest potocznie świętem Trzech Króli.

W powojennej Polsce, było dniem wolnym od pracy do 16 listopada 1960 roku. Zostało zniesione ustawą Sejmu PRL-u. We wrześniu 2010 roku rozpoczęto prace legislacyjne nad ponownym przywróceniem dnia wolnego. Odpowiednią ustawę uchwalił Sejm RP przy okazji zmiany Kodeksu pracy. Ustawa została podpisana przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 19 listopada 2010 r. i ogłoszona w Dzienniku Ustaw 26 listopada 2010 r. 6 stycznia 2011 był pierwszym od 1960 roku dniem Objawienia Pańskiego wolnym od pracy.

Na podstawie rozporządzenia Ministrów Pracy i Polityki Socjalnej oraz Edukacji Narodowej, opublikowanego w Dz.U., osoby należące do kościołów i innych związków wyznaniowych (niż katolickie), w celu obchodzenia świąt religijnych niebędących dniami ustawowo wolnymi od pracy, mają prawo do zwolnień od pracy lub nauki.

Święto jest również dniem wolnym od pracy m.in. w trzech landach niemieckich (w Badenii-Wirtembergii, Bawarii i Saksonii-Anhalt), Austrii, Chorwacji, Grecji, Hiszpanii, Słowacji, Szwajcarii, Włoszech, Szwecji i Finlandii.

Objawienie Pańskie należy do pierwszych świąt, które uświęcił Kościół[9]. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa święto to wyznaczało początek roku liturgicznego.[potrzebne źródło] We wczesnym chrześcijaństwie dzień ten obchodzony był na Wschodzie jako święto Bożego Narodzenia[9] (w Apostolskim Kościele Ormiańskim jest tak do dzisiaj), a także wspomnienie pokłonu Mędrców, Chrztu Pańskiego i przemiany wody w wino w Kanie Galilejskiej. Było to święto Epifanii, objawienia się Boga całemu światu (Objawienie Pańskie).

W Kościele łacińskim święto to zaczęto obchodzić od końca IV w. jako święto niezależne od Bożego Narodzenia[9]. Później wydzielono też święto Chrztu Pańskiego na niedzielę po 6 stycznia, a wspomnienie cudu w Kanie na drugą niedzielę zwykłą w roku C.

Po Konstantynie (zm. 337) Boże Narodzenie utożsamiono ze świętem narodzin Niezwyciężonego Słońca obchodzonym w najkrótszy dzień roku (21-22 grudnia),[potrzebne źródło] a dzień 6 stycznia stał się na zachodzie obecnym świętem „Trzech Króli”, które interpretuje się, jako objawienie się Boga ludom nieżydowskim, pogańskim, reprezentowanym przez Mędrców ze wschodu

Dzień Filatelisty- W Polsce filateliści mają swoje święto, które obchodzą 6 stycznia, jako Dzień Filatelisty. Data upamiętnia powołanie stowarzyszenia filatelistycznego, "Klubu Filatelistów", w 1893 roku w Krakowie (w czasach zaborów, na terenie Galicji)

8 stycznia

Dzień Sprzątania Biurka- święto utworzone przez Korporację Sprzedawców Wyrobów Czyszczących. Dodane wieki temu do kalendarza świąt nietypowych nie wiadomo po co. Święto ma na celu uprzątnięcie z biurka całorocznych odpadów, obchodzi się je w 43 krajach świata.

Kto obchodzi to święto?

Jeżeli:

• Zza góry śmieci nie możesz dojrzeć pokoju.

• Boisz się, że przykleisz się do swojego biurka.

• Po prostu uwielbiasz sprzątać i uważasz, że każda okazja jest do tego odpowiednim powodem.

To to święto dotyczy także Ciebie.

Cele?

• Każdy kto obchodzi Święto Sprzątania Biurek zna trzy podstawowe cele : 

• Usunięcie wszelkich odpadów radioaktywnych, organicznych, sztucznych oraz odpadków pochodzenia pozaziemskiego.

• Poszerzenie przestrzeni życiowej człowieka.

• Miły zapach przy biurku i w jego okolicy.

Główne obchody

• Każdego roku w dniu święta radosne parady sprzątaczy biurek przechodzą przez biura, domy, szkoły a ostatnio nawet urzędy.

• Po paradzie każdy jej uczestnik zobowiązany jest do posprzątania co najmniej jednego biurka.

A więc, kompas i łopata w rękę i ruszamy na sprzątanie!

15 stycznia

Dzień Wikipedii- 15 stycznia, rocznica założenia Wikipedii, przedsięwzięcia internetowego, którego celem jest stworzenie największej i wielojęzycznej encyklopedii. W środowisku wikipedystów dzień ten jest nieformalnym świętem całej społeczności, liczącej na początku 2006 roku kilkadziesiąt tysięcy autorów.

W dniu 15 stycznia 2001 roku została zapoczątkowana angielska wersja serwisu, pierwsza z ponad dwustu wersji językowych powstałych w ciągu dziewięciu lat istnienia Wikipedii.

18 stycznia

Międzynarodowy Dzień Kubusia Puchatka- 18 stycznia 1882 urodził się Alan Alexander Milne - twórca przygód "misia o bardzo małym rozumku". Bohater powieści, amator miodu mieszkający w Stumilowym Lesie, jest kultową postacią dla przedstawicieli kilku pokoleń. 

Z chwilą, gdy w 1926 roku w Londynie ukazała się drukiem książka "Kubuś Puchatek", a potem "Chatka Puchatka", rozpoczęła się międzynarodowa kariera pisarza oraz słynnego misia. Przygody Kubusia Puchatka doczekały się wielu ekranizacji i adaptacji teatralnych na całym świecie. Książki te Alan Milne napisał z myślą o swoim kilkuletnim synku, któremu podarował na urodziny pluszowego misia - Kubusia Puchatka. Syn pisarza Christopher Robin - Krzyś został też jednym z bohaterów książek.

Najsłynniejszy miś świata obchodził w ubiegłym roku 85. urodziny, bowiem pierwsza książka o jego przygodach ukazała się w 1926 roku.

W Polsce książki o Puchatku i jego przyjaciołach, jak Prosiaczek, Królik, Kłapouchy, Kangurzyca, Maleństwo i Krzyś, są znane dzięki tłumaczeniu Ireny Tuwim. "Przygody Kubusia Puchatka" zostały zrealizowane jako słuchowisko Polskiego Radia.

Ale postać bohatera o niezbyt smukłym brzuszku, który z ciekawością patrzy na świat, nie zapominając o "małym conieco", narysowana przez angielskiego malarza Ernesta Sheparda, jest rozpoznawana na wszystkich kontynentach.

Praw wydawniczych do Kubusia Puchatka na cały świecie strzeże The Walt Disney Company, który między innymi wymaga zezwolenia na użycie go na prywatnych stronach www i w adaptacjach teatralnych. W Polsce tłumaczenie Ireny Tuwim podlega ochronie prawno-autorskiej jako odrębny utwór.

21 stycznia

Dzień Babci-  święto obchodzone dla uhonorowania babć; w dzień ten wnuki składają życzenia swoim babciom. W Polsce obchodzone 21 stycznia, w tym samym dniu w Bułgarii i Brazylii a w Hiszpanii - 26 lipca. We Francji jest to święto ruchome i obchodzone jest w pierwszą niedzielę marca.

W Polsce:

Pomysł powstania święta w Polsce pojawił się w tygodniku "Kobieta i Życie" w 1964 roku. Już rok później święto to zaczął popularyzować "Express Poznański". W roku 1966 również "Express Wieczorny" ogłosił dzień 21 stycznia "dniem babci". Później powstała również tradycja obchodzenia Dnia Dziadka.

W Rosji: 
W Rosji, na jesieni 2009 roku, pojawiło się nowe, rodzinne święto - "Dzień babci i dziadka" (ros. День бабушек и дедушек). Jednakże, jak podaje Press-Center (ros. пресс-центр "АиФ") 15 października 2009, jest to Rosyjski Dzień Babci (ros. Российский День Бабушки). Brak oficjalnej daty obchodów.

W Ameryce:

Amerykańskim (w USA i Kanadzie) odpowiednikiem naszych dni dziadka i babci jest Narodowy Dzień Dziadków, ang. National Grandparents Day. Nie jest więc świętem rozdzielonym na dwa dni.

W USA jest to święto oficjalnie zatwierdzone przez Kongres i prezydenta, ustanowione w 1978 roku przez Jimmy'ego Cartera na pierwszą niedzielę po Święcie Pracy Labour Day, które obchodzone jest w pierwszy poniedziałek września zarówno w USA jak i Kanadzie. Tak więc Dzień Dziadków w obu krajach również obchodzony jest we wrześniu.

Dzień ten ma swój oficjalny hymn A Song For Grandma And Grandpa ("Piosenka dla Babci i Dziadka"), a symbolem tego dnia jest niezapominajka.

W szkołach, kościołach i domach spokojnej starości organizowane są uroczystości. Święto celebruje się także w gronie rodzinnym przy ogniskach czy grillach. Dzień ten ma za zadanie uświadomić dzieciom, jak wiele zawdzięczają swoim dziadkom. Wnuki są zachęcane do pomocy najstarszym członkom rodziny.

W Wielkiej Brytanii

W Wielkiej Brytanii National Grandparents Day obchodzony jest w pierwszą niedzielę października.

22 stycznia

Dzień Dziadka- rodzinne, świeckie święto, obchodzone w Polsce 22 stycznia. W ten dzień wnuki składają życzenia swoim dziadkom, a w przedszkolach organizowane są spotkania, pokazy artystyczne dzieci i poczęstunek z wręczeniem laurek.

Święto do Polski zostało przeniesione prawdopodobnie z Ameryki w latach osiemdziesiątych i stopniowo stawało się coraz popularniejsze.

25 stycznia

Dzień Kryptologii- święto obchodzone 25 stycznia, ustanowione w 2007 roku przez Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (UAM).

Ustanowienie święta odbyło się w 75 rocznicę złamania szyfru niemieckiej maszyny kodującej Enigma, używanej komercyjnie w latach dwudziestych XX wieku. Czynu tego dokonali 14 grudnia 1932 roku trzej polscy matematycy i kryptolodzy, absolwenci Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UAM: Marian Rejewski, Jerzy Różycki oraz Henryk Zygalski, pracujący wówczas w Biurze Szyfrów Sztabu Głównego Wojska Polskiego.

Dzień ten jest wyrazem hołdu trzem naukowcom i absolwentom UAM, którzy swoim osiągnięciem przyczynili się do późniejszych sukcesów aliantów w walce z hitlerowcami podczas II wojny światowej i tym samym do zmniejszenia liczby śmiertelnych ofiar.

W 2000 roku przyznano im pośmiertnie, jedno z najwyższych polskich odznaczeń cywilnych, Order Odrodzenia Polski.

25 stycznia 2008 „Dzień Kryptologii” zapoczątkował cykl corocznych wykładów ich imienia z informatyki, w tworzenie której wnieśli znaczny wkład. W dniu tym, przed inauguracją odczytów, następuje uroczyste złożenie kwiatów pod pomnikiem kryptologów, zlokalizowanym naprzeciw Centrum Kultury „Zamek”, w budynku którego mieścił się w okresie międzywojennym Wydział Matematyczno-Przyrodniczy UAM. Pomnik odsłonięty został 10 listopada 2007.

29 stycznia

Światowy Dzień Trędowatych -  Światowy Dzień Pomocy Chorym na Trąd, Światowy Dzień Chorych na Trąd – święto ustanowione z inicjatywy francuskiego podróżnika, poety i dziennikarza Raoula Follereau jest obchodzony od 1954 roku, w ostatnią niedzielę stycznia (w Indiach 30 stycznia w dniu śmierci Mahatmy Gandhiego) w około 150 krajach na świecie. Jest okazją do zwrócenia uwagi świata, szczególnie bogatej jego części, na problem ludzi chorych na trąd i wyrażenia solidarności z nimi.

LUTY

2 lutego

Dzień Handlowca-  święto obchodzone w Polsce 2 lutego. Za czasów PRL-u pracownicy handlu świętowali w pierwszą niedzielę po 29 stycznia.

Święto obchodzone jest również w innych krajach, w różnych terminach: w Islandii - w 1.poniedziałek sierpnia, w Rosji - 15 marca.

Dzień Świszcza, również Dzień Świstaka, ang. Groundhog Day – doroczne święto obchodzone 2 lutego w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, którego bohaterem jest świszcz (wbrew popularnemu w Polsce wyobrażeniu nie chodzi tu o świstaka). Jeżeli w tym dniu zwierzę zobaczy swój cień, co sprawdza się wyciągając świszcza z nory, zwiastuje to jeszcze sześć tygodni zimy. Jeśli nie, to oznacza, że wiosna jest już blisko.

Przepowiednia ta sprawdza się w około 50% przypadków, co w praktyce oznacza zupełny przypadek

4 lutego

Światowy Dzień Walki z Rakiem lub Światowy Dzień Raka (ang. World Cancer Day) – święto ustanowione na Światowym Szczycie Walki z Rakiem zorganizowanym pod egidą prezydenta Francji i dyrektora generalnego UNESCO w lutym 2000 roku w Paryżu. Na spotkaniu przyjęto Kartę Paryską, w myśl której rządy krajów świata, które ją podpisały, zobowiązały się do stworzenia programów zapobiegających i metod leczenia chorób nowotworowych.

Od 2005 roku Dzień Walki z Rakiem jest organizowany pod egidą Międzynarodowej Unii do Walki z Rakiem (International Union Against Cancer - UICC) - organizacji pozarządowej z siedzibą w Genewie.

Corocznie na całym świecie Światowy Dzień Walki z Rakiem obchodzony jest 4 lutego.

8 lutego

Dzień Bezpiecznego Internetu- obchodzony jest w całej Europie w pierwszej połowie lutego. Jest inicjatywą Komisji Europejskiej, mająca na celu zwrócenie uwagi na kwestię bezpiecznego dostępu dzieci i młodzieży do zasobów internetowych.

6 lutego 2007 roku w 40. krajach na świecie - i po raz trzeci w Polsce – obchodzony był Dzień Bezpiecznego Internetu. Został ustanowiony z inicjatywy Komisji Europejskiej w ramach programu "Safer Internet. Chodzi głównie o to, by dzieci i młodzież nie były narażone na niebezpieczeństwa w trakcie korzystania z zasobów internetowych.

W Polsce Dzień Bezpiecznego Internetu organizowany jest przez Fundację Dzieci Niczyje oraz NASK, odpowiedzialne za realizację programu "Safer Internet" w Polsce.

Co roku, organizatorzy zachęcają szkoły, organizacje pozarządowe, firmy i prywatne osoby do realizowania przez cały luty lokalnych inicjatyw na rzecz bezpieczeństwa młodych internautów.

9 lutego

Międzynarodowy Dzień Pizzy- jednej z najbardziej znanej i najlepiej rozpoznawanej na całym świecie potraw

Historia Pizzy:

Pochodzenie, uznawanej za typowo włoską potrawę, pizzy nie jest do końca jasne. Wiadomo, że ciasto chlebowe podobne do tego na pizzę jest jedną z najstarszych potraw i było wypiekane już w neolicie. Zapisy o dodatkach wzbogacających smak takiego ciasta są spotykane w czasach starożytnych. Na przykład plakous, wyrabiany już przez Starożytnych Greków, był chlebowym plackiem doprawianym ziołami, czosnkiem, cebulą. Zachowały się także przekazy, że perscy żołnierze króla Dariusza I Wielkiego (549-486 p.n.e) posilali się chlebowym plackiem z serem i innymi dodatkami. Pizzopodobne potrawy były znane i wyrabiane nie tylko w basenie Morza Śródziemnego. np. hinduska "Paratha", azjatycki "Naan", czy germański "Flammkuchen".

Pizza do XIXw. była typową potrawą biedoty i chłopów. Jednak w 1889 roku, królowa Włoch Małgorzata Sabaudzka (Margherita Maria Teresa Giovanna di Savoia ) zwiedzająca wraz z mężem Humbertem I swoje włości zapragnęła spróbować tej prostej potrawy. Smak pizzy tak ją uwiódł, że na swoim dworze zatrudniła kucharza Rafaelle Esposito, którego zadaniem było przygotowywanie pizzy dla królowej Małgorzaty. Podobno, najbardziej ulubioną pizzą Małgorzaty była przygotowana i nazwana na jej cześć pizza Margherita , w skład której wchodziły składniki w kolorach włoskiej flagi: mozarella (biały), pomidory (czerwony) i bazylia (zielony).

10-11 lutego

Światowy Dzień Chorego został ustanowiony przez papieża Jana Pawła II w dniu 13 maja 1992 roku w liście do przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia kardynała Fiorenzo Angeliniego. Miało to miejsce w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na jego życie.

Święto jest obchodzone corocznie w Kościele katolickim 11 lutego, kiedy to Kościół powszechny wspomina pierwsze objawienie Maryi w Lourdes. Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w którymś z sanktuariów maryjnych na świecie.

Cele:

• konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym

• dowartościowanie cierpienia chorych na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim duchowej

• włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych

• popieranie zaangażowania wolontariatu

14 lutego

Walentynki (ang. Valentine's Day) – coroczne święto zakochanych przypadające 14 lutego. Nazwa pochodzi od św. Walentego, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia.

Zwyczajem w tym dniu jest wysyłanie listów zawierających wyznania miłosne (często pisane wierszem). Na Zachodzie, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, czczono św. Walentego jako patrona zakochanych. Dzień 14 lutego stał się więc okazją do obdarowywania się drobnymi upominkami.

14 lutego jest również dniem chorych na epilepsję, którzy mają tego samego patrona.

Walentynki są obchodzone w południowej i zachodniej Europie od średniowiecza. Europa północna i wschodnia dołączyła do walentynkowego grona znacznie później. Pierwowzorem walentynek było starorzymskie święto: Luperkalia.

Pomimo katolickiego patrona tego święta, czasem wiązane jest ono ze zbieżnym terminowo zwyczajem pochodzącym z Cesarstwa Rzymskiego, polegającym głównie na poszukiwaniu wybranki serca, np. przez losowanie jej imienia ze specjalnej urny. Współczesny dzień zakochanych nie ma jednak bezpośredniego związku z jednym konkretnym świętem starożytnego Rzymu, choć jest kojarzony z takimi postaciami z mitologii jak Kupidyn, Eros, Pan czy Juno Februata.

Możliwe, że zwyczaje związane z tym dniem nawiązują do starożytnego święta rzymskiego, zwanego Luperkaliami, obchodzonego 14 - 15 lutego ku czci Junony, rzymskiej bogini kobiet i małżeństwa, oraz Pana, boga przyrody.

Z kolei Brytyjczycy uważają to święto za własne z uwagi na fakt, że rozsławił je na cały świat sir Walter Scott żyjący w XVIII wieku. 14 lutego to dzień, kiedy na Wyspach Brytyjskich ptaki zaczynają łączyć się w pary.

Do Polski obchody walentynkowe trafiły w latach 90. XX wieku z kultury francuskiej i krajów anglosaskich, a także wraz z kultem świętego Walentego z Bawarii i Tyrolu. Święto to konkuruje o miano tzw. święta zakochanych z rodzimym świętem słowiańskim zwanym potocznie Nocą Kupały lub Sobótką, obchodzonym w nocy z dnia 21 na 22 czerwca.

Stałym niemalże elementem Walentynek jest wzajemnie wręczanie sobie walentynkowych ozdobnych karteczek. Czerwone, najczęściej w kształcie serca, opatrzone walentynkowym wierszykiem a często i miłosnym wyznaniem. Ze świętem łączy się również zwyczaj obdarowywania partnera walentynkowymi upominkami w postaci kwiatów, słodyczy, pluszowych maskotek jak również bardziej osobistych elementów garderoby.

16 lutego

Tłusty czwartek – w kalendarzu chrześcijańskim ostatni czwartek przed Wielkim Postem, znany także jako zapusty. Tłusty czwartek rozpoczyna ostatni tydzień karnawału. W Polsce oraz w katolickiej części Niemiec, wedle tradycji, w tym dniu dozwolone jest objadanie się.

Ponieważ data tłustego czwartku zależy od daty Wielkanocy, dzień ten jest świętem ruchomym. Następny czwartek jest czwartkiem po Środzie Popielcowej i należy do okresu Wielkiego Postu, podczas którego chrześcijanie powinni zachowywać wstrzemięźliwość.

Najpopularniejsze potrawy to pączki i faworki, zwane również w niektórych regionach chrustem lub chruścikami. Dawniej objadano się pączkami nadziewanymi słoniną, boczkiem i mięsem, które suto zapijano wódką.

Powiedział Bartek, że dziś tłusty czwartek, a Bartkowa uwierzyła, dobrych pączków nasmażyła – mówi staropolskie przysłowie. Według jednego z przesądów, jeśli ktoś w tłusty czwartek nie zje ani jednego pączka - w dalszym życiu nie będzie mu się wiodło.

Obchodzenie tłustego czwartku w średniowieczu zostało opisane przez Janinę Porazińską w książce dla dzieci Kichuś majstra Lepigliny.

Święto nie jest dniem wolnym od pracy.

17 lutego

Światowy (Międzynarodowy) Dzień Kota (ang. World Cat Day, National Cat-Day, International Cat Day, wł. Giornata mondiale del gatto) – święto obchodzone corocznie 17 lutego we Włoszech (od 1990) i Polsce (od 2006) mające podkreślić znaczenie kotów w życiu człowieka, niesienie pomocy bezdomnym kotom i uwrażliwienie ludzi na często trudny koci los.

W Polsce obchodzony po raz pierwszy 19 lutego 2006 z inicjatywy Miesięczników "Kot" i Cat Club Łódź.

Wojciech Albert Kurkowski, pomysłodawca obchodów tego święta, propaguje akcje pomocy bezdomnym kotom pod hasłem "Rasowce – dachowcom", podczas której kluby felinologiczne z Felis Polonia zbierają dary na rzecz pomocy bezdomnym zwierzętom.

W 2010 roku Fundacja Viva! oraz TVP Warszawa, program ”Mój Pies i inne zwierzęta”, przyjęła patronat Światowego Dnia Kota. W Centrum Targowo-Kongresowym MT Polska Stowarzyszenie Miłośników Kotów Rasowych Jedynka zorganizowało wystawę kotów rasowych , której towarzyszyła akcja niosąca pomoc dla kotów bezdomnych i wolnożyjących dla których zima jest trudnym okresem przetrwania. Do obchodów Dnia Kota włączyło się również wydawnictwo MULTICO.

W akcji biorą również udział schroniska dla zwierząt bezdomnych.

21 lutego

Ostatki, zapusty (lud. mięsopust, odpowiednik prawosławnej maslenicy) – słowo to oznacza ostatnie dni karnawału od tłustego czwartku kończące się zawsze we wtorek, zwany w Polsce "śledzikiem". Następny dzień – Środa Popielcowa – oznacza początek Wielkiego Postu i oczekiwania na Wielkanoc. Obydwa święta są świętami ruchomymi. W ostatki urządza się ostatnie huczne zabawy, bale przed nadchodzącym okresem wstrzemięźliwości.

Największym balem karnawałowym jest Karnawał w Rio de Janeiro rozpoczynający się w ostatni piątek przed Środą Popielcową i trwający przez pięć dni aż do środy nad ranem.

W Polsce w Wielkopolsce w sposób szczególny świętuje się ostatni dzień ostatków – czyli wtorek przed Środą Popielcową – zwany podkoziołkiem.

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego (Międzynarodowy Dzień Dziedzictwa Językowego) – coroczne święto obchodzone 21 lutego. Zostało ustanowione przez UNESCO 17 listopada 1999. Jego data upamiętnia wydarzenia w Bangladeszu, gdzie w 1952 roku zginęło pięciu studentów podczas demonstracji w której domagano się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego. Według UNESCO, niemal połowa z 6000 języków świata jest zagrożona zanikiem w ciągu 2-3 pokoleń. Od 1950 r. zanikło 250 języków. Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego ma w założeniu dopomóc w ochronie różnorodności językowej jako dziedzictwa kulturowego.

22 lutego

Popielec, Środa Popielcowa (staropolska Wstępna Środa) – w kalendarzu chrześcijańskim pierwszy dzień Wielkiego Postu. Jest to dzień pokuty przypadający 46 dni kalendarzowych (40-dniowy okres postu, bez wliczania niedziel) przed Wielkanocą. Według obrzędów katolickich tego dnia kapłan czyni popiołem znak krzyża na głowie wiernego (w Polsce praktykowane jest posypanie głowy popiołem), mówiąc jednocześnie: Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz lub Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię, co ma przypomnieć człowiekowi o kruchości jego życia i nieuchronnej śmierci.

Tradycja posypywania głów popiołem na znak pokuty pojawiła się w VIII wieku. W XI wieku papież Urban II uczynił go obowiązującym zwyczajem w całym Kościele. Wówczas postanowiono, że popiół będzie pochodził z palm poświęconych w Niedzielę Palmową z ubiegłego roku.

W Środę Popielcową katolików obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych (od 14. roku życia) i post ścisły (między 18. a 60. rokiem życia), czyli ograniczenie liczby posiłków do trzech: jednego do syta oraz dwóch skromnych.

Święto nie jest dniem wolnym od pracy.

Dzień Ofiar Przestępstw - polskie święto obchodzone 22 lutego na mocy ustawy Sejmu RP z dnia 12 lutego 2003 roku celem monitorowania sytuacji ofiar przestępstw oraz działań na rzecz poprawy ich położenia.

Dzień ten nie jest dniem wolnym od pracy.

Historia:

W 1988 roku Parlament Europejski wyznaczył 22 lutego, jako Europejski Dzień Ofiar (ang. European Victims Day). Jest on obchodzony głównie w krajach członkowskich Unii Europejskiej. W 1990 roku w Sztokholmie Europejskie Forum na Rzecz Ofiar (ang. Victim Support Europe, założone w 1989), ze statusem konsultanta przy Radzie Europy i ONZ, zadeklarowało również pomoc i wsparcie europejskim ofiarom.

Obchody:

W Polsce Dzień ten rozpoczyna akcję Tydzień Pomocy Ofiarom Przestępstw.

Dzień Myśli Braterskiej – święto przyjaźni obchodzone w dniu 22 lutego każdego roku przez harcerzy i skautów na całym świecie.

22 lutego to dzień urodzin założyciela skautingu, sir Roberta Baden Powella (22 lutego 1857) i jego żony Olave Baden-Powell (22 lutego 1889). Idea ustanowienia tego dnia zrodziła się na 4. Międzynarodowej Konferencji Skautek i Przewodniczek w 1926 roku w Stanach Zjednoczonych. Wybór daty padł na dzień 22 lutego - rocznicę urodzin założycieli skautingu Roberta Baden-Powella, Naczelnego Skauta Świata i jego żony Olave Baden-Powell Naczelnej Skautki Świata. Początkowo było to święto dziewcząt, jednak z czasem również skauci dołączyli do jego obchodów.

Dzień Myśli Braterskiej uświadamia skautom na całym świecie, jak jest ich wielu i że wszyscy są dla siebie braćmi niezależnie od koloru skóry, narodowości, czy wieku.

W ten dzień harcerze myślą o sobie, składają sobie życzenia, przesyłają kartki, organizują różne gry terenowe lub spotykają się przy ognisku. Dla niektórych środowisk harcerskich Dzień Myśli Braterskiej jest okazją do zbiórki pieniędzy, często na cel charytatywny.

MARZEC

1 marca

Dzień puszystych- Tego jednego dnia, wszyscy z nadwyżką kilogramów mogą na kołku odwiesić diety i głodówki i cieszyć się na chwilę odzyskanym, w pełni uprawnionym spokojem duszy i ciała. Delektując się ulubioną eklerką czy czekoladą z dużą zawartością magnezu, zróbmy przegląd osób, w których stronę na co dzień zwrócone są nasze oczy – znanych i podziwianych z pierwszych stron gazet, którzy błyszczą urodą na firmamencie gwiazd - są wzorem urody, figury czy stylu życia. Czy rzeczywiście na salonach brylują wyłącznie wieszaki na ubrania?

Zdecydowanie nie! Więc nie dajmy się wpędzić w kompleksy. Pierś do przodu! Atrakcyjność nie wynika z kilogramów, choć tak starają się wmówić nam projektanci, tylko „tego czegoś”, a tego puszystym celebrytom i gwiazdom na pewno nie brakuje!

Dzień piegów- W poważnych kalendarzach nie znajdziecie tego święta, jednak ono istnieje i z tej okazji poświęćmy chwilę refleksji tym plamkom na skórze, które wywołują tyle skrajnych emocji.

Wiele osób obdarzonych piegami nie lubi swoich piegowatych nosów i policzków, a przecież mogą one być atutem urody, oryginalną cechą człowieka. 

Piegi docenili przede wszystkim autorzy literatury dla dzieci i młodzieży, którzy chętnie obdarzali nimi swoich wspaniałych bohaterów. Nie powiem, że tylko dzięki piegom te literackie postaci są ulubieńcami kolejnych pokoleń czytelników, trzeba jednak przyznać, że właśnie dzięki piegom są to bohaterowie tak wyraziści i sympatyczni.

 Międzynarodowy Dzień Obrony Cywilnej- święto obchodzone corocznie 1 marca, ustanowione przez zgromadzenie ogólne Międzynarodowej Organizacji Obrony Cywilnej (ang. The International Civil Defence Organisation, ICDO) w 1990 roku. Dzień ten upamiętnia wejście w życie konstytucji ICDO, jako organizacji międzyrządowej w 1972 roku.

Obchody Dnia mają dwa cele:

• podkreślenie znaczenia obrony cywilnej i podnoszenie świadomości społeczeństwa na temat: samoobrony, zapobiegania i gotowości działania w razie wypadków i katastrof na świecie,

• uznanie wysiłku, ofiary i dokonań wszystkich krajowych służb odpowiedzialnych za zwalczanie klęsk żywiołowych.

3 marca

Międzynarodowy Dzień Pisarzy- ustanowiony przez PEN Club w 1984 roku.

5 marca

Dzień Teściowej — coroczne święto, obchodzone w Polsce 5 marca.

Święto zostało ustanowione w 80. latach XX wieku. Pierwszy raz Dzień Teściowej był obchodzony we Francji.

Powstało na wyraz szacunku i wdzięczności synowej lub zięcia wobec teściowej (matka żony) lub świekry (w starop. matka męża) za jej obecność, zainteresowanie i pomoc w wychowaniu dzieci, utrzymaniu wspólnego gospodarstwa domowego, rozwiązywaniu problemów itp.

Początkowo święto miało charakter medialny, ale obecnie coraz częściej jest traktowane w Europie jako ważne święto rodzinne

Dzień dentysty- to święto nie wymaga chyba komentarza:)

8 marca

Dzień Kobiet – coroczne święto obchodzone 8 marca, jako wyraz szacunku dla ofiar walki o równouprawnienie kobiet. Ustanowione zostało w 1910 roku. Dzień Kobiet w Polsce był obchodzony na szeroką skalę do 1993 roku.

Za pierwowzór Dnia Kobiet przyjąć można obchodzone w starożytnym Rzymie Matronalia. Było to święto przypadające na pierwszy tydzień marca, związane z początkiem nowego roku, macierzyństwem i płodnością. Z okazji tego święta mężowie obdarowywali swoje żony prezentami i spełniali ich życzenia.

Początki Międzynarodowego Dnia Kobiet wywodzą się z ruchów robotniczych w Ameryce Północnej i Europie. Pierwsze obchody Narodowego Dnia Kobiet odbyły się 28 lutego 1909 r. w Stanach Zjednoczonych. Zapoczątkowane zostały one przez Socjalistyczną Partię Ameryki dla upamiętnienia odbywającego się rok wcześniej nowojorskiego strajku pracownic przemysłu odzieżowego, przeciwko złym warunkom pracy. Strajkujące kobiety zostały zamknięte w fabryce przez właściciela. W pożarze który wybuchł w budynku zginęło 126 kobiet.

W 1910 roku Międzynarodówka Socjalistyczna w Kopenhadze ustanowiła obchodzony na całym świecie Dzień Kobiet, który służyć miał krzewieniu idei praw kobiet oraz budowaniu społecznego wsparcia dla powszechnych praw wyborczych dla kobiet. W konferencji udział wzięło ponad 100 uczestniczek z 17 krajów, w tym trzy kobiety po raz pierwszy wybrane do Parlamentu Fińskiego. Ustanowienie Dnia Kobiet zostało przyjęte w drodze anonimowego głosowania, bez ustalania dokładnej daty jego obchodów.

19 marca 1911 roku po raz pierwszy Międzynarodowy Dzień Kobiet obchodzono w Austrii, Danii, Niemczech i Szwajcarii. Domagano się prawa kobiet do głosowania i obejmowania stanowisk publicznych, praw kobiet do pracy i szkoleń zawodowych oraz zaprzestania dyskryminacji w miejscu pracy. 25 marca tego samego roku 140 pracujących kobiet, głównie imigrantek z Włoch i Żydówek zginęło w wyniku pożaru fabryki Triangle Shirtwaist.

W latach 1913-1914 podczas Międzynarodowego Dnia Kobiet odbyły się demonstracje antywojenne. Tego dnia święto było obchodzone po raz pierwszy w Rosji. Wiece odbyły się tam w ostatnią niedzielę lutego, co według kalendarza gregoriańskiego miało miejsce 8 marca. Tego dnia Dzień Kobiet obchodzony był w innych krajach.

W 1917 roku kobiety w Rosji zorganizowały strajki i protesty pod hasłem "chleb i pokój". Cztery dni później abdykował car, a rząd tymczasowy przyznał kobietom prawa wyborcze. Po rewolucji październikowej, feministka bolszewicka Aleksandra Kołłontaj, przekonała Lenina, do uczynienia tego dnia oficjalnym świętem w Rosji. Stało się tak, ale do 1965 roku był to normalny dzień pracy. 8 maja 1965 roku dekretem Prezydium ZSRR Międzynarodowy Dzień Kobiet ustanowiono dniem wolnym od pracy "w celu upamiętnienia zasług kobiet sowieckich w budowie komunizmu, w obronie ojczyzny podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, ich heroizm i bezinteresowność na froncie i na tyłach, a także zaznaczyć duży wkład kobiet w umacnianie przyjaźni między narodami i walkę o pokój".

Dzień Kobiet jest obecnie oficjalnym świętem w Albanii, Algierii, Armenii, Azerbejdżanie, Białorusi, Bośni i Hercegowinie, Brazylii, Burkina Faso, Kamerunie, Chinach, Kubie, Włoszech, Laosie, Kazachstanie, Kirgistanie, Macedonii, Mołdawii, Mongolii, Czarnogórze, Polsce, Rumunii, Rosji, Serbii, Tadżykistanie, Ukrainie, Uzbekistanie, Wietnamie i Zambii. Mężczyźni wręczają wtedy znajomym kobietom – matkom, żonom, partnerkom, koleżankom kwiaty i drobne podarunki. W niektórych krajach (jak Rumunia) dzień ten jest równoważny z dniem matki, podczas którego dzieci ofiarują drobne prezenty swoim matkom i babciom.

Po upadku Związku Radzieckiego świętowanie MDK zostało porzucone w Armenii. Zamiast tego, 7 kwietnia wprowadzono święto Piękna i macierzyństwa. Nowe święto stało się popularne pośród Ormian i jest obchodzone jako upamiętnienie jednego z głównych świąt kościoła armeńskiego, zwiastowania. Ludzie świętują jednak również 8 marca. Dyskusja publiczna, której tematem były dwa Dni Kobiet przyniosła rezultat w postaci Miesiąca Kobiet, który trwa pomiędzy 8 marca i 7 kwietnia.

We Włoszech, kobiety obdarowywane są gałązkami akacji srebrzystej. Akacje srebrzyste i czekolada są także najczęstszym prezentem w Rosji.

W Bośni i Hercegowinie, Bułgarii, Brazylii, Chorwacji, Czarnogórze, Rumunii, Mołdawii, Macedonii, Słowenii, Serbii i Węgrzech najczęściej dostają kwiaty. Czasami prezenty ofiarują swoim pracownicom również pracodawcy. Często obdarowane przez swoich uczniów zostają nauczycielki.

W Polsce święto było popularne w okresie PRL. W latach 80. do popularnych podarunków dołączyły kwiaty. Początkowo ofiarowywano goździki, a później tulipany. Obecnie corocznie odbywają się organizowane przez feministki manify, czyli demonstracje połączone z happeningiem na rzecz równego traktowania kobiet i mężczyzn. Prezentami zostają najczęściej kwiaty lub słodycze.

W krajach jak Portugalia czy Rumunia, częste jest, że noc 8 marca grupy kobiet świętują na obiadach i przyjęciach "tylko dla pań".

Międzynarodowy Dzień Kobiet spotykał się z przemocą w Teheranie. 4 marca 2007 roku irańska policja pobiła sto osób, które planowały zgromadzenie. Policja zaaresztowała wiele kobiet. Niektóre z nich relacjonowały kilka dni później zamknięcie w odosobnieniu i przesłuchania. Shadi Sadr i Mahbubeh Abbasgholizadeh oraz kilku innych aktywistów społecznych zakończyło 19 marca 2007 roku strajk głodowy.

W Tunezji Święto Kobiet obchodzone jest 13 sierpnia.

Światowy Dzień Nerek (ang. World Kidney Day) – doroczna impreza promocyjno-oświatowa polegająca m.in. na przeprowadzaniu badań profilaktycznych nerek, happeningów, publicznych odczytów, konferencji prasowych oraz akcji edukacyjnych, które mają na celu podniesienie wśród ludzi świadomości znaczenia nerek oraz informowanie o tym, że choroby nerek są powszechne i jak można je leczyć. Dzień ten obchodzony jest w drugi czwartek marca.

Światowy Dzień Nerek powstał z inicjatywy Międzynarodowego Towarzystwa Nefrologicznego i Międzynarodowej Federacji Fundacji Nerek i jest obchodzony od 2006 roku.

W Polsce koordynatorem obchodów Światowego Dnia Nerek jest Stowarzyszenie Nefrologia Polska, a do organizacji różnorodnych imprez i realizacji przedsięwzięć przyczyniają się Stowarzyszenie Uronef - Nasze Dzieci oraz Ogólnopolskie Stowarzyszenie Osób Dializowanych.

10 marca

Dzień Mężczyzn – tradycja obchodzenia tego święta na świecie została zapoczątkowana 19 listopada 1999 roku w Trynidadzie i Tobago przy wsparciu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz całej grupy ludzi w USA, Europie, Afryce, Azji i na Karaibach. Przemawiając w imieniu UNESCO, Ingeborg Breines (dyrektorka programu Kobiety i Kultura Pokoju) powiedziała: To doskonały pomysł i dałoby jakąś równowagę płci.

W Polsce nie istnieje tradycja obchodzenia tego święta. Niektóre media próbują jednak je wprowadzić od kilku lat, proponując datę 10 marca.

Data nie jest przypadkowa. W tym dniu w polskim Kościele katolickim i ewangelickim obchodzone jest wspomnienie 40 Świętych Męczenników z Sebasty (oficjalnie do 1969). Prawdopodobnie lokalnie Dzień ten świętowany był już przed 2000 rokiem w miejsce zniesionego wspomnienia męczenników.

12 marca

Światowy dzień drzemki w pracy- Drzemka w pracy podnosi wydajność pracowników. W wielu państwach jest ona wręcz promowana. Pracodawcy proponują podwładnym nawet specjalne kapsuły do spania. Ale polscy szefowie jeszcze nie dojrzeli do zachęcania swoich pracowników do tej formy wypoczynku 

Kawa lub sen w ukryciu

Często, gdy w pracy dopada nas senność wypijamy hektolitry mocnej kawy albo ucinamy sobie drzemkę tak, aby szef się nie zorientował. Zwykle wymaga to dużej kreatywności.

Tymczasem z badań wynika, że przełożeni wręcz powinni zadbać, by ich podopieczni mogli uciąć sobie drzemkę w pracy. Wyniki takich badań przeprowadzonych w 2002 roku przez naukowców w Harvardu opublikowano w magazynie "Nature Neuroscience". Okazuje się, że poobiednia drzemka wyostrza przytępione zmęczeniem zmysły. 

Trzydziestu studentom uczestniczącym w eksperymencie, co trzy godziny sprawdzano refleks i spostrzegawczość. Na tej podstawie naukowcy doszli do wniosku, że godzina snu między godzinami 14 a 16, czyli w czasie poobiedniej senności sprawia, że mózg jest wypoczęty i przywraca zdolność koncentracji.

W USA mają w pracy tzw. nap time

Naukowcy ostrzegają jednak, że drzemka nie zastąpi snu w nocy, który jest niezwykle ważny dla życiowych funkcji organizmu. Nasz organizm potrzebuje 8 godzin snu, żeby zregenerować się i nabrać energii na nadchodzący dzień. Jednak u wielu osób nadmiar obowiązków zawodowych i rodzinnych oraz stres powodują, że przespanie całej nocy jest po prostu niemożliwe. W efekcie w pracy są one śpiące i mają problemy z koncentracją. Dlatego amerykańscy badacze propagują tzw. nap time (ang. czas na drzemkę). 

To nie jedyne badania, którymi warto się zainteresować. Drzemki w ciągu dnia nie tylko zwiększają wydajność pracownika, ale także mają pozytywny wpływ na jego zdrowie. Drzemka w południe zmniejsza bowiem ryzyko śmiertelnego ataku serca, zwłaszcza u mężczyzn. Autorzy największych jak dotąd badań tego zjawiska poinformowali o tym dwa lata temu na lamach pisma "Archives of Internal Medicine".

Boksy, kapsuły, pokoje - do spania w pracy 

Z szacunków wynika, że zmęczenie pracowników przynosi w USA straty ekonomiczne rzędu 150 miliardów dolarów rocznie. Rosekind twierdzi, że ludzie zaprogramowani są na odczuwanie senności dwa razy dziennie - zwykle między trzecią a piątą nad ranem oraz trzecią a piątą po południu. Wskutek kampanii w niejednym biurze pojawiło się miejsce do odpoczynku - tzw. nap rooms. Zwykle są do sale z boksami, w są łóżka, osłony na oczy, słuchawki z muzyką relaksacyjną oraz budziki. 

Na rynku pojawiły się także kapsuły, które za pomocą dźwiękowych i wizualnych efektów, ułatwiają pracownikom zaśnięcie o dowolnej porze. Po 20 minutach zmiana tonacji i oświetlenia wybudza pracownika. 

Drzemka w pracy? Konstytucyjne prawo 

W Japonii można wynajmować tzw. nap-shops. Choć pomieszczenia te są bardzo wąskie i klaustrofobiczne, stanowią bardzo popularną formę odpoczynku. Natomiast w Chinach prawo do drzemki w pracy wynika z konstytucji. 

Optymalny czas drzemki to ok. 20 minut. Nie powinna być ona dłuższa niż pół godziny, ponieważ wówczas wchodzimy w fazę głębokiego snu, z której ciężko jest się obudzić. 

Pracownikom w Polsce przysługuje 15 minutowa przerwa w trakcie pracy. Choć można ją wykorzystać na drzemkę zaśnięciem w biurze nie jest łatwe A gdy już to się uda, za chwile trzeba wstawać. Jeżeli już perspektywa tak krótkiego snu cię stresuje i utrudnia zaśnięcie, skup się na oddechu lub odliczaj od 20 wstecz, wizualizując kolejno każdą liczbę. By ułatwić sobie pobudkę można poprosić współpracowników, by nas obudzili, skorzystać z alarmu w telefonie lub z rozmaitych narzędzi online. Kukuklok, anvoy czy nakedalarmclock to tylko niektóre z nich. Jednak aby nie straszyć współpracowników, warto drzemać w słuchawkach.

Źródło:http://praca.wp.pl/strona,5,title,Dzis-Swiatowy-Dzien-Drzemki-w-Pracy,wid,12069100,wiadomosc.html

14 marca

Dzień liczby Pi- nieoficjalne święto obchodzone corocznie, głównie w amerykańskich kręgach akademickich i szkolnych (lokalnie w Polsce). Datę święta wybrano na 14 marca z powodu skojarzenia z pierwszymi cyframi rozszerzenia dziesiętnego liczby pi, jako że data "14 marca" zapisywana jest w USA jako "3.14".

Pierwsze obchody tego dnia miały miejsce w 1988 w muzeum nauki Exploratorium w San Francisco, z inicjatywy Larry'ego Shawa. W języku angielskim słowa pi oraz pie (ciasto, placek) mają zbliżoną wymowę, a placki często są okrągłe. Z tego powodu w Dniu Liczby Pi podawanymi daniami są pizza pie (placki pizzy), apple pie (szarlotka) i inne podobne ciasta.

Ze względu na inny sposób zapisu daty w Europie, święto to nie jest zbytnio popularne na tym kontynencie.

Obchodzone jest 22 lipca, jako Dzień aproksymacji Pi, według zapisu daty 22/7=~3,1428.

15 marca

Światowy Dzień Praw Konsumenta - znany też jako Światowy Dzień Praw Konsumenta, ang. World Consumer Rights Day, WCRD - międzynarodowe święto obchodzone corocznie 15 marca.

Po raz pierwszy obchody odbyły się w 1983 roku w rocznicę przemówienia prezydenta Johna Kennedy’ego, wygłoszonego w roku 1962 w Kongresie Stanów Zjednoczonych. Dotyczyło ono projektu ustawy o ochronie praw konsumenta.

Wówczas prezydent USA sformułował cztery podstawowe prawa konsumentów:

• do informacji,

• do wyboru,

• do bezpieczeństwa,

• do reprezentacji.

Z jego ust padło też znane stwierdzenie: "Konsumenci to my wszyscy".

W Polsce Światowy Dzień Konsumenta obchodzony jest oficjalnie od roku 2000. Do obchodów włącza się Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów i organizacje pozarządowe.

17 marca

Dzień Świętego Patryka (ang. Saint Patrick's Day, irl. Lá 'le Pádraig lub Lá Fhéile Pádraig) – irlandzkie święto narodowe i religijne obchodzone 17 marca, święto patrona Irlandii - św. Patryka.

Dzień Świętego Patryka jest dniem wolnym od pracy. Najważniejszą tradycją obchodów Dnia św. Patryka jest noszenie ubrań w kolorze zielonym. Zieleń to narodowy kolor Irlandii, nawiązujący do trawiastego krajobrazu wyspy i symbolizujący koniczynę przypisywaną tradycyjnie świętemu Patrykowi. Irlandczycy w wielu miastach organizują festyny i uliczne pochody, w których dominuje kolor zielony.

Głównym symbolem święta jest shamrock, który jest także jednym z symboli wiązanych tradycyjnie z Irlandią. Według legendy o św. Patryku, wykorzystał on tę roślinę aby wyjaśniać pierwszym irlandzkim chrześcijanom dogmat o Trójcy Świętej. Nie mogli oni zrozumieć jak to jest możliwe, że są trzy osoby Boskie a jednocześnie są one jednym Bogiem. Jeszcze inną tradycją związaną z obchodami Dnia św. Patryka jest tradycja picia whiskey. Otóż jedna z opowieści o świętym podaje, że Patryk nastraszył szynkarkę, która nie dolewała pełnej miarki trunku, iż pojawią się w jej karczmie potwory. Karczmarka wystraszona, od tego czasu solidnie napełniała szklanice. Od tej chwili 17 marca pije się szklaneczkę whiskey zwaną "dzbanem Patryka".

Warto też wyjaśnić, czemu akurat święto to przypada na 17 marca? Otóż zgodnie z tradycją, św. Patryk zakończył swoje życie właśnie 17 marca, stąd tego dnia co roku wspomina się jego życie i dokonania.

Patryk nie był pierwszym misjonarzem krzewiącym chrześcijaństwo w Irlandii, jednak legendy o nim są żywe do dziś.

Święto obchodzone jest również poza Irlandią, także w Polsce, co jest związane zarówno z popularnością kultury celtyckiej, jak i pewnymi podobieństwami kulturowymi społeczności.

W Stanach Zjednoczonych obchody Dnia św. Patryka sięgają 1737 r., kiedy "Charytatywne Irlandzkie Stowarzyszenie w Bostonie" zorganizowało pierwszą paradę.

W innych krajach święto to związane jest przede wszystkim z serwowaniem "zielonego" piwa oraz pokazami irlandzkich tańców i muzyki. Warto jednak pamiętać, że sam zwyczaj podawania tego dnia "zielonego" piwa, nie jest tradycją rodem z Irlandii. Zwyczaj ten wprowadzili potomkowie Irlandczyków, którzy wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych w XIX i XX wieku. W samej Irlandii zwyczaj ten pojawił się niedawno, raczej ze względu na turystów, którzy spodziewają się kufla zielonego piwa, niż ze względu na samych Irlandczyków.

18 marca

Międzynarodowy Dzień Słońca- święto obchodzone co roku w marcu, w okolicy przesilenia wiosennego, głównie w USA. Zostało ustanowione w 2000 roku przez NASA i Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA). Ma na celu upowszechnianie wiedzy o Słońcu, jego wpływie na Ziemię, jego jonosferę i magnetosferę.

Obchody "Dnia Słońca" są kulminacją trwających przez cały rok programów oraz wydarzeń organizowanych i wspomaganych przez NASA oraz ESA .

Międzynarodowy dzień Słońca obchodzony jest również w Polsce, która za sprawą naukowców ma zarówno tradycje, jak i osiągnięcia w dziedzinie badań heliofizycznych.

W 2008 główne obchody odbyły się 18 marca, w 2010 będą obchodzone 20 marca w USA, obok Międzynarodowego Dnia Astrologii obchodzonego przez Narody Zjednoczone.

20 marca

Międzynarodowy Dzień Astrologii- święto ustanowione w 1993 roku przez Association for Astrological Networking (AFAN), amerykańską organizację zrzeszającą astrologów z całego świata.

Święto obchodzone jest w dniu równonocy wiosennej, zazwyczaj 20 lub 21 marca, kiedy Słońce wchodzi w znak Barana. W wielu krajach odbywają się w ten dzień spotkania i wykłady na temat astrologii.

Dzień Astrologii zbiega się z irańskim świętem Nouruz, które w 2010 roku zostało uznane przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (document A/64/L.30/Rev.2) za święto międzynarodowe

Dzień Bez Mięsa - Idea Dnia Bez Mięsa (ang: meatout) narodziła się w 1985 roku i ma na celu rozpowszechnienie diety wegetariańskiej nie zawierającej mięsa. Inicjatorem Dnia Bez Mięsa była amerykańska, pozarządowa, ekologiczna fundacja non-profit FARM. Dzień Bez Mięsa popierany jest między innymi przez organizacje: National Cancer Institute, American Cancer Society, Johns Hopkins University, American Heart Association.

Dlaczego Dzień Bez Mięsa?

Jak twierdzą zwolennicy wegetarianizmu przejście na zieloną dietę: 

- zmniejsza ryzyko raka i chorób serca. 

- zmniejsza ryzyko zatruć pokarmowych takich jak: salmonella, E coli, Campylobacter, choroba wściekłych krów, ptasia grypa. 

- poprawia samopoczucie, zwiększa energię i siły witalne. 

- zmniejsza domowy budżet przeznaczony na jedzenie. 

- ratuje życie zwierząt 

Ciekawostki:

Zwolennicy nie jedzenia mięsa starają się propagować nie tylko Dzień Bez Mięsa ale i Poniedziałki Bez Mięsa - akcja przeznaczona jest dla osób chcących przejść na wegetarianizm lub weganizm lub od czasu do czasu solidaryzujących się z niejedzącymi mięsa.

Wegetarianizm a weganizm:

Wegetarianizm jest pojęciem szerszym niż weganizm i oznacza wyeliminowanie z diety produtów pochodzenia zwierzęcego. Jedną z odmian wegetarianizmu jest weganizm, który nie dopuszcza jedzenia żadnych produktów zwierzęcych (oprócz mięsa także jaj, nabiału, mleka, miodu). Inne odmiany wegetarianuzmu to: 

Laktoowowegetarianizm - eliminuje z diety tylko mięso. 

Laktowegetarianizm - oprócz mięsa rezygnacja z jajek. 

Owowegetarianizm - z produktów zwierzęcych dopuszczalne są jedynie jajka. 

Witarianizm - dieta składa się jedynie z nieprzetworzonych owoców i warzyw. 

Frutarianizm (fruktorianizm, fruktarianizm, fruitarianizm ) - dieta polega na jedzeniu owoców, które same spadły z drzewa (nie wolno zrywać).

Obchody Dnia Bez Mięsa

20 marca na całym świecie propagowany jest styl życia polegający na spożywaniu jedynie produktów roślinnych. Prowadzone są spotkania uświadamiające, poczęstunki mające rozpropagować potrawy wegetariańskie. Zielona Dieta popularyzowana jest poprzez reklamę, e-mail'e i inne formy komunikacji.

21 marca

Dzień Wagarowicza:)

Światowy Dzień Poezji – święto obchodzone corocznie 21 marca, ustanowione przez UNESCO jesienią 1999 roku. Główne uroczystości tego święta odbywają się w Paryżu. Celem tego dnia jest promocja czytania, pisania, publikowania i nauczania poezji na całym świecie. UNESCO zadeklarowało, że ten dzień ma "dać nowy impuls, aby docenić poezję oraz poprzeć krajowe, regionalne i międzynarodowe ruchy poetyckie".

Dzień Poezji był kiedyś obchodzony 5 października. W drugiej połowie XX wieku społeczność światowa zaczęła go obchodzić 15 października, w dniu urodzin Wergiliusza , wybitnego poety starożytnego Rzymu. Tradycja obchodów tego święta w październiku utrzymuje się w wielu krajach, czasem w innym dniu lub w listopadzie.

W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie kwiecień jest miesiącem poezji (ang. National Poetry Month).

Międzynarodowy Dzień Walki z Dyskryminacją Rasową (ang. International Day for the Elimination of Racial Discrimination) – święto obchodzone corocznie 21 marca, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1979 roku (rezolucja 2142 (XXI)).

Święto obchodzone jest w dniu w którym wydarzyła się masakra w Sharpeville w 1960 (Republika Południowej Afryki) - w pokojowej demonstracji przeciwko „przepisom przepustkowym” apartheidu policjanci zastrzelili 69 osób, które brały w niej udział.

Dzień ten rozpoczyna Tydzień Solidarności z Ludami Zmagającymi się z Rasizmem i Dyskryminacją Rasową (do 27 marca), ustanowiony rezolucją 34/24 (1979), jako jeden z elementów programu obchodów pierwszej Dekady Walki z Rasizmem i Dyskryminacją Rasową ustanowionej w 1973 roku (1973–1982). Kolejne dekady odbyły się w latach 1983–1992 i 1993–2002.

Obchody mają na celu uczczenie pamięci ofiar masakry w Sharpeville i innych incydentów na tle rasistowskim oraz wzmożenie działalności społeczeństwa na rzecz eliminacji wszelkich form rasizmu, ksenofobii i dyskryminacji na świecie.

W 2001 roku (31 sierpnia–7 września), na zakończenie Światowej Konferencji na temat Rasizmu, Dyskryminacji Rasowej, Ksenofobii i Pokrewnych Przejawów Nietolerancji, uczestnicy przyjęli Deklarację z Durbanu (RPA) oraz Program Działania, jako wzór dalszych działań mających na celu realizację zasad związanych z równością i zwalczaniem dyskryminacji.

Co roku obchody odbywają się pod innym hasłem. Hasłem w 2006 roku była „Walka z rasizmem w życiu codziennym”. W 2010 myślą przewodnią obchodów był związek między rasizmem a sportem. Miało to szczególne znaczenie, gdyż Republika Południowej Afryki, jako pierwsze państwo afrykańskie, wystąpiło w roli gospodarza Mistrzostw Świata w piłce nożnej.

W swoim przesłaniu do państw członkowskich (2010), Sekretarz Generalny ONZ Ban Ki-moon podkreślił, że:

 Obchody Międzynarodowego Dnia Walki z Dyskryminacją Rasową powinny jednocześnie stać się okazją do zwrócenia uwagi na rolę sportu w jednoczeniu ludzi pochodzących z różnych kultur i środowisk społecznych. Sport może dodać siły społecznościom pozbawionym praw obywatelskich, wpływać na nasz sposób myślenia, a także inspirować miliony ludzi na całym świecie.

23 września 2011 ruszyła II edycja konkursu „Stop rasizmowi w sporcie” z inicjatywy Pełnomocnika Rządu do spraw Równego Traktowania Elżbiety Radziszewskiej i Dyrektora Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej, skierowana do dziennikarzy wszystkich rodzajów mass mediów. Celem konkursu trwającego do 15 listopada jest promocja tolerancji dla odmienności ze względu na rasę, kolor skóry, a także język, obywatelstwo, narodowość lub pochodzenie etniczne w sporcie (I edycja odbyła się w tym samym okresie w 2010 roku).

14 października 2011 (Dzień Edukacji Narodowej) odbyła się wielokulturowa impreza na stadionie warszawskiej Agrykoli w ramach konkursu ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego „Polska dla wszystkich”. Honorowy patronat nad konkursem objęli: Elżbieta Radziszewska (Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów), Katarzyna Hall (Minister Edukacji Narodowej) i John Abraham Godson (poseł na Sejm RP), a także Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, Hanna Gronkiewicz-Waltz (Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy) oraz Polskie Stowarzyszenie Byłych Piłkarzy.

Inicjatywa zbiegła się również z Tygodniami Akcji „Futbol Przeciwko Rasizmowi” w Europie 2011. Konkurs ma za zadanie wyłonić najlepszy projekt promujący dialog międzykulturowy oraz propagujący takie postawy obywatelskie jak: tolerancja, otwartość i szacunek dla społeczeństwa wielokulturowego i różnorodności jego obywateli. Pomysłodawcą konkursu jest Koalicja „Razem Przeciwko Antysemityzmowi” powstała 19 kwietnia 2010 podczas konferencji „Razem przeciwko antysemityzmowi” w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie. Informacje na temat rozstrzygnięcia konkursu wraz z listą nagrodzonych autorów projektów zostaną opublikowane do dnia 30 listopada 2011 roku.

22 marca

Światowy Dzień Wody (ang. World Water Day)- został ustanowiony rezolucją z 22 grudnia 1992 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w ramach Agendy 21, w czasie konferencji Szczyt Ziemi 1992 (UNCED) w Rio de Janeiro (Brazylia). Powodem był fakt, że ponad miliard ludzi na świecie cierpi z powodu braku dostępu do czystej wody pitnej.

23 marca

Dzień Windy - prawda, że to przydatny wynalazek:)

Światowy Dzień Meteorologii (ang. World Meteorological Day)– święto obchodzone corocznie 23 marca upamiętniające wejście w życie konwencji o utworzeniu Światowej Organizacji Meteorologicznej (WMO) w 1950 roku, jako kontynuatora Międzynarodowej Organizacji Meteorologicznej (ang. International Meteorological Organisation, IMO) powstałej w 1873 roku.

Celem WMO jest zapewnienie każdemu państwu (narodowi), niezależnie od jego rozwoju gospodarczo-ekonomicznego, dostępu do prognozy pogody oraz informacji dostosowanych do podstawowych potrzeb kraju.

25 marca

Dzień Czytania Tolkiena:)

27 marca

Międzynarodowy Dzień Teatru – święto uchwalone w 1961 roku, na pamiątkę otwarcia Teatru Narodów w Paryżu, które miało miejsce 27 marca 1957 roku.

Dzień Teatru ustanowiono w czerwcu 1961 roku podczas 9. światowego kongresu Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (International Theatre Institute - ITI) w Helsinkach (działającego pod auspicjami UNESCO). Jego ustanowienie zaproponował Arvi Kivimaa, prezydent Fińskiego Instytutu ITI. Dzień obchodów ustalono na 27 marca, w rocznicę otwarcia Teatru Narodów (Theatre of Nations) w Paryżu. Od tego czasu Dzień Teatru jest obchodzony rokrocznie przez ponad sto narodowych ośrodków ITI na całym świecie.

Obchody Światowych Dni Teatru mają na celu realizacje statutowych zobowiązań ITI. W statucie czytamy m.in.: ITI powstało w celu promocji i międzynarodowej wymiany informacji na temat teatru, pobudzenia kreacji i zwiększenia współpracy ludzi teatru; uświadomienia opinii publicznej wagi sztuki i artystycznej kreacji w życiu codziennym, w celu wzmocnienia przyjaźni i więzi międzyludzkich .

27 marca, co roku, rozsyłana jest wiadomość, tłumaczona na ponad 20 języków, od wybitnego człowieka teatru zawierająca jego przemyślenia na temat teatru i światowej harmonii. Pierwszą taką wiadomość wysłał w 1962 roku Jean Cocteau. Tego dnia odbywają się specjalne spotkania, sympozja, przedstawienia teatralne itp. poświęcone znaczeniu i problemom teatru. W 2007 roku główne obchody Światowego Dnia Teatru odbyły się w paryskiej siedzibie UNESCO.

KWIECIEŃ

1 kwietnia

Prima aprilis -dzień żartów – obyczaj związany z pierwszym dniem kwietnia, zapoczątkowany mniej więcej w połowie XIII wieku, obchodzony w wielu krajach świata. Polega on na robieniu żartów, celowym wprowadzaniu w błąd, kłamaniu, konkurowaniu w próbach sprawienia, by inni uwierzyli w coś nieprawdziwego. Tego dnia w wielu mediach pojawiają się różne żartobliwe informacje.

W Wielkiej Brytanii nazywany jest Dniem Głupca (April Fool's Day lub All Fool's Day), a w Rosji Dniem śmiechu (День смеха [Dien smiecha]). We Francji pierwszokwietniowe żarty nazywane są Poisson d'avril (dosł. kwietniowa ryba). Zwyczaj ten pochodzi ze starożytnego Rzymu. Wzajemne oszukiwanie powinno się jednak robić tylko do południa.

Obyczaj ten dotarł do Polski z Europy Zachodniej przez Niemcy w epoce nowożytnej. Upowszechnił się w Rzeczypospolitej w XVII wieku, w podobnej formie, w jakiej występuje do dzisiaj. Pierwszego kwietnia poświęcano opowiadaniu zmyślonych historii, robieniu przeróżnych dowcipów i naigrawaniu się z naiwnych, bądź nieostrożnych ludzi. Dzień ten uważano za niepoważny i starano się nie robić w nim żadnych ważnych rzeczy. Przeświadczenie to przeniknęło nawet do najwyższych kręgów państwowych – przykładowo sojusz antyturecki z Leopoldem I Habsburgiem podpisano 1 kwietnia 1683, ale antydatowano go na 31 marca, aby na dokumencie nie widniała data prima aprilis.

Z robieniem psikusów przez dzieci w wieku szkolnym związany był w niektórych regionach także 12 marca – dzień św. Grzegorza, patrona uczących się. Obyczaj ten nosił nazwę gregorianek lub gegołów.

2 kwietnia

Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci- święto obchodzone co roku 2 kwietnia, w dzień urodzin duńskiego baśniopisarza Hansa Christiana Andersena. Dzień ten ma na celu rozpowszechnienie książek dla dzieci oraz wspieranie czytania przez najmłodszych.

Święto zostało ustanowione w 1967 roku przez Międzynarodową Izbę ds. Książek dla Młodych Ludzi (IBBY). Od tamtej pory, co roku, gospodarzem święta jest inne państwo.

Polska była organizatorem w 1979 roku.

W Czechach, które w 2007 roku były organizatorem „Dnia Książki dla Dzieci”, narodziła się akcja nazwana „Nocą z Andersenem”. Dzieci spędzają tę noc w bibliotekach czytając i słuchając bajki.

W Polsce od 2001 roku odbywa się akcja społeczna „Cała Polska czyta dzieciom”. Ma ona za zadanie uświadomienie społeczeństwa, jak ważne dla dzieci jest poznawanie świata książek. Ma na celu zachęcenie rodziców do czytania książek swoim dzieciom.

12 kwietnia

Dzień czekolady-

– Naprawdę silny jest ten, kto potrafi połamać całą tabliczkę czekolady i zjeść tylko jeden kawałek – mawiała amerykańska pisarka Judith Viorst. Kto ma w sobie tyle siły? Szczególnie, kiedy 12 kwietnia obchodzimy święto królowej słodyczy – Dzień Czekolady.

Mleczna, gorzka, biała z orzechami nadziewana – rodzajów czekolady jest tyle, co jej zwolenników. Królową słodyczy zawdzięczamy odkryciu Majów, którzy jako pierwsi zaczęli uprawiać kakaowce, a ich cenne ziarna wykorzystywano jako środek płatniczy. Z tych ziaren przygotowywali orzeźwiający napój dla bogów zwany „chocolatl”.

Za sprawą Krzysztofa Kolumba nasiona nieznanej rośliny, którą Indianie nazwali cacao, przywędrowały do Europy. I zaczęło się...

Według najnowszych danych z Euromonitor International najwięcej czekolady jedzą mieszkańcy Wysp Brytyjskich – przeciętny Anglik zjada rocznie ponad 11 kg kakaowego wyrobu. Następni na liście są Niemcy – 7 kg czekolady rocznie. A Polak? Statystyczny amator czekolady zjada jedynie 2,5 kg czekolady, koniecznie mlecznej, bo ją Polacy lubią najbardziej.

Ci, którzy mają wyrzuty sumienia z powodu kilku kawałków czekolady mogą czuć się usprawiedliwieni. Ciemna czekolada zawiera w sobie szereg składników odżywczych, które pozytywnie wpływają na nasze zdrowie: cynk, magnez, nienasycone kwasy tłuszczowe to początek długiej listy czekoladowych dobrodziejstw. No i czekoladowe afrodyzjaki, ale to przy okazji innego święta...

– Ciemna czekolada ma najwięcej antyoksydantów ze wszystkich produktów spożywczych na całym świecie. Wniosek jest prosty, trzeba jeść czekoladę – wyjaśnia dietetyk Agata Lewandowska. Wspomniane antyoksydanty, czyli cenne związki chemiczne, które wykazują zdolność neutralizowania wolnych rodników chronią nas przed ryzykiem zachorowania na nowotwory, choroby układu krążenia, cukrzycę, choroby stawów, zaćmę. Podnoszą ogólną odporność organizmu na zakażenia i infekcje.

W końcu Dnia Czekolady nie wypada nie zgodzić się z Michaelem Levinem, amerykańskim specjalistą do spraw racjonalnego żywienia: „Z chemicznego punktu widzenia czekolada jest pożywieniem doskonałym”. Smacznego!

18 kwietnia

Międzynarodowy Dzień Ochrony Zabytków – cykl imprez, obchodzony od 1983 roku w większości krajów świata. Ustanowiony został przez Międzynarodową Radę Ochrony Zabytków (ICOMOS) i wpisany przez UNESCO do rejestru ważnych imprez kulturowych o znaczeniu światowym.

Na całym świecie święto jest obchodzone 18 kwietnia.

Głównym celem Międzynarodowego Dnia Ochrony Zabytków jest przybliżenie mieszkańcom wagi problematyki dziedzictwa kulturowego. W Polsce celem obchodów jest prezentowanie zabytków o szczególnym znaczeniu dla dziedzictwa światowego i bogatej spuścizny kulturowej w kraju. Elementem Dnia Ochrony Zabytków w Polsce jest nagrodzenie osób, które w szczególny sposób przyczyniły się do ochrony zabytków z różnych dziedzin.

Polska, jako kraj cechujący się bogactwem tradycji i aktywnie dbający o ich ochronę, jest nie tylko jednym z pierwszych Państw-sygnatariuszy Konwencji dziedzictwa światowego, ale również jednym z czołowych reprezentantów na Liście Światowego Dziedzictwa. Zgodnie ze stanem z lipca 2006 roku, zostało na nią wpisanych 13 polskich dóbr. To daje nam 9 miejsce w Europie i 15 na świecie.

Głównymi polskimi zabytkami wpisanymi na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO są: Stare Miasto w Krakowie, w Toruniu, w Warszawie i Zamościu oraz Kopalnia soli "Wieliczka".

Miasta i obiekty w Polsce, znajdujące się na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, w celu przekazywania informacji, współpracy i promocji skupiły się w Ligę Polskich Miast i Miejsc UNESCO w Toruniu. Siedzibą Ligi UNESCO jest miasto Toruń, jeden z wyróżnionych przez UNESCO miast.

Główne obchody Dnia Zabytków odbywają się w Krakowie, Toruniu, Warszawie i innych obiektach z Listy Unesco. Małe, kameralne uroczystości odbywają się w kilkudziesięciu mniejszych ośrodkach, poczuwających się do troski o zachowanie zabytków.

W ramach obchodów tego święta Generalny Konserwator Zabytków przyznaje nagrody w konkursie "Zabytek zadbany". Maksymalnie cztery równorzędne nagrody mogą są przyznawane w czterech następujących kategoriach:

Zabytki sakralne

Zabytki architektury i budownictwa mieszkalnego oraz użyteczności publicznej

Zabytki dziedzictwa przemysłowego

Zabytki architektury obronnej

23 kwietnia

Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich - doroczne święto organizowane przez UNESCO w celu promocji czytelnictwa, edytorstwa i ochrony własności intelektualnej za pomocą praw autorskich. Dzień ten po raz pierwszy obchodzono w 1995 roku.

Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich obchodzony jest 23 kwietnia. Data ta wybrana została jako symboliczna dla literatury światowej. W tym dniu w roku 1616 zmarli Miguel de Cervantes, William Szekspir i historyk peruwiański Inca Garcilaso de la Vega (przy czym datę śmierci Shakespeare’a podaje się według kalendarza juliańskiego, a pozostałych dwóch – według gregoriańskiego). Na ten sam dzień przypada również rocznica urodzin lub śmierci innych wybitnych pisarzy, np. Maurice’a Druona, Halldóra Laxnessa, Vladimira Nabokova, Josepa Pla i Manuela Mejía Vallejo. W Wielkiej Brytanii i Irlandii Światowy Dzień Książki wyjątkowo obchodzony jest w pierwszy czwartek marca, tak aby święto to wypadało w trakcie semestru szkolnego.

Pomysł organizacji święta zrodził się w Katalonii – w 1926 roku wystąpił z nim wydawca z Walencji, Vicente Clavel Andrés. Z początku planowano związać je z datą 7 października, domniemaną datą urodzin Cervantesa, lecz ze względu na niepewność z nią związaną, ostatecznie ustalono datę 23 kwietnia. W Hiszpanii Dzień Książki jest świętem oficjalnym już od roku 1930, a od 1964 – we wszystkich krajach hiszpańskojęzycznych.

23 kwietnia jest w Katalonii hucznie obchodzonym świętem narodowym, jako dzień jej patrona – Świętego Jerzego. Zgodnie z długą tradycją w Katalonii obdarowywano w ten dzień kobiety czerwonymi różami, mającymi symbolizować krew pokonanego przez św. Jerzego smoka. Później kobiety zaczęły odwzajemniać się mężczyznom podarunkami z książek.

25 kwietnia

Międzynarodowy Dzień Sekretarki - nieoficjalne święto obchodzone w wielu krajach na świecie w celu uznania i promowania pracy sekretarki i sekretarza, asystentki i asystenta, oraz pracowników pomocniczych w biurze, pojmowanych ogólnie, jako pracowników administracyjnych.

         Po raz pierwszy Dzień Sekretarki obchodzono w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku z inicjatywy przedsiębiorcy i publicysty The New York Times Harry'ego F. Klemfussa[uwaga 1], który nawiązał współpracę z "Krajowym Stowarzyszeniem Sekretarek" (ang. National Secretaries Association). H.F. Klemfuss obsługiwał konto firmy Dictaphone Corporation dla agencji reklamowej Young & Rubicam i jego zamiarem było uznanie pracy sekretarek jak i pozyskanie nowych pracowników. Odegrał on również kluczową rolę w tworzeniu "Narodowego Tygodnia Sekretarek" (National Secretaries Week). W 1981 zmieniono nazwę Tygodnia na "Tydzień Zawodu Sekretarza" (ang. Professional Secretaries Week), by w 2000 przyjąć obecną nazwę Tygodnia Pracownika Administracyjnego (ang. Administrative Professionals Week, APW), kiedy to zmieniono nazwę stowarzyszenia na International Association of Administrative Professionals ("Międzynarodowe Stowarzyszenie Pracowników Administracyjnych"). Tym samym święto zmieniło nazwę na "Dzień Pracownika Administracyjnego".

Obchody:

W USA

Pierwsze oficjalne obchody Narodowego Tygodnia Sekretarek (w dniach 1-7 czerwca 1952) i Narodowego Dnia Sekretarki w dniu 4 czerwca ogłosił Sekretarz handlu Stanów Zjednoczonych Charles W. Sawyer, uwzględniając namowę producentów produktów biurowych. W 1955 roku termin "Narodowego Tygodnia Sekretarek" został przesunięty na ostatni pełny tydzień kwietnia. Obecnie jest to jedno z największych świąt zawodowych w USA, które rozprzestrzeniło się z biegiem lat na świecie.

Współcześnie w USA organizowane są wydarzenia wśród społeczności danego przedsiębiorstwa, spotkania towarzyskie i indywidualne często uhonorowane darami korporacji. Są również kwiaty, słodycze, obiad w restauracji lub wolny dzień. IAAP sugeruje, że wsparciem dla pracowników byłyby wakacje i zapewnienie możliwości szkolenia poprzez ustawiczne kształcenie np. na seminariach lub dostarczanie im materiałów celem samokształcenia.

W Polsce

Od kilku lat w Polsce sekretarki i asystentki obchodzą swoje święto 25 stycznia, jako "Dzień Sekretarki i Asystentki", przyłączając się również do międzynarodowych obchodów w dniu 25 kwietnia. Zdaniem organizatorów, to podwójne święto skłania do refleksji na temat zmian i wymogów związanych z pracą w biurze.

W 2010 roku obchody "Międzynarodowego Dnia Sekretarki i Asystentki" odbyły się w Warszawie 26 kwietnia w siedzibie Business Centre Clubu, którym towarzyszyły nie tylko przemówienia ale i konkurs kwalifikacji zawodowych sekretarsko-asystenckich. Udział w obchodach wzięli także zaproszeni przedstawiciele instytucji związanych z zawodem sekretarki i asystentki: Ministerstwa Edukacji Narodowej, European Management Assistants of Poland (EUMA), Stowarzyszenia Stenografów, Maszynistek i Sekretarek, Krajowego Reprezentanta Londyńskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, firmy Trodat, Creative Solutions oraz IBM Polska, w którym to zwyciężczyni konkursu miała odbyć płatny staż.

W Holandii

Po raz pierwszy obchody odbyły się 20 kwietnia 1989 roku z inicjatywy magazynu Secretaresse Magazine (obecnie Management Support Magazine). Obchody miały na celu zastanowienie się nad wartością stanowiska sekretarki dla przedsiębiorstwa i poprawą wizerunku sekretariatu. Podczas imprezy organizatorzy skupili się na menedżerach i ich sekretarkach.

29 kwietnia

Międzynarodowy Dzień Tańca- został ustanowiony w 1982 roku przez Komitet Tańca Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI-UNESCO).

29 kwietnia wybrano na pamiątkę wielkiego reformatora sztuki tańca, twórcy europejskiego teatru baletowego, francuskiego tancerza i choreografa Jean-Georges’a Noverre’a – była to data jego chrztu.

MAJ

1 maj

Święto Pracy, Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, popularnie zwany 1 Maja – międzynarodowe święto klasy robotniczej, obchodzone od 1890 corocznie 1 maja. W Polsce 1 maja ogłoszono świętem państwowym ustawowo wolnym od pracy.

Święto wprowadziła w 1889 II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń, które miały miejsce w pierwszych dniach maja 1886 r. w Chicago, w Stanach Zjednoczonych podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy.

2 maj

Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej – polskie święto państwowe obchodzone od 2004, wprowadzone na podstawie ustawy z 20 lutego 2004.

Obchodzone jest między świętami: 1 maja – Świętem Pracy i 3 maja - Świętem Konstytucji 3 Maja. W latach Polski Ludowej właśnie w tym dniu zdejmowano po 1 maja flagi państwowe, aby nie były eksponowane w dniu zniesionego przez władze komunistyczne Święta Konstytucji 3 Maja.

W tym dniu, w 1945 roku, żołnierze polscy zawiesili biało-czerwony sztandar na kolumnie Siegessäule w Berlinie w trakcie zdobywania tego miasta.

Senat RP w uchwale z dnia 12 lutego 2004 r. ustanowił dzień 2 maja Świętem Orła Białego. W wyniku decyzji Sejmu święto zmieniono na Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie 2 maja jest obchodzony jako Dzień Polonii i Polaków za Granicą.

Mimo, że Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej jest świętem państwowym, 2 maja nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy.

Organizowane są różnego rodzaju akcje i manifestacje patriotyczne. Dla przykładu, w Bytomiu w dniu 2 maja 2009 ponad 500 osób utworzyło biało-czerwoną flagę z przygotowanych wcześniej i równocześnie uniesionych parasolek. Była to prawdopodobnie największa utworzona flaga w Polsce z okazji Dnia Flagi.

Święto flagi na świecie

Oprócz Polski, święto własnej flagi obchodzi się również w licznych innych krajach, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Argentynie, Finlandii, Turkmenistanie, Ukrainie, na Litwie i w Chinach.

3 maj

Święto Narodowe Trzeciego Maja – polskie święto państwowe obchodzone 3 maja, ustanowione w 1919 oraz ponownie w 1990, w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

3 maja 1791 uchwalono pierwszą konstytucję w nowożytnej Europie, a drugą po amerykańskiej na świecie. Wyprzedziła trzecią na świecie konstytucję francuską. Konstytucja ta została uchwalona przez Sejm Wielki, który został zwołany w październiku 1788.

Uchwalenie Konstytucji 3 maja zostało uznane za święto już 5 maja 1791.

Począwszy od 2007 roku 3 maja jest również świętem narodowym Litwy.

5 maj

Dzień Europy - święto europejskich państw, obchodzone 5 lub 9 maja.

W krajach, które są członkami Rady Europy, a nie są członkami Unii Europejskiej ,preferowane jest obchodzenie Dnia Europy 5 maja, zaś w krajach UE obchodzi się go oficjalnie 9 maja.

Dzień Europy

Dzień 5 maja jest związany z ustanowieniem Rady Europy, które miało miejsce 5 maja 1949. Od 1964 Rada Europy celebruje ten dzień jako Dzień Europy. 5 maja jest celebrowany w Radzie Europy jako Dzień Tolerancji, Praw Człowieka i Integracji Europejskiej. W jego trakcie w siedzibie Rady Europy nie odbywają się obrady, a zamiast tego odbywa się koncert, zaczynający się zawsze odegraniem hymnu Europy.

Dzień Unii Europejskiej

Dzień 9 maja jest oficjalnym symbolem Unii Europejskiej. Został ustanowiony w rocznicę przedstawienia planu utworzenia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, znanego jako Plan Schumana, przez Roberta Schumana 9 maja 1950. Dzień ten czasami, dla odróżnienia z Dniem Rady Europy, jest nazywany Dniem Unii Europejskiej. Nie jest to jednak poprawna nazwa, gdyż według uchwały Parlamentu Europejskiego dzień ten jest nazywany Dniem Europy i taka jego nazwa figuruje we wszystkich oficjalnych dokumentach i materiałach UE.

15 maj

Dzień Polskiej Niezapominajki – święto przyrody obchodzone corocznie 15 maja, mające na celu promowanie jej walorów, stałe przypominanie o ochronie środowiska i zachowaniu różnorodności biologicznej Polski.

Święto ma również na celu zachowanie od zapomnienia ważnych chwil w życiu, osób, miejsc i sytuacji.

"Polska Niezapominajka" jest zachętą aby budować silne, głębokie więzy z najbliższymi i szczere przyjaźnie z ludźmi z otoczenia, przypomina o szacunku jaki powinniśmy żywić dla przyrody "małej" i "wielkiej Ojczyzny", przypomina o wartości jaką niosą ze sobą lokalne tradycje czy wytwory ludzkiej myśli - jakimi są np. "perełki architektury" zachowane w miastach, miasteczkach i wsiach.

Akcję zapoczątkował w 2002 redaktor radiowej Jedynki, prowadzący "Ekoradio", Andrzej Zalewski trochę na przekór Walentynkom. Pierwsze obchody odbyły się 15 maja 2002 roku.

Świętu patronują od początku media: Gazeta Wyborcza i Przyroda Polska, która zainicjowała akcję powstania Klubu Szkół Parkowych. Uczniowie tych placówek dbają o miejscową faunę i florę.

W kolejnych latach do akcji edukacji włączali się pszczelarze, szkółkarze, leśnicy i inne środowiska, np. Państwowy Instytut Geologiczny, przedszkola i szkoły oraz wiele czasopism, m.in. Dziennik Zachodni, Gość Niedzielny, Gazeta Olsztyńska.

Do akcji włączyły się również Lasy Państwowe. Z inicjatywę oczyszczenia lasów królewskich Władysława Jagiełły w 2010 roku, wystąpił Ośrodek Edukacji Ekologicznej i Integracji Europejskiej w Jedlni-Letnisko. Do Polskiej Niezapominajki dołączają również rolnicy ekologiczni.

18 maj

Międzynarodowy Dzień Muzeów – coroczne święto obchodzone 18 maja, ustanowione w Moskwie 28 maja 1977 roku, przez Międzynarodową Radę Muzeów (ICOM, International Council on Museums), działającą przy UNESCO.

Stwarza ono okazję, dla specjalistów od muzeów, do wywiązania się z zadań na rzecz społeczeństwa i jego rozwoju, oraz zwrócenia uwagi na wyzwania, przed którymi stają muzealnicy w myśl dewizy Rady:

"Muzea są ważnym środkiem wymiany kulturalnej, wzbogacania kultur i rozwoju wzajemnego zrozumienia, współpracy i pokoju między narodami"

Organizacja obchodów święta należy do placówek w poszczególnych krajach. W tym dniu, na całym świecie, organizowany są wystawy, seminaria i spotkania. Od 1992 dzień ten jest obchodzony pod innym hasłem, który ustala Komitet Doradczy ICOM-u.

20 maj

Międzynarodowy Dzień Płynów do Mycia Naczyń- niestety nie udało mi się znaleźć informacji od kiedy to świeto obowiązuje i właściwie dlaczego mamy je obchodzić. Trzeba jednak przyznać, że ten kto je wymyślił maił duże poczucie humoru:))

26 maj Dzień Matki – święto obchodzone corocznie w Polsce 26 maja jako wyraz szacunku dla wszystkich matek. W tym dniu są one zwykle obdarowywane laurkami, kwiatami oraz różnego rodzaju prezentami przez własne dzieci, rzadziej inne osoby. To święto ma na celu okazanie matkom szacunku, miłości, podziękowania za trud włożony w wychowanie.

Początki święta sięgają czasów starożytnych Greków i Rzymian. Kultem otaczano wtedy matki-boginie, symbole płodności i urodzaju. Zwyczaj powrócił w siedemnastowiecznej Anglii pod nazwą niedziela u matki i początkowo oznaczał wizytę w katedrze. Dzień, w którym obchodzono to święto, był wolny od pracy. Do tradycji należało składanie matce podarunków, głównie kwiatów i słodyczy, w zamian za otrzymane błogosławieństwo. Zwyczaj przetrwał do ok. XIX wieku. Ponownie zaczęto go obchodzić po zakończeniu II wojny światowej.

Inaczej historia tego święta przedstawia się w USA. W 1858 amerykańska nauczycielka Ann Maria Reeves Jarvis ogłosiła Dni Matczynej Pracy, zaś od 1872 Dzień Matek dla Pokoju promowała Julia Ward Howe. Ann Marie Jarvis, córce Ann Jarvis, w 1905 udało się ustanowić Dzień Matki. Z czasem zwyczaj ten rozpowszechnił się na niemal wszystkie stany, zaś w 1914 Kongres USA uznał przypadający na drugą niedzielę maja Dzień Matki za święto narodowe.

Dzień Matki w Polsce

W Polsce Dzień Matki obchodzono po raz pierwszy w 1914 roku w Krakowie.

31 maj

Dzień Bez Papierosa (ang: World No Tobacco Day) obchodzony jest od 1987 roku w dniu 31 maja. Po raz pierwszy został ogłoszony przez Światową Organizację Zdrowia WHO (World Health Organization) w 1987 roku aby zwrócić uwagę na szkodliwość palenia tytoniu w wyniku, którego co roku umiera lub ciężko choruje 400.000 osób.

Historia i Ciekawostki:

W 1987 roku rezolucja WHA40.38 ustanowiła dzień 7 kwietnia Światowym Dniem Bez Papierosa.

Rezolucja WHA42.19 z 1988 roku 'przeniosła' Dzień Bez Papierosa na 31 maja.

Od 1988 roku WHO przyznaje nagrody organizacjom lub osobom indywidualnym, które przyczynią się do ograniczenia palenia tytoniu.

Od 1977 roku w trzeci czwartek listopada w Ameryce obchodzi się Dzień Rzucania Palenia (Great American Smokeout) ustanowiony przez American Cancer Society.

CZERWIEC

1 czerwiec

 Międzynarodowy Dzień Dziecka i Powszechny Dzień Dziecka- W Polsce (jak również w innych krajach słowiańskich, jak Czechy, Słowacja czy Ukraina) Dzień Dziecka obchodzony jest od roku 1952 1 czerwca. Jego inicjatorem jest organizacja zwana International Union for Protection of Childhood, której celem było zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom z całego świata. Od roku 1994 tego dnia w Warszawie obraduje Sejm Dzieci i Młodzieży.

2 czerwiec

 Europejski Dzień Sąsiada – święto obchodzone w ostatni wtorek maja z inicjatywy European Federation of Local Solidarity (EFLS, Europejskiej Federacji dla Lokalnej Solidarności). Pierwsze obchody odbyły się w Paryżu w 2000 roku.

Dzień jest obchodzony w ponad 30.krajach europejskich, w tym 27. z UE, a także w Kanadzie.

 Jest to największe święto społeczności lokalnych w Europie, objęte patronatem Komisji Europejskiej i wspierane przez Komitet Regionów. W 2008 roku Dzień Sąsiada został włączony w obchody Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego.

W 2007 roku w obchodach uczestniczyło już 7 mln ludzi z ponad 700 miast i organizacji z 28.krajów, a w 2008 - 8 mln ludzi z 800 miast i organizacji całej Europy.

W obchodach, od 2007 roku, uczestniczy również kilkanaście miast z Polski, m.in: Gdańsk, Katowice, Łódź, Poznań, Warszawa, Wisła i Wrocław (w 2008 uroczystości odbyły się w Polsce w 1. sobotę czerwca).

W tym dniu są organizowane festyny, konkursy i zabawy. Idea, która narodziła się w Paryżu w 1999 r. (akcja "Dzielnice bez obojętności") staje się coraz bardziej popularna w Europie. Raz w roku zachęca się mieszkańców do spotkań z sąsiadami, po to, by spokojnie porozmawiać, lepiej się poznać, poczęstować domowym wypiekiem.

Organizatorzy – władze miejskie mają nadzieję, że wspólne świętowanie Europejskiego Dnia Sąsiada to początek autentycznych i trwałych więzi i otwartości na innych.

Dzień bez krawata

Krawatom mówimy dość! Jeśli wybierasz się do biura, na spotkanie towarzyskie czy do teatru nie zapomnij, że 2 czerwca obchodzimy Światowy Dzień bez Krawata.

Krawat to w większości firm obowiązkowy element męskiego ubioru. Mimo iż symbolizuje sukces, to dla wielu mężczyzn jest niczym innym niż przykrym obowiązkiem.

 Jednak 2 czerwca uciemiężeni krawatami mogą je bez konsekwencji zrzucić, chociaż niektóre z firm praktykują zawieszenie krawatowego obowiązku w każdy piątek.

Krótka historia:

 Krawaty jako pierwsi nosili chorwaccy najemnicy na służbie króla Francji Ludwika XVI. Budziły także wielkie zainteresowanie na paryskich salonach w XVII wieku, aż w końcu zostały do tych salonów zaadaptowane. W Polsce, w drugiej połowie lat 70-tych, handlową nazwą krawata był zwis męski ozdobny lub zwis męski elegancki.

 Wiązanie krawata nie powinno być obce żadnemu mężczyźnie z klasą. Jego węzeł powinien być nienaganny, ponieważ przyciąga uwagę innych.

Źródło: http://www.tvn24.pl/-1,1551847,wiadomosc.html

14 czerwca

Światowy Dzień Honorowego Dawcy Krwi jest szczególnym czasem, aby wyrazić wdzięczność krwiodawcom za ich wkład w ratowanie życia i zdrowia ludzi.  Honorowi Dawcy Krwi dają więcej niż krew. Piękno ich czynów polega na podarowani komuś życia na nowo, nadziei na lepsze jutro i piękniejsze kolejne dni.

Każdego dnia, co sekundę, ktoś na świecie potrzebuje krwi do ratowania życia. Rocznie na naszym globie jest wykorzystywane 80 mln. jej jednostek. Niestety tylko 38% z nich pozyskiwane jest w krajach rozwijających się, w których żyje 82% populacji. Światowy Dzień Honorowego Dawcy Krwi jest corocznym świętem milionów osób, które w każdym zakątku Ziemi oddają krew dla ratowania innych. Życiodajny „czerwony płyn” łączy wszystkich ludzi nie zależnie od ich koloru skóry, wyznania i poglądów.

Wybór daty Światowego Dnia Honorowych Dawców Krwi nie był przypadkowy. 14 czerwca jest szczególną datą. Tego dnia w 1868 r. urodził się Karl Landsteiner. Był to austriacki lekarz- patolog i immunolog, profesor uniwersytetu w Wiedniu, Rockefeller Institute for Medical Research w Nowym Jorku oraz członek Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie. W 1930 r. został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny. Otrzymał ją za odkrycie systemu grup krwi. Było to kamieniem milowym w medycynie i zainicjowało szybki rozwój krwiodawstwa i transfuzjologii. Umożliwiło znaczny postęp w ratowaniu ludzkiego życia i zapoczątkowało tworzenie podstaw współczesnej medycyny. Dla uczczenia uczonego międzynarodowe federacje: Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca, Organizacji Krwiodawców oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Transfuzyjne ogłosiły 14 czerwca Światowym Dniem Krwiodawcy. Do organizacji obchodów dołączyła się również Światowa Organizacja Zdrowia.

Celem Światowego Dnia Honorowych Dawców Krwi jest podniesienie świadomości społecznej dotyczącej istoty krwiodawstwa. Ma zachęcić wszystkich ludzi do włączenia się do tej jakże humanitarnej idei. Ukazuje niebezpieczeństwo braku krwi do ratowania ludzkiego życia na całym świecie. Jest także okazją do podziękowania wszystkim krwiodawcom. W rocznicę urodzin naukowca na organizowane są uroczystości poświęcone tym, którzy bezinteresownie, regularnie oddają cząstkę siebie nieznanemu biorcy niejednokrotnie ratując mu życie.

W Polsce rocznie pobiera się ok. 406 tys. litrów krwi i jej składników. Jest zarejestrowanych prawie 500 tys. krwiodawców- w tym blisko połowa krwiodawców z PCK, którzy oddają ponad 180 tys. litrów. PCK wchodzący w skład Międzynarodowego Czerwonego Krzyża i Półksiężyca jest organizacją z największymi tradycjami w dziedzinie promowania honorowego oddawania krwi. Pierwszy w kraju ośrodek zajmujący się krwiodawstwem powstał w 1936 r. pod nazwą Stacji Przetaczania i Konserwowania Krwi PCK przy Stacji Wypadkowej w Łodzi, a wkrótce po nim Instytut Konserwacji Krwi przy Szpitalu PCK w Warszawie.  

Źródło: http://www.wrotamalopolski.pl/root_BIP/BIP_w_Malopolsce/powiaty/root_dabrowski/Aktualnosci/Tresci/dzien+krwiodawcow.htm

15 czerwca

      Dzień wiatru- Wiatr nadal nie jest doceniany jako źródło energii, a niesie przecież ze sobą ogromną siłę, którą można przetworzyć na prąd elektryczny. Czysto i ekologicznie. Nie mówimy tu o energii ogromnych huraganów, a o „zefirkach” wiejących z prędkością pomiędzy 4 a 15 m/s, które towarzyszą nam na co dzień, w prawie każdym zakątku kraju. Ciekawe, że ludzie już średniowieczu potrafili dostrzec tę energię i zaprząc ją do pracy w młynach. Potem uwiedzeni czarną energią węgla zapomnieli o wietrze. Dopiero teraz do niego wracamy.

Co roku 15. czerwca obchodzony jest na całym świecie Dzień Wiatru stanowiący ogólnoświatową kampanię na rzecz promocji wiatru, jako odnawialnego i czystego źródła energii.  Celem święta, koordynowanego przez Europejskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej (EWEA), jest zwiększenie świadomości środowisk decyzyjnych oraz społeczeństwa w kwestii potencjału, jaki posiada wiatr, nieograniczoności zasobów wietrznych oraz pozytywnych efektów płynących z szerszego wykorzystania energii z odnawialnych źródeł.

W Dniu Wiatru zorganizowanych zostanie tysiące wydarzeń na 5 kontynentach w ponad 25 krajach. Otwarte dni na farmach wiatrowych, konferencje, konkursy malarskie, prezentacje samochodów napędzanych wiatrem i wiele, wiele innych ekologiczny atrakcji.

Źródło: http://www.dzienwiatru.eu/

22 czerwiec

 Święto Muzyki - cykliczna impreza odbywająca się na całym świecie 21 czerwca, pierwszego dnia lata.

Święto powstało w 1981 z inicjatywy Marcela Landowskiego, francuskiego kompozytora polskiego pochodzenia, i spopularyzowane przez Maurice Fleureta i Jack Langa, ówczesnego ministra kultury Francji, impreza miała swoją premierę nad Sekwaną 21 czerwca 1982 roku. Wówczas to, w nagłośnionym medialnie wystąpieniu, zaprosił on wszystkich Francuzów do wyjścia z muzyką w przestrzeń publiczną. Od tamtego czasu ta masowa manifestacja na cześć muzyki notowała rosnący sukces. Święto to, organizowane początkowo tylko we Francji, stało się dziś znaczącym, europejskim wydarzeniem artystycznym. Każdego roku instytucje muzyczne - Filharmonie, Opery, Teatry Muzyczne, szkoły muzyczne, kluby muzyczne, ośrodki kultury, organizacje pozarządowe, puby, kawiarnie jak również prywatne osoby na całym świecie, organizują w czerwcu ogólnodostępne koncerty. Dzień 21 czerwca został wybrany, gdyż jest to pierwszy dzień lata oraz czas przesilenia letniego (najkrótsza noc w roku).

Oryginalna nazwa w języku francuskim, "Fête de la Musique" (czyt: [fet dela mjuzik]) jest grą słów, homofonem wyrażenia "Faites de la musique!" (pl. Róbcie muzykę!), które stało się przewodnim zawołaniem do uczestnictwa w imprezie.

Święto Muzyki ma na celu promocję muzyki w dwojaki sposób:

zgodnie ze swoim oryginalnym hasłem ("Róbcie muzykę!"), zachęca ona muzyków do spontanicznego wyrażenia się na ulicach miast i w miejscach publicznych

dzięki organizowanym licznym darmowym koncertom i spontanicznym występom amatorów jak i profesjonalistów, daje szerokiej publiczności dostęp do muzyki każdego rodzaju i stylu (muzyka poważna, jazz, rock, poezja śpiewana, chór, muzyka elektroniczna, etno itd..)

Muzyka jest tu motywem uniwersalnym łączącym ludzi w różnym wieku, o różnym pochodzeniu, religii i statusie społecznym. Dziś Święto Muzyki jest już wydarzeniem międzynarodowym, obchodzonym w ponad 300 miastach, 100 krajach i na 5 kontynentach. Dzień 21 czerwca jest jednym z dwóch dni w roku we Francji (poza 31 grudnia), w którym nie obowiązuje "cisza nocna", a muzycy mogą występować spontanicznie na ulicy nie będąc niepokojonymi przez sąsiadów.

Wydarzenie to różni się w zasadniczy sposób od innych imprez kulturalno-muzycznych (koncertów, festiwali itp.). Jest ona bowiem otwartym zaproszeniem wszystkich osób uprawiających muzykę w danej społeczności do wspólnego uczestnictwa i tworzenia obrazu Święta. Skierowana jest zarówno do amatorów jak i tych zajmujących się muzyką zawodowo. Nawołuje do spontanicznego stawienia się w przestrzeni publicznej danego miasta i wyrażenia się muzycznie poprzez darmowe i powszechnie dostępne wystąpienia. Publiczności daje natomiast okazję do nieodpłatnego i swobodnego obcowania z różnorodnymi stylami muzycznymi występującymi wśród danej społeczności. Siłą Święta Muzyki jest to, że nie ma ona jednego epicentrum, ale powstaje w wielu miejscach (tzw. punkty muzyczne) na zasadzie ruchu społecznego i współpracy obywateli (muzyków, publiczności i koordynatorów), z których każdy dokłada swoją "cegiełkę" powodując efekt synergii. Z drugiej strony, nie tworzy nowego ośrodka kultury czy instytucji, ale jednoczy wszystkie, istniejące w danej społeczności ośrodki muzyki, w danym czasie i miejscu, na rzecz wspólnego celu. To wszystko czyni Święto Muzyki wielkim ruchem społecznym danej społeczności niejako "dla siebie".

23 czerwiec

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego: Święto Najświętszego Ciała Chrystusa (Festum Sanctissimi Corporis Christi), potocznie zwana także Świętem Ciała i Krwi Pańskiej, a w tradycji ludowej: Boże Ciało) – w Kościele katolickim uroczystość liturgiczna ku czci Najświętszego Sakramentu, święto nakazane.

Wierni szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Pamiątkę tego wydarzenia Kościół katolicki obchodzi także w Wielki Czwartek, wtedy jednak rozpamiętuje się także Mękę Jezusa Chrystusa, uroczystość Bożego Ciała natomiast ma charakter dziękczynny i radosny. W Polsce obchodzi się ją w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej, a więc jest to święto ruchome, wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. Najwcześniej może przypaść 21 maja, najpóźniej 24 czerwca. W niektórych krajach przenoszone jest na kolejną niedzielę.

Uroczystość ta została ustanowiona na skutek widzeń św. Julianny z Cornillon. Pod ich wpływem bp Robert ustanowił w 1246 r. taką uroczystość dla diecezji Liège. W 1252 r. została ona rozszerzona na Germanię. Katolicy wierzą, że w 1263 miał miejsce cud eucharystyczny w Bolsenie, gdy hostia w rękach wątpiącego w transsubstancjację księdza zaczęła krwawić. Korporał, przechowywany w katedrze w pobliskim Orvieto jest uznawany za ten na który wówczas spadły krople krwi. W 1264 r. papież Urban IV bullą Transiturus ustanowił tę uroczystość dla całego Kościoła. Uzasadniając przyczyny jej wprowadzenia wskazał: zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia. Jednakże ze względu na śmierć Urbana IV bulla ta nie została ogłoszona, a tym samym uroczystość nie została ustanowiona. Uczynił to dopiero papież Jan XXII, który umieścił powyższą bullę w Klementynach (1317).

W Polsce po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość biskup Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej. W 1420 na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie[1]. W późnym średniowieczu i w renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała.

W Polsce obchody uroczystości wiążą się z procesją z Najświętszym Sakramentem po ulicach parafii. Procesja zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są związane tematycznie z Eucharystią fragmenty czterech Ewangelii.

W 1955 Pius XII wprowadzając swoje reformy liturgiczne zlikwidował obchody oktawy uroczystości. Zmianę tę utrzymał Paweł VI wprowadzając w 1969 nowe normy kalendarza liturgicznego (Mysterii paschalis). W Polsce na prośbę Episkopatu Polski zachowano zwyczaj oktawy.

Z Bożym Ciałem związana jest także uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, która jest obchodzona zaraz po oktawie Bożego Ciała, czyli w piątek osiem dni po Bożym Ciele.

W Polsce uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej jest dniem ustawowo wolnym od pracy.

W formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego rozdzielnie obchodzi się święto Bożego Ciała i Bożej Krwi: 1 lipca obchodzone jest święto Przenajświętszej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa (Festum Pretiosissimi Sanguinis Domini Nostri Jesu Christi).

Dzień Ojca – święto będące wyrazem szacunku dla ojców obchodzone corocznie w wielu krajach, w różnych terminach.

W Polsce

W Polsce (od 1965 roku), jak i w Nikaragui, święto to obchodzone jest 23 czerwca.

Na świecie

Pierwszy raz Dzień Ojca obchodzili mieszkańcy miejscowości Spokane w USA 19 czerwca 1910. Z inicjatywą tego święta wystąpiła mieszkanka tej miejscowości, Sonora Louise Smart Dodd, która w ten sposób chciała oddać hołd swojemu ojcu, którego uważała za niezwykłego człowieka (po śmierci żony sam wychował sześcioro dzieci).

Prezydent USA Calvin Coolidge zaakceptował to święto w 1924, a w 1966 prezydent Lyndon Johnson ustalił datę obchodów w Stanach Zjednoczonych na trzecią niedzielę czerwca.

W różnych krajach świata odbywa się w różnych terminach, ale w wielu z nich (m. in. w Wielkiej Brytanii i Holandii) przyjęto termin identyczny jak w USA (trzecia niedziela czerwca). W innych krajach katolickich (np. we Włoszech i Hiszpanii) 19 marca w dzień św. Józefa, na Litwie w pierwszą niedzielę czerwca, w Austrii – w drugą niedzielę czerwca, a w Niemczech – w dniu uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego (Himmelfahrt), który przypada na 39. dzień po Niedzieli Wielkanocnej (40. dnia licząc wraz z tą niedzielą).

W Niemczech Dzień Ojca z czasem przerodził się w Dzień Mężczyzn

W Norwegii i w Estonii Dzień Ojca obchodzony jest w drugą niedzielę listopada.

23/24 czerwca

Noc Kupały,

 zwana też nocą kupalną, kupalnocką, kupałą, sobótką lub sobótkami – słowiańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, obchodzone w najkrótszą noc w roku, czyli najczęściej (nie uwzględniając roku przestępnego) z 21 na 22 czerwca (późniejsza wigilia św. Jana - potocznie zwana też nocą świętojańską i posiadająca wówczas wiele zapożyczeń ze święta wcześniejszego - obchodzona jest z 23 na 24 czerwca).

Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości, obchodzone na obszarach zamieszkiwanych przez ludy słowiańskie, bałtyckie, germańskie i celtyckie, a także przez część narodów wywodzących się z ludów ugrofińskich, np. Finów (w Finlandii noc świętojańska jest jednym z najważniejszych świąt w kalendarzu) i Estończyków. Noc świętojańska, Līgo, na Łotwie jest świętem państwowym, a po odzyskaniu niepodległości 23 i 24 czerwca stały się dniami wolnymi od pracy. Również na Litwie dzień 24 czerwca, od 2005 roku, jest dniem wolnym od pracy.

Przeprowadzane w jej trakcie zwyczaje i obrzędy słowiańskie miały zapewnić świętującym zdrowie i urodzaj. W czasie tej magicznej nocy rozpalano ogniska, w których palono zioła. W trakcie radosnych zabaw odbywały się różnego rodzaju wróżby i tańce. Dziewczęta puszczały w nurty rzek wianki z zapalonymi świecami. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera, oznaczało to jej szybkie zamążpójście. Jeśli płynął, dziewczyna wyjdzie za mąż, ale nie prędko. Jeśli zaś płonął, utonął lub zaplątał się w sitowiu, prawdopodobnie zostanie ona starą panną. Prawdopodobnie pozostałości dawnych wiosennych obrzędów magicznych kończących zaklinanie „dobrego początku”, nawiązujących do obrzędowości zadusznej i nadchodzącego urodzaju. Kupałą lub sobótkami nazywano również ogniska palone podczas tych obrzędów. Na Mazowszu i Podlasiu obrzędy sobótkowe były zwane kupalnocką, na pograniczu polsko-ukraińskim – kupałą, zaś w zachodniej i środkowej Polsce – sobótką. Nazwa zwyczaju odnosi się także błędnie do rzekomego słowiańskiego bóstwa płodności Kupały.

W niektórych regionach wierzono, że od przesilenia wiosennego do letniego nie można kąpać się za dnia w rzekach, strumieniach czy jeziorach; natomiast kąpiel po zmroku lub przed wschodem słońca leczyła rozmaite dolegliwości, jako że woda była podówczas uzdrawiającym żywiołem należącym do księżyca

Obchody kupalnocki rozpoczynały się od rytualnego skrzesania ognia z drewna jesionu i brzozy (w niektórych źródłach mowa jest tylko o drewnie dębowym), po uprzednim wygaszeniu wszelkich palenisk w całej wsi. W obranym miejscu wbijano w ziemię brzozowy kołek, po czym zakładano nań jesionową piastę, koło ze szprychami owiniętymi smoloną słomą. Następnie obracano koło tak szybko, że w wyniku tarcia zaczynało się ono palić. Wtedy je zdejmowano i płonące toczono do przygotowanych nieopodal stosów, dzięki czemu szybko zajmowały się ogniem. Szeregi stosów układanych zazwyczaj na wzgórzach płonęły owej nocy niemalże w całej Europie.

Skakanie przez ogniska i tańce wokół nich miały oczyszczać, chronić przed złymi mocami i chorobą, a palenie na stosach ofiar, składanych z drobnej zwierzyny i ptactwa oraz magicznych ziół, zapewniało urodzaj tudzież płodność zwierząt i ludzi.

Według niektórych przekazów, w Rosji przez ogień skakały pary niosące na ramionach figurkę Kupały (przedstawiającą raczej już wówczas znanego pod tym przydomkiem Jana Chrzciciela, niż domniemane bóstwo miłości). Jeśli w trakcie tego zabiegu figurka wpadła do ognia, młodym wróżono rychły koniec miłości.

Noc sobótkowa była również nocą łączenia się w pary. Niegdyś kojarzenie małżeństw należało do głowy rodu oraz starszyzny rodu i wynajmowanych przezeń zawodowych swatów. Ale dla dziewcząt, które nie były jeszcze nikomu narzeczone i pragnęły uniknąć zwyczajowej formy dobierania partnerów, noc Kupały była wielką szansą na zdobycie ukochanego. Młode niewiasty plotły wianki z kwiatów i magicznych ziół, wpinały w nie płonące łuczywo i w zbiorowej ceremonii ze śpiewem i tańcem powierzały wianki falom rzek i strumieni. Trochę poniżej czekali już chłopcy, którzy – czy to w tajemnym porozumieniu z dziewczętami, czy też liczący po prostu na łut szczęścia – próbowali wyłapywać wianki. Każdy, któremu się to udało, wracał do świętującej gromady, by zidentyfikować właścicielkę wyłowionej zdobyczy. W ten sposób dobrani młodzi mogli kojarzyć się w pary bez obrazy obyczaju, nie narażając się na złośliwe komentarze czy drwiny. Owej nocy przyzwalano im nawet na wspólne oddalenie się od zbiorowiska i samotny spacer po lesie.

Przy okazji rzeczonego spaceru młode dziewczęta i młodzi chłopcy poszukiwali na mokradłach kwiatu paproci, wróżącego pomyślny los. O świcie powracali do wciąż płonących ognisk, by przepasawszy się bylicą, trzymając się za dłonie, przeskoczyć przez płomienie. Skok ów kończył obrządek przechodzenia przez wodę i ogień, i w tym jednym dniu w roku swojego czasu stanowił podobnie rytuał zawarcia małżeństwa.

Legendy o kwiecie paproci, zwanym też perunowym kwiatem (napięcie w przyrodzie podczas burz miało sprzyjać kwitnieniu tej rośliny), znane są z przeróżnych podań i gdzieniegdzie przetrwały do dziś. Opowiadają o wielu ludziach, którzy błądzili po lasach i mokradłach, próbując odnaleźć magiczny, obdarzający bogactwem, siłą i mądrością, widzialny tylko przez okamgnienie kwiat paproci. W podaniach czeskich i niemieckich znalazca kwiatu paproci powinien szukać skarbów w ciemnym borze. We francuskich – na najwyższym w okolicy wzgórzu, do którego ma dobiec przyświecając sobie ognistym kwiatem jak pochodnią. W legendach rosyjskich natomiast po zerwaniu gorejącego kwiatu należy wyrzucić go jak najwyżej w powietrze i szukać skarbu tam, gdzie spadnie. Zdobycie rośliny nie było łatwe – strzegły jej widzialne i niewidzialne straszydła, czyniące straszliwy łoskot, gdy tylko ktoś próbował się do kwiatu zbliżyć.

29 czerwiec

Dzień Ratownika WOPR 



– święto ratowników Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Polsce obchodzone 29 czerwca.

W roku 1927 Komisja Ratownictwa, działająca przy Polskim Związku Pływackim, z siedzibą w Siemianowicach, dla popularyzacji idei ratownictwa wodnego ustaliła dzień 29 czerwca jako Dzień Ratownika. Z inicjatywy Komisji zorganizowano w Polsce kilka pokazów ratowania tonących w Bydgoszczy i Grudziądzu.

Data nie jest przypadkowa. Tego dnia Kościół katolicki uroczyście obchodzi Dzień Świętego Piotra, który jest patronem m.in. WOPR-u.

Święto aktywnie jest obchodzone przez ratowników i osoby sympatyzujące, zaprzyjaźnione, którym idea ratowania ludzi w wodzie nie jest obca. Odbywają się imprezy kameralne, a także festyny, gdzie propaguje się ratownictwo.

LIPIEC

1 lipiec

 Dzień Dziennikarza Sportowego- mało jest zawodów, których przedstawiciele potrafią doprowadzać nas do szewskiej pasji, a za chwilę wprowadzić w stan euforii. Przysparzać siwych włosów i zaraz wyciskać łzy szczęścia. O kogo chodzi? O dziennikarzy sportowych. Dziś obchodzą swoje święto. Aby świętowało im się weselej, przypominamy najsłynniejsze wpadki polskich komentatorów.

Komentatorzy i dziennikarze sportowi bywają krytykowani nawet częściej niż sami sportowcy. I choć zapamiętujemy głównie ich wpadki, to przecież bez nich mecze i zawody nie byłby takie same. "Światowy Dzień Dziennikarza Sportowego" obchodzony jest 2 lipca już po raz piętnasty. W tym dniu w 1924 roku dziennikarze relacjonujący przebieg Igrzysk Olimpijskich w Paryżu powołali swoją organizację: Międzynarodowe Stowarzyszenie Prasy Sportowej (AIPS).

Z tej okazji przypominamy najsłynniejsze wpadki polskich komentatorów:

Dariusz Szpakowski:

„Włodek Smolarek krąży jak elektron koło jądra Zbyszka Bońka”.

„Mirosław Trzeciak zdobył gola po indywidualnej akcji całego zespołu”.

„Bracia-blizniacy Frank i Ronald de Boerowie, z których większość gra w Barcelonie”.

„A oto Marcelo, którego eksponuje realizator transmisji, aczkolwiek do tej pory jeszcze niczego wielkiego nie pokazał”.

„Dostałem sygnał z Warszawy, że mają już państwo obraz, więc możemy spokojnie we dwójkę oglądać mecz”.

„Trener Boskov bezradnie rozkłada ręce, zakrywając twarz”.

„Do końca meczu została godzina, czyli około 60 minut”.

Włodzimierz Szaranowicz:

„Michael Johnson biegnie teraz tak jak podbiega się do autobusu”.

„Mówię państwu, to jest naprawdę niezwykła dziewczyna. Dwie ostatnie noce spędziła poza wioską”. - o Otylii Jędrzejczak.

„Oddajemy głos do studia, bo tam zacznie się walka o złoto”.

„A potem Belgowie, nie wiem, gdzieś się chyba zadowolili”.

„Wygląda jak półtorej nieszczęścia i tak samo skacze”.

„Ciekawe, co w Montpellier, bo zdaje się, że tam dzisiaj jakieś zamachy bombowe zapowiadali. Tak się składa, że gdy odbywają się Mistrzostwa Świata, to zawsze temu towarzyszą jakieś dodatkowe atrakcje”.

Mateusz Borek:

„To jest ta umiejętność przyjęcia piłki z rywalem na plecach”.

„Trudno powiedzieć, czy złapał się za głowę Kanu, czy po prostu zmarzły mu uszy”.

„Jakaś kontuzja zawodnika leży na boisku”.

Bohdan Tomaszewski:

„Widać wielkie ożywienie w kroku Lewandowskiego” - o biegu na 800 m z udziałem Stefana Lewandowskiego.

„Jedzie cały peleton, kierownica koło kierownicy, pedał koło pedała”.

„Szurkowski to cudowne dziecko dwóch pedałów”.

Andrzej Kostyra:

„Jeśli Tyson podniesie się po tym ciosie, to będzie największy cud od zmartwychwstania Łazarza”.

„Obrona Mike'a coraz bardziej śmierdzi. Jak dworcowa knajpa”.

„Marin jest jednak bardzo powolny. Przypomina wóz wypełniony kapustą”.

„Nokaut wydaje się nieunikniony jak zmarszczki po sześćdziesiątce”.

Andrzej Zydorowicz:

„Zubizaretta sięgnął po piłkę, która była po przeciwnej stronie boiska”.

„Zlikwidowano taką nieżyciową kategorię do 48 kg, bo cóż to za mężczyzna, który waży tylko 48 kg”.

„Zawisza Bydgoszcz to klub, który już nie istnieje, występujący obecnie w IV lidze”.

„Kibiców szwedzkich nie ma zbyt dużo, ale za to nie grzeszą urodą”.

„Jeszcze 18 sekund do końca Szweda Berqvista”.

A oto fragment niezapomnianego meczu eliminacyjnego do Ligi Mistrzów Widzew - Broendby z podłożonym równie niezapomnianym komentarzem radiowym Tomasza Zimocha: "Kończ pan, panie Turek".

Żródło: http://wiadomosci.dziennik.pl/wydarzenia/artykuly/153954,dariusz-szpakowski-ma-dzis-swoje-swieto.html

11 lipiec

Światowy Dzień Ludności, ang. World Population Day - coroczne święto, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (rezolucja E/2007/24), obchodzone 11 lipca.

Z inicjatywą obchodów wystąpiła Rada Zarządzająca UNDP w 1989 roku (decyzja 89/46), w rocznicę tzw. Dnia Pięciu Miliardów obchodzoną w 1987 roku, kiedy to liczba ludności świata osiągnęła pięć miliardów.

Obchody z udziałem UNFPA, który ściśle współpracuje z UNDP, mają na celu zwrócenie uwagi opinii publicznej na pilny charakter i wagę problemów ludnościowych, zwłaszcza w kontekście planów i programów rozwoju, oraz na potrzebę znalezienia odpowiednich środków zaradczych. Każdego roku przewodzi im inne hasło.

W 2010 roku tematem przewodnim Międzynarodowego Dnia Ludności było "Każdy się liczy".

W swoim przesłaniu z tej okazji Sekretarz Generalny ONZ powiedział:

„W Międzynarodowym Dniu Ludności (2010), wzywam wszystkich decydentów, aby przyczynili się do zadbania, by każda osoba liczyła się i została policzona. Tylko przez zwrócenie uwagi na potrzeby wszystkich kobiet i mężczyzn, dziewcząt i chłopców, możemy osiągnąć Milenijne Cele Rozwoju i promować wartości podzielane przez Narody Zjednoczone.”

15 lipca

Światowy Dzień Bez Telefonu Komórkowego.

15 lipca jest nieformalnym Światowym Dniem Bez Telefonu Komórkowego. Inicjatywę wymyślili internauci, a idea wyłączenia komórki na 24 godziny została rozpowszechniona w sieci za pomocą tzw. łańcuszków szczęścia. O dziwo ta metoda nie "zabiła" pomysłu. Może więc jest coś na rzeczy?

24h bez komórki

 Dlaczego nie wyłączyć komórki na 24h skoro jeszcze niedawno radziliśmy sobie bez ciągłego bycia w zasięgu, bez zmartwienia czy nam bateria nie padła? Od razu przychodzi nam na myśl milion powodów: bo ktoś bliski będzie potrzebował pomocy; bo "coś się stało"; nagła i pilna robota w pracy; umówiłem się na piwo, coś mi wypadło, jak wiec szybko odwołać spotkanie bez komórki?

 Jak ludzie mogli umawiać się na konkretną godzinę i gdy ktoś się spóźnia 15 min nie dzwonić z pytaniem co się stało? Mogli. Musieli. Nie było innej możliwości.

 Lada moment ucieczka od komórek będzie jeszcze trudniejsza. Współczesne telefony GSM, a szczególnie komórki 3G to praktycznie minikomputery. Mogą więcej, dzięki temu my możemy więcej i... tym mocniej jesteśmy do nich przywiązani. Komórka to nie wybawienie a smycz, która coraz silniej nas trzyma.

Wiecej komórek niż Polaków

 W 2007 roku na statystycznego obywatela Unii Europejskiej przypadało ponad 1,10 komórki. Tak wielu Polaków ma już dwie komórki i więcej (lub tylko karty sim), że w Polsce liczba telefonów komórkowych ponad rok temu przekroczyła liczbę mieszkańców, a niedawno wskaźnik ten osiągnął prawie 1,09 - jak podają statystyki Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU).

 - Polacy stopniowo rezygnują z telefonów stacjonarnych na rzecz komórek - wynika z opublikowanego przez Komisję Europejską sondażu Eurobarometr, przeprowadzonego w 27 krajach UE. W ciągu zeszłego roku liczba polskich gospodarstw domowych, w których nie ma linii stacjonarnej, a jest za to przynajmniej jeden telefon komórkowy, zwiększyła się z 27 do 32 proc. Jednocześnie z 64 do 62 proc. spadła liczba gospodarstw wyposażonych w telefon stacjonarny.

 Zdaniem Komisji Europejskiej wybór telefonu komórkowego jako jedynego w gospodarstwie domowym to trend ogólnoeuropejski. W UE blisko co czwarte (24 proc.) gospodarstwo domowe korzysta wyłącznie z komórki. Najszybciej proces ten następuje w Portugalii (w ciągu roku wzrost o 12 pkt proc.) Rekord należy do Czech, gdzie 64 proc. gospodarstw zadowala się tylko komórką, oraz Finlandii - 61 proc.

Telefon komórkowy jest po prostu wygodniejszy. Nie ogranicza nas do miejsca w którym przebywamy. Pod jednym numerem możemy być dostępni wszędzie: w domu, w pracy, nawet na urlopie. Ma to swoje zalety, ma też i wady.

Przeszłość i przyszłość

 Okazuje się, że komórki mają już 35 lat! Wszystko zaczęło się 3 kwietnia 1973 roku. Wtedy to dr Martin Cooper, ówczesny dyrektor badań i rozwoju w Motoroli, odbył pierwszą rozmowę przez komórkę. Dzwonił do swojego rywala z Bell Labs, Joela Engela, który na rynku funkcjonował już jako producent telefonów radiowych, używanych w policyjnych radiowozach. Jednak w wyścigu do wyprodukowania pierwszego przenośnego telefonu, wygrał Cooper. Przenośnego, bo gadżet nie ważył już 40 kg, jak jego poprzednicy, ale niecały kilogram.

Do Polski telefonia komórkowa przybyła 18 czerwca 1992 roku, kiedy działalność rozpoczęła firma Centertel. Na początku była raczej problemem, niż dobrodziejstwem. Płacić trzeba było zarówno za rozmowy wychodzące, jak i przychodzące, a jakość tych połączeń pozostawiała wiele do życzenia. Pierwsze cyfrowe technologie GSM przyszły do nas dopiero w 1996 roku, wraz z Erą i Plusem.

 Jak będzie wyglądać komórka przyszłości? Pokazała to Nokia w futurystycznym studium rozwoju komórkowej technologii. Nie będzie to już tradycyjna słuchawka, a coś, co można przekształcić w elektroniczną mapę lub owinąć wokół nadgarstka jak zegarek. Powierzchnia z odpychającego wodę materiału, który potrafi dowolnie zmienić kolor całego urządzenia. Nic dziwnego, że model otrzymał nazwę "Morph" - tak wiele rzeczy można zamienić i dostosować do swych aktualnych potrzeb i zachcianek, że komórka jest niesamowicie "plastyczna".

Potrzeba czy uzależnienie?

 Dzień bez komórki to idealna okazja aby przekonać się na własnej skórze czy jest ten gadżet jest nam po prostu niezbędny, czy też jest szkodliwym uzależnieniem. Wychodząc z domu sprawdzamy czy mamy portfel i komórkę. Bez tych dwóch rzeczy czujemy się nadzy. To dobrze czy źle? Jak z każdego narzędzia, z komórki można korzystać z umiarem i nie. 24 godziny bez komórki? To przecież nie tak długo. Tylko kto może sobie dziś pozwolić na takie nieodpowiedzialne eksperymenty, bo a nóż może ktoś dzwoni?

Źródło: http://technologie.gazeta.pl

technologie/1,93479,5458755,Swiatowy_Dzien_Bez_Telefonu_Komorkowego.html

24 lipiec

Święto Policji – polskie święto państwowe obchodzone 24 lipca przez Policję, ustanowione przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 21 lipca 1995 przy nowelizacji ustawy o policji.

Dzień ten nie jest dniem wolnym od pracy.

Data nie jest przypadkowa. Święto Policji przypada w rocznicę powołania w 1919 polskiej Policji Państwowej (PP).

Kalendarium

24 lipca 1919 - powołanie Policji Państwowej (do 15 sierpnia 1944),

7 października 1944 - powołanie Milicji Obywatelskiej[6] (MO); Święto Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa obchodzono 7 października do 1989 roku,

6 kwietnia 1990 - ponowne powołanie Policji,

21 lipca 1995 - ustanowienie Święta Policji (24 lipca).

Z reguły w przeddzień święta w Komendzie Stołecznej Policji odbywa się uroczystość wręczenia odznaczeń i aktów mianowania na wyższe stopnie policyjne i wyższe stanowiska służbowe. Wręczane są wyróżnienia, medale: „Za zasługi dla Policji”, „Za Długoletnią Służbę”, „Krzyż Zasługi za Dzielność” i odznaki „Zasłużony Policjant”.

Święto Policji jest również okazją do złożenia wieńców i wiązanek przed tablicami i pomnikami poświęconymi pamięci poległych na służbie.

23 lipca 2010 w Warszawie nastąpiło odsłonięcie pomnika ku czci funkcjonariuszy Policji Państwowej pełniących służbę na terenie powiatu pruszkowskiego, pomordowanych w Katyniu w 1940 roku.

Wcześniej, bo 14 maja 2010, w Poznaniu odsłonięto Pomnik Pamięci Pomordowanych Policjantów upamiętniający 395 policjantów zamordowanych przez NKWD i hitlerowców w 1940 roku. Pomnik powstał z inicjatywy nadinsp. Zenona Smolarka - byłego Komendanta Głównego Policji

25 lipiec

Dzień Bezpiecznego Kierowcy – święto obchodzone w Polsce od 25 lipca 2006 roku. Tego dnia przypadają imieniny Krzysztofa.

Święty Krzysztof jest patronem kierowców, dlatego powstał pomysł obchodzenia tego dnia, jako Dnia Bezpiecznego Kierowcy. Inicjatywa została podjęta przez krajowe Duszpasterstwo Kierowców, które współpracuje z Krajową Radą Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego oraz kierowcy rajdowego - Krzysztofa Hołowczyca, założyciela fundacji "Kierowca Bezpieczny".

Tydzień, w którym przypada święto, obchodzony jest w Kościele katolickim, jako Tydzień św. Krzysztofa we współpracy z "MIVA Polska" (agendę "Komisji ds. Misji" Konferencji Episkopatu Polski).

Dzień Modlitw za Kierowców

Z kolei III niedziela wielkanocna w Kościele to Niedziela Modlitw za Kierowców zatwierdzona w kalendarzu duszpasterskim KEP, jako dzień szczególnej modlitwy za kierowców i wszystkich poruszających się po drogach.

Obchody w ONZ.

W 2005 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ ustanowiło na rok 2007 (23-29 kwietnia) pierwszy Światowy Tydzień Bezpieczeństwa na Drodze (rezolucja 60/5) skierowany głównie do młodych użytkowników dróg, zwłaszcza do młodych kierowców.

Tą samą rezolucją Zgromadzenie proklamowało Światowy Dzień Pamięci o Ofiarach Wypadków Drogowych, obchodzony corocznie w 3.niedzielę listopada. Dzień ten ma być wyrazem uznania dla ofiar wypadków drogowych i ich rodzin.

SIERPIEŃ

9 sierpnia

Międzynarodowy Dzień Ludności Tubylczej na Świecie, ang. International Day of the World’s Indigenous People - święto ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją 49/214 z 23 grudnia 1994 roku obchodzone corocznie 9 sierpnia (do 2014 roku).

Termin obchodów wyznaczono początkowo na lata 1994-2004 na czas trwania Międzynarodowej Dekady Ludności Tubylczej na Świecie ((rezolucja 48/163 z 21 grudnia 1993).

20 grudnia 2004 roku Zgromadzenie Ogólne rezolucją 59/174 ogłosiło Drugą Międzynarodową Dekadę Ludności Tubylczej na Świecie (2005-2014) w Nowym Jorku, Genewie i innych siedzibach ONZ. Tym samym zadecydowano o kontynuacji corocznych obchodów na czas trwania drugiej dekady.

Zgromadzenie Ogólne zwróciło się do Sekretarza Generalnego ONZ z prośbą o wsparcie obchodów Dnia oraz zachęcanie Rządów do włączenia się w obchody na szczeblu narodowym.

"Obchody są okazją do podkreślenia różnorodności kultur tubylczych, tak bardzo wzbogacających rodzinę ludzką. Jest to szansa do zwrócenia uwagi na obecną sytuację ludności tubylczej na świecie, do uświadomienia sobie, jak wiele jeszcze trzeba zrobić, by poprawić warunki ich życia".

12 sierpnia

Międzynarodowy Dzień Młodzieży (ang. International Youth Day = IYD) – święto obchodzone corocznie 12 sierpnia.

Święto zostało ustanowione 17 grudnia 1999 roku przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na wniosek Światowej Konferencji Ministrów Odpowiedzialnych za Sprawy Młodzieży (uchwała nr 54/120). Obchody święta są inicjatywą należącą do Światowego Programu Działań na Rzecz Młodzieży (ang. World Programme of Action for Youth).

W ramach corocznych (od 2000 roku) obchodów Międzynarodowego Dnia Młodzieży odbywają się konferencje, dyskusje, spotkania z przedstawicielami władz, warsztaty, przedsięwzięcia artystyczne i charytatywne. Celem święta jest uaktywnienie młodzieży, zachęcenie jej do działań na rzecz rówieśników i społeczności lokalnej, wymiana poglądów, przedstawianie władzom pomysłów i sugestii dotyczących rozwiązywania kwestii dotyczących młodzieży w danym kraju.

13 sierpnia

Międzynarodowy Dzień Osób Leworęcznych – święto obchodzone 13 sierpnia. Organizuje je od 1992 roku światowa organizacja "Klub Leworęcznych" (ang. The Left-Handers Club , powstała w 1990), której siedziba znajduje się w Wielkiej Brytanii.

W Polsce po raz pierwszy obchodzone w 2006 roku.

Sławni leworęczni: m.in. Leonardo da Vinci, Pablo Picasso, Michał Anioł, Albert Einstein, Napoleon Bonaparte, Ronald Reagan, George Bush, Barack Obama, Marilyn Monroe, Nicole Kidman, Julia Roberts, Robert De Niro, Jimi Hendrix czy też Andrzej Wajda.

15 sierpnia

Święto Wojska Polskiego – święto państwowe Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obchodzone 15 sierpnia na pamiątkę zwycięskiej bitwy warszawskiej w 1920, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Wprowadzone ustawą Sejmu z 30 lipca 1992 r. (Dz.U. z 1992 r. Nr 60, poz. 303), obowiązującą od 13 sierpnia 1992 r. Święto to przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, ponieważ 15 sierpnia jest również liturgicznym świętem Wniebowzięcia Matki Bożej, dla którego ustawodawca wprowadził wolne.

Corocznie 15 sierpnia odbywają się we wszystkich kościołach polowych w Polsce uroczyste Msze Święte w intencji poległych na polu chwały. Na cmentarzach pamięć żołnierzy czci Apel Poległych, natomiast przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie odprawiana jest z udziałem Najwyższych Władz Państwowych Honorowa Zmiana Warty.

15 sierpnia 2007, pierwszy raz w powojennej historii Polski (ostatnia tak duża defilada, odbyła się w 1974 roku za rządów I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka)defilada nawiązująca do tradycji II Rzeczypospolitej. 

Około stu pojazdów i tysiąca żołnierzy (w tym reprezentacyjny pododdział francuski) przedefilowało warszawskimi Alejami Ujazdowskimi. Nad trasą defilady przelatywały samoloty i śmigłowce. Paradzie przyglądały się tysiące widzów, zapełniających trasę i boczne uliczki. Uroczystości rozpoczęły się od przeglądu oddziałów, którego dokonał prezydent Lech Kaczyński, jadąc w odkrytym samochodzie terenowym Land Rover Defender. Prezydent przed Belwederem odbierał również defiladę.

28 sierpnia

Święto Lotnictwa Polskiego – polskie święto wojskowe obchodzone corocznie 28 sierpnia na podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej z 1993 roku, podpisanej przez prezydenta Lecha Wałęsę. Jest to wspólne święto lotnictwa cywilnego, wojskowego oraz przemysłu lotniczego.

Święto obchodzone jest w rocznicę zwycięstwa kpt. pil. Franciszka Żwirki i inż. pil. Stanisława Wigury w międzynarodowych zawodach samolotów turystycznych Challenge w 1932.

Dzień 28 sierpnia był już świętem przed 1939 rokiem, natomiast do 1931 roku, Dzień Lotnictwa Polskiego obchodzono 5 listopada, w rocznicę pierwszego wylotu polskiego samolotu wojskowego w 1918, z załogą poruczników: Stefanem Bastyrą i Januszem de Beaurain.

Po raz pierwszy w historii Polski obchody Święta Lotników zorganizowano 5 listopada 1932 roku.

W 1945 Dzień Lotnictwa obchodzono po raz pierwszy 1 września w rocznicę wybuchu II wojny światowej.

W okresie PRL-u (1945-1989) święto, nazywane wówczas Dniem Lotnika obchodzono w dwóch terminach: władze kilkakrotnie zmieniały datę uroczystości z 1 września na 23 sierpnia, w rocznicę pierwszych walk myśliwców z 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego na przyczółku warecko-magnuszewskim w 1944.

WRZESIEŃ

8 września

Dzień Dobrej Wiadomości – święto proklamowane 8 września 2001 w Warszawie. Inicjatywa ta powstała w środowisku artystyczno-literackiego Salonu 101 prowadzonego przez Małgorzatę Bocheńską. To coroczne święto wydarzeń przebiegających pod wspólnym hasłem "Dobrej Wiadomości".

Powiadają, że żyjemy w upadku, zapaści, zacieraniu się wrażliwości moralnej, w czasach rozpadu społecznego. Czyż media nie dają nam takiego właśnie obrazu rzeczywistości? Dramat, sensacja, przemoc i patologia stały się ich głównym towarem. Odbiorcy są ciągle nienasyceni. Nienasyceni koszmarem. Szukają mocnych doznań, pragną ostrych wrażeń. Czyżby zapomnieli, że destrukcja i dramat to nie jest ostateczna i podstawowa wizja świata - napisano w przesłaniu.

Celem DDW jest angażowanie mediów w kształtowanie obrazu rzeczywistości przyjaznej człowiekowi, a także promowanie obrazu Polski i Polaków "jako ludzi życzliwych, twórczych, szukających wzorów i autorytetów".

Księga Trzeciego Tysiąclecia zwana też Księgą Dobrej Wiadomości to kulminacyjna część projektu Dzień Dobrej Wiadomości. To ogromny i pięknie zdobiony wolumin. Na kilkaset kart tego tomu mają się złożyć wypowiedzi wybitnych naukowców, przywódców duchowych, biznesmenów, społeczników, artystów, architektów i polityków. Księga stanowić ma przesłanie dla nowego tysiąclecia. Ma przywoływac platońską trójjednię kalokagetei czyli jedności wartości Dobra, Prawdy i Piękna. Ma współkształtować pozytywny obraz świata. Materiały do księgi zbierane będą na całym świecie do roku 2010. Inicjatywa Małgorzaty Bocheńskiej i Salonu 101 jest polską odpowiedzią na Manifest 2000 UNESCO. Zostanie opublikowana w 2011 r. — jako multimedialna encyklopedia myśli początku XXI w. 

Następnie zostanie zdeponowana w Nowej Bibliotece Aleksandryskiej. Do tego czasu jest przechowywana przez Bibliotekę Narodową w Warszawie. Dotychczas do Księgi wpisali się już m.in. Brigitte Bardot, Paulo Coelho,Dalai Lama,Karol Myśliwiec, Szymon Peres,Szewach Weiss.

9 września

Międzynarodowy dzień urody - utworzono z myślą o kobietach żyjącym w ciągłym biegu, które w ciągu jednego dnia pragną przywrócić piękno całemu swojemu ciału. Każda kobiet a pragnie aby być piękną i zgrabną. Niestety, dbanie o swoje piękno wymaga odrobinę czasu. Czy znasz kobietę, która nie chce czarować swoja urodą? A czy ty patrząc rano w lustro nie myślisz sobie, że warto by było poprawić to i owo? Każda kobieta jest piękna, każda powabna, ale prawie każda chętnie zmieniłaby coś w swoim wyglądzie. Dzięki dobrze zrobionemu makijażowi możesz nie tylko zatuszować mankamenty urody, lecz także wyeksponować to co w niej najpiękniejsze.

13 września

Dzień Programisty - to święto programistów obchodzone w 256. dniu roku (256 = 2 do potęgi 8, czyli liczba wartości możliwych do reprezentowania w jednym bajcie). Tradycyjnie w ten dzień programiści starają się go uczcić w jakiś niekonwencjonalny sposób. Dzień Programisty wypada 13 września, a w latach przestępnych 12 września.

Sławni programiści:

Yukihiro Matsumoto – twórca języka Ruby

Richard Stallman – założyciel projektu GNU, jeden z twórców wielu kluczowych programów takich jak Emacs, kompilator GCC czy debuger GDB

Ken Thompson – współtwórca systemu operacyjnego Unix

John Carmack – założyciel firmy id Software

Larry Wall – twórca języka Perl

Guido van Rossum – twórca języka Python

Bill Gates – założyciel firmy Microsoft

Niklas Zennström – twórca sieci Skype, wcześniej Kazaa

Dan Bricklin – twórca arkusza kalkulacyjnego VisiCalc

Niklaus Wirth – twórca języka Pascal, Modula i Modula-2

Dennis Ritchie – współtwórca języka C

Bjarne Stroustrup – twórca języka C++

Linus Torvalds – założyciel projektu jądra systemu operacyjnego Linux

Donald Knuth – twórca systemu składu publikacji TEX

22 września

Europejski Dzień Bez Samochodu – obchodzony corocznie 22 września dzień jest międzynarodową kampanią podczas której centra wielu miast zamykane są dla ruchu samochodowego.

Idea tego dnia powstała w 1998 r. we Francji. Celem kampanii jest kształtowanie wzorców zachowań proekologicznych, upowszechnienie informacji o negatywnych skutkach używania samochodu, przekonanie Europejczyków do alternatywnych środków transportu, promocja transportu publicznego oraz pokazanie, że życie w mieście bez samochodu jest nie tylko możliwe, ale także o wiele przyjemniejsze.

Kampania przyczynia się również do zmniejszenia hałasu i zanieczyszczenia powietrza, przez co wpływa na polepszenie jakości życia w mieście.

Głównym celem kampanii jest kształtowanie proekologicznych wzorców zachowań oraz popularyzacja transportu miejskiego przyjaznego środowisku. Ponadto kampania ta przyczynia się do zmniejszenia zanieczyszczeń powietrza oraz hałasu przez co wpływa na polepszenie jakości życia w mieście.

Kampania skupia się głównie na trzech zadaniach:

zachęceniu jak największej liczby osób do używania alternatywnych form transportu takich jak komunikacja publiczna, piesza lub rowerowa;

zwiększeniu świadomości oraz informowaniu o związanych z masową motoryzacją negatywnych konsekwencjach dla jakości życia;

pokazaniu miasta bardziej przyjaznego mieszkańcom.

To możliwość promocji miasta jako miejsca przyjaznego środowisku naturalnemu oraz poprawie życia mieszkańców i zwiększenia atrakcyjności miasta. Zaangażowanie władz miast jest kluczem do sukcesu tego przedsięwzięcia.

23 września

Dożynki, Święto Plonów – ludowe święto połączone z obrzędami dziękczynnymi za ukończenie żniw i prac polowych. W czasach przedchrześcijańskich – etniczne święto słowiańskie, przypadające na równonoc jesienną (23 września).

Zwyczaj ten, praktykowany przez Słowian i plemiona bałtyckie, w różnych stronach Polski określany był jako wyżynki, obrzynki, wieniec, wieńcowe, okrężne. Na Śląsku opolskim nazywane żniwniok. Obrzęd dożynek prawdopodobnie związany był pierwotnie z kultem roślin i drzew, potem z pierwotnym rolnictwem. Wraz z rozwojem gospodarki folwarczno-dworskiej w XVI wieku dożynki zagościły na dworach majątków ziemskich. Urządzano je dla żniwiarzy (służby folwarcznej i pracowników najemnych) w nagrodę za wykonaną pracę przy żniwach i zebrane plony.

Tradycyjnie dożynki obchodzone były w pierwszy dzień jesieni. Święto poświęcone było tegorocznym zbiorom zbóż w czasie którego dziękowano bogom za plony i proszono o jeszcze lepsze w przyszłym roku.

Dożynkom towarzyszyły różne praktyki i do niedawna zachowane zwyczaje związane np. z ostatnią garścią, kępą lub pasem niezżętego zboża, które po żniwach czas jakiś pozostawiano na pustym już polu dla ciągłości urodzaju. Pozostawione na polu kłosy zwano przepiórką (na Mazowszu i Podlasiu), perepełką (na kresach wschodnich), brodą (we wschodniej części Mazowsza), kozą (w Małopolsce), pępem lub pępkiem (w poznańskiem); zwano je także wiązką, wiązanką lub garstką. Ścinane były uroczyście przez najlepszego kośnika, po czym wręczane były najlepszym żniwiarkom do uplecenia wieńca. Niemniej ważny był ostatni zżęty snop zboża, który w celu udekorowania (zwyczaj ten na przełomie XVIII i XIX wieku niemal całkowicie zastąpił przybyły z Niemiec zwyczaj dekorowania choinki) przechowywano do Święta Godowego. W wielu regionach przyszłoroczny siew rozpoczynano z ziarna pozyskanego z tegoż właśnie snopa.

Obchody dożynek rozpoczynały się wiciem wieńca, z pozostawionych na polu zbóż, z kiści czerwonej jarzębiny, orzechów, owoców, kwiatów i kolorowych wstążek. Wieńce dożynkowe miewały zwykle kształt wielkiej korony lub koła. W przeszłości umieszczano w nich także żywe (z czasem sztuczne) koguty, kaczęta lub małe gąski, bo miało to zapewniać piękny i zdrowy przychówek gospodarski.

Wieniec dożynkowy nazywany bywał "plonem" bo też i uosabiał wszystkie zebrane plony oraz urodzaj. Niosła go na głowie lub wyciągniętych rękach najlepsza żniwiarka, czasami z pomocą parobków i innych żeńców. Za nią postępował orszak odświętnie ubranych żniwiarzy, niosących na ramionach przybrane kwiatami, wyczyszczone kosy i sierpy.

Wieniec niesiono do poświęcenia do kościoła, a następnie ze śpiewem w uroczystym pochodzie, udawano się do dworu lub do domu gospodarza dożynek. Wieniec dożynkowy przechowywany był w stodole do kolejnego roku, do nowego siewu. Wykruszone z niego ziarna wsypywano do worków z ziarnem siewnym. W czasie dożynek organizowano biesiady z poczęstunkiem i tańcami, dawniej poprzedzane rytualnymi obrzędami i modlitwami.

U schyłku XIX wieku, wzorem dożynek dworskich, zaczęto urządzać dożynki chłopskie, gospodarskie. Bogaci gospodarze wyprawiali je dla swych domowników, rodziny, parobków i najemników. W okresie międzywojennym zaczęto organizować dożynki gminne, powiatowe i parafialne. Organizowały je lokalne samorządy i partie chłopskie, a przede wszystkim koła Stronnictwa Ludowego, Kółka Rolnicze, Kościół, często także i szkoła. 

Dożynki w tamtych czasach były manifestacją odrębności chłopskiej i dumy z przynależności do rolniczego stanu. Towarzyszyły im wystawy rolnicze, festyny i występy ludowych zespołów artystycznych.

Po II wojnie światowej gospodarzami dożynek byli zwykle przedstawiciele władz administracyjnych i różnych szczebli, (od gminnych do centralnych) i miały charakter polityczny, (wyrażały poparcie dla ówczesnej władzy i polityki rolnej). Zachowywano w nich jednak elementy tradycyjne: uroczyste pochody z wieńcami i pieśni; odbywały się na ogół w którąś z niedziel bliskich równonocy jesiennej. Towarzyszyły im także różne festyny ludowe. Gospodarzem dożynek centralnych (ogólnopolskich) zazwyczaj był I sekretarz partii komunistycznej, wraz z nim celebrował tę uroczystość przewodniczący Rady Państwa (do 1952 prezydent). Dożynki w czasach PRL były ważnym przedsięwzięciem propagandowym, mającym na celu podkreślenie siły tzw. "sojuszu robotniczo-chłopskiego", ważnego elementu władzy komunistycznej.

 Wykorzystywano je także do innych celów propagandowych: np. dożynki centralne obchodzone 11 września 1949 odbyły się na wrocławskim Psim Polu (przy nieistniejącej już ul. Dożynkowej) wzbogacone były inscenizacją historyczną nawiązującą do rzekomego wielkiego zwycięstwa średniowiecznego polskiego oręża nad Niemcami – bitwy na Psim Polu.

26 września

Międzynarodowy Dzień Głuchego  - pierwszy Światowy Kongres WFD miał miejsce we wrześniu 1951 i dlatego wybrano wrzesień, by celebrować Międzynarodowy Tydzień i Dzień Głuchych, jako uczczenie pamięci tego historycznego wydarzenia.

Celem Międzynarodowego Tygodnia Głuchych jest przyciągnięcie uwagi polityków, władz i publiczności; zainteresowanie ich dokonaniami Głuchych ludzi i sprawami absorbującymi społeczność Głuchych. Podczas tego tygodnia, zachęca się organizacje Głuchych ludzi na całym świecie do przeprowadzania kampanii informacjyjnych o ich pracy oraz do upowszechniania ich żądań i próśb.

Tego tygodnia też wzrasta solidarność pośród Głuchych i tych, którzy ich wspierają; jest to czas zwiększonych wysiłków, by promować prawa Głuchych na całym świecie.

Polski Związek Głuchych (PZG) – największa w Polsce organizacja zrzeszająca osoby niesłyszące, słabosłyszące oraz głuchonieme. Obecnie PZG zrzesza około 100 000 członków.

Działalność Związku obejmuje edukację, rehabilitację, oferowanie usług prawnych i reprezentowanie społeczności niesłyszących, niedosłyszących oraz osób z wadami mowy wobec władz oraz innych instytucji i organizacji. Związek powstał 25 sierpnia 1946 roku na kongresie w Łodzi. Obecnie jego prezesem jest Andrzej Kopeć.

Polski Związek Głuchych w ramach swej działalności wydaje również czasopismo Świat Ciszy przeznaczone specjalnie na potrzeby osób niesłyszących i słabosłyszących.

27 września

Światowy Dzień Turystyki obchodzony jest jako święto ludzi, którzy związani są z turystyką zarówno zawodowo, jak i w ramach szeroko pojętej działalności społecznej. Jest doskonałą okazją do integracji przedstawicieli władz państwowych, samorządowych i środowiska turystycznego. Obchody tego dnia są także okazją do wymiany doświadczeń i uhonorowania osób zasłużonych dla turystyki.

Co roku Światowy Dzień Turystyki organizowany jest pod innym hasłem.

Polska Organizacja Turystyczna w ramach obchodów Światowego Dnia Turystyki chce zwrócić uwagę władz, mediów, inwestorów na turystykę jako branżę przemysłu przynoszącą ogromne dochody, mającą wpływ na różne dziedziny życia społeczno-gospodarczego, stwarzającą szansę rozwoju dla Polski, ale również jako biznes wymagający marketingowego wsparcia.

30 września

Dzień Chłopaka, Dzień Chłopca – święto obchodzone 30 września przez nastolatków w Polsce, popularne wśród uczniów i studentów. Dziewczęta w tym dniu wręczają chłopcom drobne prezenty.

W Japonii dzień chłopca czyli Tango-no Sekku, jest obchodzony 5 maja

PAŹDZIERNIK

1 pażdziernika

Światowy Dzień Wegetarianizmu, ang. World Vegetarian Day – święto obchodzone corocznie 1 października, ustanowione 22 listopada 1977 przez Międzynarodową Unię Wegetariańską (ang. International Vegetarian Union, IVU). 

Celem tego dnia jest promocja wegetarianizmu oraz informowanie o korzyściach zdrowotnych, które zdaniem wegetarian są z tym związane. Oraz kampanie uświadamiające dotyczące traktowania zwierząt i ochrony środowiska. W dniu tym organizowane są m.in. imprezy z wegetariańskim poczęstunkiem, rozdawanie ulotek, happeningi, festiwale, wykłady, pokazy filmów. W Polsce w organizację Międzynarodowego Dnia Wegetarianizmu zaangażowane są Stowarzyszenie Empatia i Fundacja Viva!.

4 pażdziernika

Światowy Dzień Zwierząt (ang. World Animal Day) - święto obchodzone corocznie 4 października w dzień wspominania w Kościele powszechnym św. Franciszka z Asyżu, patrona zwierząt, ekologów i ekologii.

Św. Franciszek w stosunku do człowieka i przyrody wyrzekł się chęci dominacji oraz wyznawał ideę braterstwa wszystkich stworzeń. Głosił, że wszyscy mieszkańcy Ziemi są braćmi, bez względu na charakter, poglądy, narodowość, stan majątkowy i każdy, kto prosi o pomoc, wróg czy przyjaciel powinien być wysłuchany i przyjęty.

Światowy Dzień Zwierząt został ustanowiony w 1931 roku na konwencji ekologicznej we Florencji i rozpoczyna Światowy Tydzień Zwierząt (ang. World Animal Week) trwający do 10 października

Obchody Dnia mają na celu zmienić zachowanie ludzi w stosunku do zwierząt i uświadomienie im, że zwierzę to istota żywa, a nie rzecz i ma swoje prawa. Obchody celebrują organizacje ekologiczne i działające na rzecz ochrony zwierząt, organizacje non-profit a także wegetarianie. Są to m.in.:

Ludzie na rzecz Etycznego Traktowania Zwierząt (PETA),

Animal Aid,

EFFATA - Stowarzyszenie Inicjatyw Społecznych,

Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami w Polsce (TOZ) i inne.

Po raz pierwszy Światowy Dzień Zwierząt został zorganizowany w Polsce w 1993 roku.

Podczas obchodów organizatorzy zwracają uwagę społeczeństwu na los bezdomnych zwierząt, znęcanie się nad zwierzętami, warunki bytowe w schroniskach, sterylizację bezdomnych zwierząt oraz nielegalne hodowle psów szkolonych do walk. Rokrocznie podczas Światowego Tygodnia Zwierząt TOZ zachęca do adoptowania zwierząt, organizując w schroniskach Dni Otwartych Drzwi 

9 pażdziernika

Światowy Dzień Poczty (ang. World Post Day) - święto obchodzone corocznie 9 października, ustanowione przez wyspecjalizowaną organizację ONZ-Światowy Związek Pocztowy (ang. UPU) w 1969 roku na kongresie UPU w Tokio w Japonii.

Data nie jest przypadkowa. W dniu 9 października 1874 został podpisany na konferencji w Bernie Traktat Berneński, powołujący do życia, jedną z najstarszych organizacji międzynarodowych, Światowy (Powszechny) Związek Pocztowy pod nazwą (fr.) l’Union générale des postes (ang. General Postal Union).

Celem Światowego Dzień Poczty jest uświadomienie społeczeństwu roli sektora usług pocztowych w codziennym życiu ludzi i przedsiębiorstw oraz podkreślenie jego wkładu w rozwój społeczny i gospodarczy krajów. Obchody Dnia mają zachęcić państwa członkowskie do podjęcia działań w ramach programu w celu zwiększenia świadomości o znaczeniu poczty i jej działalności wśród społeczeństwa oraz mediów na skalę krajową.

Każdego roku w ponad 150 krajach obchodzony jest Światowy Dzień Poczty w różny sposób. W niektórych krajach Dzień ten obchodzony jest jako święto pracy. Wielu pocztowców wykorzystuje to wydarzenie do wprowadzenia lub promowania nowych produktów i usług. Niektóre poczty nagradzają i wyróżniają swoich pracowników za dobrą obsługę.

W wielu krajach organizowane są wystawy filatelistyczne, dni otwarte w urzędach, konferencje, seminaria i warsztaty. Organizowane są również zajęcia kulturalne, rekreacyjne czy sportowe. Wywieszane są plakaty i wydawane specjalne upominki (np. koszulki, naszywki.

10 października

Dzień przeciw karze śmierci (ang: Day Against the Death Penalty) Światowe święto, obchodzone 10 pażdziernika, proklamowane w 2003 roku przez Światową Koalicję Przeciwko Karze Śmierci (ang: World Coalition Against the Death Penalty ) zrzeszającą organizacje pozarządowe m.in Amnesty International, władze lokalne, związki zawodowe. Ogłoszenie tego święta było wynikiem Międzynarodowego Kongersu Przeciwko Karze Śmierci (Strasbourg 2001).

Informacje z Amnesty Iternational

Amnesty International jest zdania, że kara śmierci nie może być akceptowana niezależnie od okoliczności, ponieważ kazda egzekucja stanowi skrajne naruszenie prawa do życia. Organizacja twierdzi, że naruszenie tego prawa jest znacznie bardziej dotkliwe, gdy decyzja o odebraniu życia zapada w wyniku niesprawiedliwego procesu sądowego...

Europejski Dzień Przeciwko Karze Śmierci

W 2007 roku Komisja Europejska i 26 krajów należących do Unii Europejskiej próbowało ustanowić 'Europejski Dzień Przeciw Karze Śmierci'. Jednak weto Polski (jako jedynego kraju należącego do UE) postawiło proklamowanie tego święta pod znakiem zapytania. 

Ciekawostki

27 września 2007, Rada Europy ogłosiła, że w środę, mimo sprzeciwu Polski, Komitet Delegatów Ministrów Rady Europy proklamował 10 października Europejskim Dniem przeciwko Karze Śmierci.

13 października

Dzień Ratownictwa Medycznego – święto polskiego ratownictwa medycznego, po raz pierwszy obchodzone 13 października 2006 w Wyszkowie w województwie mazowieckim.

Zostało ono powołane Ustawą z dn. 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. 2006 nr 191 poz. 1410):

Rozdział 1. Art. 9. Ustanawia się dzień 13 października Dniem Ratownictwa Medycznego.

Patronem tego corocznego święta jest bł. Gerard.

14 października

Dzień Edukacji Narodowej – polskie święto państwowe, święto oświaty i szkolnictwa wyższego. Ustanowione 27 kwietnia 1972 na mocy ustawy - Karta praw i obowiązków nauczyciela jako Dzień Nauczyciela. Od 1982, na mocy ustawy - Karta Nauczyciela, obchodzone jako Dzień Edukacji Narodowej. Upamiętnia rocznicę powstania Komisji Edukacji Narodowej (KEN), utworzonej z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, na mocy uchwały Sejmu Rozbiorowego z dnia 14 października 1773. Popularnie nadal zwane jest Dniem Nauczyciela.

Historia Dnia Nauczyciela w Polsce ma swoje początki w 1957 r. Podczas Światowej Konferencji Nauczycielskiej w Warszawie ustalono, że 20 listopada będzie Międzynarodowym Dniem Karty Nauczyciela i świętem nauczycieli. Konferencja została zorganizowana przez Związek Nauczycielstwa Polskiego (ZNP). Ustawa z dnia 27 kwietnia 1972 r. zwana Kartą praw i obowiązków nauczyciela, wprowadziła Dzień Nauczyciela, obchodzony w rocznicę powołania Komisji Edukacji Narodowej. W 1982 r. Kartę praw i obowiązków nauczyciela zastępuje Karta Nauczyciela zmieniając nazwę święta na Dzień Edukacji Narodowej oraz wprowadzając zapis Dzień ten uznaje się za święto wszystkich pracowników oświaty i jest wolny od zajęć lekcyjnych.

Światowy Dzień Nauczyciela (ang. World Teacher's Day) pod patronatem UNESCO obchodzony jest w dniu 5 października. Dzień ten proklamowany został w 1994 roku, na pamiątkę podpisania w 1966 r. „Rekomendacji w sprawie statusu nauczyciela”, opracowanej przez UNESCO i Międzynarodową Organizację Pracy. Jest okazją do podkreślenia wiodącej roli nauczycieli w zapewnieniu najwyższej jakości edukacji na wszystkich poziomach nauczania.

W Polsce, od 1997 roku, 5 października również jest obchodzony Światowy Dzień Nauczyciela, przez nauczycieli reprezentujących sektor nauki i szkolnictwo wyższe.

17 października

Międzynarodowy Dzień Walki z Ubóstwem, ang. International Day for the Eradication of Poverty – ustanowiony w 1992 roku przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (rezolucja 47/196 z 22 grudnia), obchodzony co roku w dniu 17 października.

Pierwowzorem tej inicjatywy był obchodzony w tym dniu od roku 1987 przez organizacje pozarządowe w wielu krajach Światowy Dzień Sprzeciwu Wobec Nędzy, zainicjowany przez powstały we Francji międzynarodowy ruch ATD Czwarty Świat.

Dzień ten poświęcony jest najuboższym jako wyraz hołdu dla ofiar nędzy na całym świecie, znak solidarności i braterstwa z najuboższymi oraz zaangażowania się w poszanowanie i przestrzeganie Praw Człowieka. Obchody mają uświadomić opinii publicznej konieczność likwidacji ubóstwa na całym świecie, zwłaszcza w krajach rozwijających się, oraz zwrócić uwagę, że walka z ubóstwem stała się priorytetem na drodze rozwoju.

22 pażdzernika

Światowy Dzień Osób Jąkających (się), Międzynarodowy Dzień Jąkających (ang. International Stuttering Awareness Day - ISAD) - święto obchodzone 22 października. Ustanowione zostało w lipcu 1998 roku z inicjatywy Międzynarodowego Stowarzyszenia Jąkających się (ang. International Association Stuttering, ISA), podczas V Światowego Kongresu Osób Jąkających się w Johannesburgu (RPA), aby zwrócić uwagę społeczeństwa na skalę problemu, jakim jest jąkanie oraz jego skomplikowaną materię.

Obchody, którym patronuje ISA, odbywają się co roku pod innym hasłem.

Hasła Międzynarodowego Dnia Osób Jąkających sięRok Hasło w języku angielskim Hasło w języku polskim

1999 Many languages, one voice Wiele języków, jeden głos

2001 You are not alone Nie jesteś sam

2002 Don't let stuttering stop you Nie pozwól by jąkanie cię powstrzymało

2003 Stuttering Awareness is Every Day Jąkanie się - chleb powszedni

2004 International Year of the Child Who Stutters Międzynarodowy Rok Dziecka Jąkającego się

2005 Community vision for global action Wizja globalnego działania Wspólnoty

2006 Don't talk ABOUT us, talk WITH us Nie mów o NAS, porozmawiaj z NAMI

2007 Stuttering Awareness - Global Community, Local Activity Jąkający się: Globalna Komunikacja, Lokalna Aktywność

2008 Don't be afraid of stuttering Nie bój się jąkania

2009 More than a tangled tongue Ponad splątany język

2010 People who Stutter, Inspire Ludzie jąkający inspirują

31 października

Halloween, Hallowe'en – zwyczaj związany z maskaradą i odnoszący się do święta zmarłych, obchodzony w wielu krajach nocą 31 października, czyli przed dniem Wszystkich Świętych. Odniesienia do Halloween są często widoczne w kulturze popularnej, głównie amerykańskiej.

Halloween najhuczniej jest obchodzony w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Mimo, że dzień nie jest świętem urzędowym, cieszy się po święcie Bożego Narodzenia największą popularnością. Święto Halloween w Polsce pojawiło się w latach 90.

Halloween wywodzi się z celtyckiego obrządku Samhain. Ponad 2 tys. lat temu w ten dzień żegnano lato, witano zimę oraz obchodzono święto zmarłych. Celtowie wierzyli, iż w dzień Samhain zacierała się granica między zaświatami a światem ludzi żyjących, zaś duchom, zarówno złym jak i dobrym, łatwiej było się przedostać do świata żywych. Duchy przodków czczono i zapraszano do domów, złe duchy zaś odstraszano. Sądzi się, iż właśnie z potrzeby odstraszania złych duchów wywodzi się zwyczaj przebierania się w ów dzień w dziwaczne stroje i zakładania masek. 

Ważnym elementem obchodów Samhain było również palenie ognisk.

Irlandzcy imigranci sprowadzili tradycję do Ameryki Północnej w XIX wieku.

W drugiej połowie XX wieku święto trafiło do zachodniej Europy.

Halloween w Polsce pojawiło się pod koniec lat 90.

Zwyczaje:

Scary Farm

Młodzież oprócz organizowania domowych imprez, często odwiedza tzw. straszne farmy (ang. Scary Farm), czyli zaadaptowane na ten cel duże przestrzenie, gdzie tworzone są specjalne scenerie, wyglądające niczym wystrój planu filmów grozy, takich jak Dracula, Frankenstein czy Mumia.

Cukierek albo psikus

Do zabaw w 'Halloween' zalicza się także zabawa cukierek albo psikus (ang. trick or treat). Dzieci chodzą z pojemnikami na cukierki po okolicy i odwiedzają mieszkańców. Gdy ktoś nie chce dać cukierka otrzymuje od dzieci w zamian psikusa.

Apple bobbing

Do zabaw halloweenowych należy łapanie jabłek w miednicy z wodą (ang. bobbing for apples), z której za pomocą zębów należy wyłowić pływające jabłka. Jabłko nieuszkodzone przy zabawie, ma oznaczać szczęście w nadchodzącym roku.

Inne zabawy

Halloweenowe zabawy to również przeskakiwanie przez świeczki, które są rozstawione w kole na ziemi. Świeczki, które nie zgasną, to szczęśliwe miesiące w przyszłym roku. Kolejna gra to wrzucanie orzecha do płonącego ogniska. Jeżeli orzech pęknie z trzaskiem, oznacza to odwzajemnioną miłość. Inną popularną zabawą jest zjadanie bez pomocy rąk wiszących na nitkach ciastek i owoców.

W ten dzień również istnieją różne formy wróżbiarstwa, np. wróżenie ze spodków.

Kostiumy

W Halloween dzieci i dorośli przebierają się za potwory, takie jak wampiry, duchy czy czarownice. Kostiumy są również oparte na postaciach z telewizji. Pierwsze kostiumy na Halloween pojawiły się w 1930 roku, wtedy zwyczaj cukierek albo psikus (Trick or Treat) stał się popularny w Stanach Zjednoczonych. Dorośli urządzają pochody przez ulice miast.

State Street Halloween Party

 W Nowym Jorku są organizowane parady przez osoby homoseksualne, a najbardziej znana odbywa się w dzielnicy Greenwich Village

LISTOPAD

1 listopada

Wszystkich Świętych (łac. festum omnium sanctorum) – rzymskokatolicka uroczystość (część innych kościołów również ją uznaje, w tym anglikański i wiele z luterańskich) obchodzona 1 listopada ku czci wszystkich znanych i nieznanych świętych.

Uroczystość Wszystkich Świętych wywodzi się głównie z czci oddawanej męczennikom, którzy oddali swoje życie dla wiary w Chrystusa, a których nie wspomniano ani w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie Mszy Świętej. Pierwotnie święto to obchodzono 13. maja.

W III wieku rozpowszechniła się tradycja przenoszenia całych relikwii świętych, lub ich części, na inne miejsca. W ten sposób chciano podkreślić, że święci są własnością całego Kościoła. Kiedy w 610 papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza starożytną świątynię pogańską Panteon, kazał złożyć tam liczne relikwie i poświęcił tę budowlę na kościół pod wezwaniem Matki Bożej Męczenników. Od tego czasu oddawano cześć wszystkim zmarłym męczennikom, w dniu 1 maja.

Papież Grzegorz III w 731 przeniósł tę uroczystość z 13. maja na dzień 1.listopada. Powodem były prawdopodobnie trudności z wyżywieniem rzesz pielgrzymów przybywających do Rzymu na wiosnę. W 837 Grzegorz IV rozporządził, aby odtąd 1 listopada był dniem poświęconym pamięci nie tylko męczenników, ale wszystkich świętych Kościoła katolickiego. Jednocześnie na prośbę cesarza Ludwika Pobożnego rozszerzono to święto na cały Kościół.

 Jednym z najdawniejszych, zachowanych kazań spisanych w języku polskim jest kazanie na Dzień Wszystkich Świętych (In Die Omnium Sanctorum). Kazanie to znajduje się w rękopisie Biblioteki Kapitulnej w Pradze i pochodzi z połowy XV wieku.

Pierwszy dzień listopada jest w Polsce dniem wolnym od pracy, co powoduje, że wiele osób podróżuje nawet na wielkie odległości, aby odwiedzić groby swoich bliskich. Ludzie odwiedzają cmentarze, aby ozdobić groby kwiatami, zapalić znicze i pomodlić się w intencji swoich zmarłych. To święto ma charakter religijny, głównie katolicki, ale dobrym zwyczajem obchodzi je także wiele osób innych wyznań, albo nie wyznających żadnej religii. Jest to wyrazem pamięci oraz oddania czci i szacunku zmarłym.

Święto to było dniem wolnym również w czasach PRL-u, ale oficjalnie starano się nadać mu charakter świecki i nazywano je dniem Wszystkich Zmarłych bądź Świętem Zmarłych. Nazwa ta utrwaliła się w świadomości wielu osób, jako kościelna nazwa uroczystości liturgicznej: Wszyscy Święci.

Następnego dnia po Wszystkich Świętych w Dzień Zaduszny (2 listopada) obchodzony jest dzień wspominania zmarłych (w Polsce zwany Zaduszkami). Dla katolików łacińskich i wielu innych chrześcijan zachodnich jest to dzień modlitw za wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata. Pamięć o zmarłych znajduje również bardziej świecki wyraz. Organizuje się zaduszkowe koncerty, wystawy i spektakle, poświęcone zmarłym artystom, wydaje okolicznościowe czasopisma i książki.

W kościele prawosławnym tradycji modlitwy za zmarłych w dniu 1 listopada nie ma, lecz ze względu na wiernych, którzy jak np. Polsce w tym dniu idą również na groby swoich bliskich w świątyniach wznoszone są modły w ich intencji. W prawosławiu podobne święto obchodzi się w pierwszą niedzielę po Pięćdziesiątnicy (Zesłaniu Ducha Świętego na apostołów) lub według innych źródeł - w sobotę przed Pięćdziesiątnicą. Praktycznie w Rosji, części Białorusi i Ukrainy utożsamia się takie święto (lub tylko Zaduszki) z tzw. dniem rodzicielskim (родительский день) lub Radonicą (ros. Радуница), obchodzonymi kilka razy do roku, ale najczęściej w okresie wielkanocnym, przy czym powinien to być wtorek, rzadziej poniedziałek tygodnia tomaszowego następującego po tygodniu wielkanocnym (rozpoczynającym się zgodnie z chrześcijańskim liczeniem dni tygodnia niedzielą wielkanocną). Natomiast według zwyczajów południowych prawosławnych Słowian święta takie obchodzono w Wielkim Tygodniu.

2 listopada

Zaduszki – polski współczesny odpowiednik pogańskiego święta Dziadów. Przypada ono 2 listopada, po dniu Wszystkich Świętych.

Tego dnia ludzie wspominają wszystkich, którzy odeszli z tego świata, polscy katolicy modlą się za wszystkich wiernych zmarłych, których dusze według ich wiary przebywają teraz w czyśćcu. Rodzimowiercy słowiańscy odprawiają Dziady za Wele, które z różnych przyczyn nie mogą odnaleźć drogi do Nawii.

Obecnie groby odwiedza się raczej w dzień Wszystkich Świętych, który jest dniem wolnym od pracy.

W Zaduszki odwiedza się cmentarze, groby zmarłych z rodziny i uczestniczy się w mszach, modląc się w intencji zmarłych. Tego dnia istnieje tradycja zapalania świeczek czy zniczy na grobach zmarłych oraz składania kwiatów, wieńców lub też innego typu ozdób mających być symbolem pamięci o tychże zmarłych. Tradycja stawiania zniczy na grobach wywodzi się z dawnego pogańskiego zwyczaju rozpalania ognisk na mogiłach, wierzono bowiem, że ogrzeją one błąkające się po ziemi dusze.

Dawniej zwyczaj zakazywał tego dnia wykonywania niektórych czynności, aby nie skaleczyć, nie rozgnieść czy w inny sposób nie znieważyć odwiedzającej dom duszy. Zakazane było: klepanie masła, deptanie kapusty, maglowanie, przędzenie i tkanie, cięcie sieczki, wylewanie pomyj i spluwanie.

Inne oryginalne kulturowo sposoby obchodzenia tego święta to m.in. anglosaski Halloween (przypadające 31 października) i meksykański Dzień Zmarłych (hiszp.: Día de los Muertos).

Obchody Dnia Zadusznego zapoczątkował w chrześcijaństwie w roku 998 św. Odilon, opat z Cluny, jako przeciwwagę dla pogańskich obrządków czczących zmarłych. Na dzień modłów za dusze zmarłych — stąd nazwa „Zaduszki” — wyznaczył pierwszy dzień po Wszystkich Świętych. W XIII wieku ta tradycja rozpowszechniła się w całym Kościele katolickim. W XIV wieku zaczęto urządzać procesje na cmentarz do czterech stacji. Przy stacjach odmawiano modlitwy za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne. Piąta stacja odbywała się już w kościele, po powrocie procesji z cmentarza.

W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć już w XII wieku, a z końcem XV wieku była znana w całym kraju. W 1915 roku, papież Benedykt XV, na prośbę opata benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy msze: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji papieża.

W polskim Kościele katolickim Dzień Zaduszny ma rangę wspomnienia obowiązkowego, jako wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych.

3 listopada

Hubertus, hubertowiny – święto myśliwych, leśników i jeźdźców, organizowane przez jeźdźców na zakończenie sezonu, a przez myśliwych na początku sezonu polowania jesienno-zimowego, zwykle w okolicach 3 listopada. Nazwa pochodzi od świętego Huberta (patrona myśliwych i jeźdźców), którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest właśnie 3 listopada.

Święto po raz pierwszy obchodzono podobno w 1444 roku. Początkowo były to wielkie polowania.

W Polsce kult św. Huberta, nazywany hubertowinami lub hubertusem, sięga XVIII wieku. Z jego wprowadzeniem związane są dzieje dynastii władców saskich, którzy zasiadali na tronie polskim.

Z kolei w czasach II Rzeczpospolitej , pierwszym organizatorem polowań hubertowskich w Spale był prezydent Ignacy Mościcki. Odbyło się ono w 1930 roku 3 listopada.

Bardzo podobne do pierwotnych Hubertusów polowania można jeszcze oglądać np. w Wielkiej Brytanii.

Do dziś w polskiej tradycji łowieckiej dzień św. Huberta jest okazją do tzw. hubertowin, czyli polowania zbiorowego o charakterze szczególnie uroczystym, z zachowaniem historycznych wzorców i ceremoniałów (m.in. sygnałów łowieckich).

Organizowane tego dnia polowania poprzedzają często msze święte w intencji przyrody i myśliwych. "Odbywają się one nie tylko w kościołach, ale także przy leśnych kapliczkach poświęconych temu patronowi. Co ciekawe, w mszy uczestniczą zwierzęta używane podczas polowań, m.in. psy, sokoły czy konie".

Polowanie hubertowskie kończy biesiada myśliwych przy ognisku, bigosie i nalewce.

Wśród jeźdźców (Hubertus konny) urządzana jest natomiast gonitwa, podczas której konno ściga się tzw. lisa, jeźdźca z ogonem przypiętym do lewego ramienia. Ten, kto go zerwie, wygrywa, ma prawo wykonać rundę honorową wokół miejsca pogoni, i za rok sam ucieka jako lis.

Obchody święta mają zapewnić dobre wyniki w nadchodzącym sezonie.

4-10 listopada

Światowy Tydzień Przestrzeni Kosmicznej- Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) ogłosiło Rezolucją 54/68 z 6 grudnia 1999 roku ustanowienie w dniach 4-10 października Światowego Tygodnia Przestrzeni Kosmicznej. Światowy Tydzień Przestrzeni Kosmicznej jest obchodzony przez ponad 55 krajów i jest największym wydarzeniem na Ziemi.

Światowy Tydzień Przestrzeni Kosmicznej ma na celu uczcić wkład badań nad przestrzenią kosmiczną w rozwój ludzkości. Daty wytyczające obchody upamiętniają wystrzelenie w kosmos pierwszego sztucznego satelity – Sputnik I (4 października 1957 r.) oraz wejście w życie Układu o Zasadach Działalności Państw w Dziedzinie Badania i Wykorzystywania Przestrzeni Kosmicznej (10 października 1967 r.). W tym roku Tydzień jest dedykowany 50 latom ludzkich lotów kosmicznych, które rozpoczęły się pierwszym lotem Jurija Gagarina na orbitę okołoziemską.

5 listopada

Dzień postaci z bajek- W każdym z nas jest trochę dziecka, niezależnie od tego ile mamy lat. Niektórzy, być może w obawie przed tym, by nikt ich nie posądził o niedojrzałość, skrzętnie urywają i zagłuszają swoje dziecięce potrzeby. Rozwijając się, zmieniamy się, ale warto zachować pewne cechy, które są typowe dla okresu dzieciństwa chociażby ciekawość świata, otwartość, spontaniczność, skłonność do marzeń, swobodną twórczość, itp. W dzieciństwie dzięki bajkom poznawaliśmy świat, uczyliśmy się odróżniać dobro od zła, kształtowaliśmy siebie poprzez identyfikację z jakimś bohaterem.

9 listopada

Światowy Dzień Jakości (ang. World Quality Day) - coroczne święto obchodzone w drugi czwartek listopada (na dwa tygodnie przed Dniem Dziękczynienia w Stanach Zjednoczonych), zainicjowane w 1989 roku przez trzy główne międzynarodowe organizacje do spraw jakości:

• Amerykańskie Stowarzyszenie do spraw Jakości, założone w 1946 roku, jako American Society for Quality Control, ASQC (obecnie American Society for Quality, ASQ),

• Europejską Organizację Jakości założoną w 1956 roku, w skład której wchodzą 34 europejskie krajowe organizacje jakości, jak również instytucje, przedsiębiorstwa i osoby fizyczne z całego świata (ang. European Organization for Quality, EOQ),

• Unię Japońskich Naukowców i Inżynierów (ang. Union of Japanese Scientists and Engineers, JUSE).

Celem obchodów Dnia jest:

• promowanie wiedzy na temat jakości na całym świecie i zachęcenie do "rozwoju i organizowania dobrobytu",

• podkreślenie znaczenia jakości i jej nieustającej kontroli,

• uczczenie osiągnięć w dziedzinie podnoszenia jakości,

• podniesienie świadomości społeczeństw, jak podejście do jakości systemów i procesów produkcyjnych może mieć spektakularny wpływ na życie człowieka.

Chartered Quality Institute w Wielkiej Brytanii podkreśla, że Dzień ten jest również okazją do szerzenia świadomości na temat jakości życia w miejscach pracy i społecznościach.

Europejska Organizacja Jakości organizuje również Europejski Tydzień Jakości (ang. The European Quality Week) odbywający się w tygodniu obchodów Światowego Dnia Jakości.

Polski Dzień Jakości organizowany jest od 1996 roku w ramach Europejskiego Tygodnia Jakości. W 2009 roku patronat nad obchodami objęło Ministerstwo Gospodarki, a patronat medialny objęli: kwartalnik "ABC Jakości", miesięcznik "Problemy Jakości" oraz kwartalnik "Przemysł; Środowisko"

11 listopada

Narodowe Święto Niepodległości – polskie święto państwowe, obchodzone co roku 11 listopada, dla upamiętnienia rocznicy odzyskania przez Naród Polski niepodległego bytu państwowego[1] w 1918 roku po 123 latach od rozbiorów dokonanych przez Austrię, Prusy i Rosję. Ustanowione w ostatnich latach II RP, przywrócone w roku 1989. Jest dniem wolnym od pracy.

Dzień 11 listopada ustanowiono Świętem Niepodległości dopiero ustawą z 23 kwietnia 1937 roku(Dz.U. z 1937 r. Nr 33, poz. 255), czyli prawie 20 lat po odzyskaniu niepodległości i do czasu wybuchu II wojny światowej święto obchodzono tylko dwa razy – w roku 1937 i 1938.

Podczas okupacji hitlerowskiej w latach 1939–1944 oficjalne lub jawne świętowanie, podobnie jak i każde inne przejawy polskości, było niemożliwe.

W roku 1945 władze komunistyczne świętem państwowym uczyniły dzień 22 lipca – datę podpisania Manifestu PKWN, jako Narodowe Święto Odrodzenia Polski. W czasach PRL wielokrotnie organizowane w całym kraju przez opozycję manifestacje patriotyczne były tego dnia brutalnie tłumione przez oddziały ZOMO, a ich uczestnicy aresztowani przez Służbę Bezpieczeństwa.

Święto obchodzone 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm PRL-u IX kadencji ustawą z 15 lutego 1989 (Dz.U. PRL 1989, nr 6, poz. 34), lecz pod nieco zmienioną nazwą: Narodowe Święto Niepodległości.

Dzień ten jest dniem wolnym od pracy. Główne obchody, z udziałem najwyższych władz państwowych, odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudskiego, przed Grobem Nieznanego Żołnierza.

15 listopada

Światowy Dzień rzucania palenia- Od 1991 roku w trzeci czwartek listopada obchodzony jest w Polsce Światowy Dzień Rzucania Palenia Tytoniu. Tysiące palaczy starają się wytrwać ten jeden dzień w niepaleniu, a część z nich przestaje w ogóle palić. W tym roku dzień ten przypada na 18 listopada.

Według badań specjalistów, statystyczny palacz podejmuje nawet siedem bezskutecznych prób rzucenia palenia zanim uda mu się przezwyciężyć uzależnienie. Zaledwie 3-5 % palaczy, którzy rzucili palenie bez jakiegokolwiek wsparcia nie wraca do palenia w okresie od 6 do 12 miesięcy. Podstawą skutecznego rzucenia palenia jest motywacja osoby palącej i pełna informacja na temat trudnej drogi wychodzenia z nałogu. 

Niektórzy rzucają palenie pod wpływem chwili, inni potrzebują długich przygotowań czasami pomocy lekarza. 

Ty także powinieneś znaleźć swoją drogę, aby rozstać się z nałogiem!

16 listopada

Międzynarodowy Dzień Tolerancji 

Obchody Dnia Tolerancji mają na celu:

• Znalezienie głębszych przyczyn nietolerancji;

• Zmobilizowanie opinii publicznej na rzecz tolerancji i informowania jej o niebezpieczeństwach związanych z objawami nietolerancji;

• Wypracowanie praktycznych wskazówek dla rządów, naukowców i instytucji publicznych, w celu umożliwienia im znalezienia rozwiązań.

Dzień Tolerancji powinien być okazją do refleksji nad naszymi postawami wobec "innych". Szczególnie ważne wydają się wszystkie działania podejmowane przez młodzież i kierowane do młodzieży. Wiele krajów w coraz większym stopniu charakteryzuje się różnorodnością kulturową, rasową i etniczną. Jest to sytuacja, która sprzyjać może zjawiskom związanym z nietolerancją. Wpływanie na kształtowanie właściwych postaw, sprzyjających harmonijnemu rozwojowi społeczeństwa, jest zadaniem, które powinny stawiać przed sobą władze, szkoły i media.

Pomimo powtarzających się oświadczeń ze strony społeczności międzynarodowej o promowaniu tolerancji i szacunku, wciąż stoją przed nami poważne wyzwania związane z wdrożeniem teorii w praktykę. Rozwój technologii i komunikacji połączony z globalizacją gospodarek, zwiększył integrację i współzależność między cywilizacjami. Rozwój ten w większości wpłynął bardzo korzystnie na sytuację społeczeństw. W niektórych jednak przypadkach stał się przyczyną pogłębienia istniejących nierówności i powstania nowych form rasizmu i nietolerancji.

17 listopada

Międzynarodowy Dzień Studenta (ang: International Students' Day) ,mało popularny w Polsce, obchodzony jest na świecie już od 1941 roku. Pierwsze obchody, zorganizowane przez International Students' Council, odbyły się w Londynie w drugą rocznicę niemieckiej pacyfikacji Uniwersytetu w Pradze.

Tło historyczne:

11 listopada 1939 podczas anty-niemieckiej demonstracji w Pradze, zastrzelony został praski student medycyny Jan Opletal. To wydarzenie, jak i niemiecka okupacja Czechosłowacji, było powodem kolejnej demonstracji studentów (17 listopada 1939), po której rozstrzelanch zostało dziewięciu studentów, około 1200 zostało zesłanych do obozów koncentracyjnych oraz zamknięto wszystkie uniwersytety i szkoły wyższe w Czechosłowacji. 

Inne wydarzenia

14 listopada 1973 roku greccy studenci Politechniki w Atenach zorganizowali powstanie przeciwko juncie wojskowej rządzącej krajem, które zostało krwawo stłumione za pomocą czołgów w dniu 17 listopada. Dzień 17 listopada - Polytechneio (Grecki Dzień Studenta) - jest obecnie wolnym od zajęć szkolnych, oficjalnym świętem w Grecji.

Rozpoczęte 17 listopada 1989 roku protesty i demonstracje studentów w Pradze zainicjowały Aksamitną Rewolucję, po której upadł komunistyczny rząd Czechosłowacji.

Obchody:

17 listopada jako Międzynarodowy Dzień Studenta jest w niektórych krajach (Grecja, Czechy, Słowacja) oficjalnym świętem wolnym od zajęć szkolnych. W wielu innych krajach Dzień Studenta obchodzony jest w innym dniu, np. w Rosji 25 stycznia w dzień Świętej Tatiany - patronki studentów. Ostatnimi czasy wiele międzynarodowych organizacji studenckich próbuje doprowadzić do objęcia Dnia Studenta patronatem ONZ, co pomogłoby rozpowszechnić to święto na całym świecie, także, miejmy nadzieję, i w Polsce.

Święto Wina Beaujolais Nouveau (czyt: Bożole Nuwo) - Święto młodego francuskiego wina z regionu Beaujolais obchodzone rokrocznie na całym świecie w trzeci czwartek listopada. (W 2010 roku 18 listopada)

Choć zwyczaj picia młodego wina w regionie Beaujolais istniał od dawna, globalne święto związane z tym winem istnieje dopiero od 1985 roku. Co roku, w trzeci czwartek listopada otwiera się tysiące butelek aby cieszyć się owocowo-kwaskowym lekkim aromatem czerwonego. 

Region i Wina Beaujolais

Beaujolais to obszar winnic o szerokości ok 10km i długości 150km w południowo-wschodniej części Burgundi (centralna Francja) między Lyonem i Macon. Rocznie produkuje się tu ponad 1,2 miliona hektolitrów wina. Wszystkie wina produkowane są w tym regionie z jednego szczepu winogron: Gamay. Ze względu na zróżnicowany klimat wina z Beaujolais mają dość różny charakter, na północy produkuje się wina szlachetne, długo dojrzewające o własnej apelacji. Wina z centralnego rejonu są raczej średniej klasy (apelacja Beaujolais Villages). Na południu zaś, produkuje się tanie wina apelacji Beaujolais.

Wszystkie wina Beaujolais charakteryzują się bardzo lekki, świeżym owocowym aromatem i jasną fiołkową barwą, pija je się raczej do lekkich czerwonych mięs i serów a nie nadają się do dziczyzny. Mimo, że to w przeważającej mierze wina czerwone należy je podawać schłodzone do 14-16 stopni co podkreśli ich owocowy bukiet.

Wino Beaujolais Nouveau

Beaujolais Nouveau to wino o ostrym, często bardzo cierpkim smaku. Jest to wino płaskie, lecz w dobrych latach można wyczuć wyraźną świeżość i owocowy smak. W złych latach wino to prawie nie nadaje się do picia dlatego święto Beaujolais Nouveau uznano za majstersztyk marketingowy. Można je schładzać do 12 stopni i należy podawać z lekkimi czerwonymi mięsami bądź serami.

21 listopada

Światowy Dzień Życzliwości i Pozdrowień -to niezwykle ciekawe święto w naszym kalendarzu powstałe z wrocławskiej inicjatywy. Jak je obchodzić? Wystarczy tylko się uśmiechnąć do drugiej osoby. Nic więcej.

Pomysł Światowego Dnia Pozdrowień narodził się już w 1973 roku pod nazwą World Hello Day w Stanach Zjednoczonych. W Polsce był mało znany, a właściwie nadal jest. W każdym razie w ubiegłym roku Wrocław zdecydował się na promocję tego właśnie święta. Czy faktycznie mało w nas życzliwości, że trzeba o tym przypominać?

Kim jest człowiek życzliwy? Słownikowa definicja mówi, że jest to osoba nastawiona przychylnie i przyjaźnie, dobra i serdeczna. Z czego składa się życzliwość? Wystarczy zsumować uśmiech, miłe słowo i ciepłe spojrzenie. Czy to wiele? Wcale. A mimo wszystko na co dzień zapominamy o takich gestach. Być może mało wyraźnych, ale z pewnością wiele znaczących. Goniąc za dobrami materialnymi zamykamy się (i to bardzo szczelnie) w swojej skorupie. Przemykamy obok siebie na ulicy, uczelni, w biurze, tramwaju itd. Czasem spoglądając ukradkiem, rzadziej zdobywając się na jakikolwiek przyjazny gest. A przecież żeby zasłużyć na życzliwość innych, samemu trzeba się na nią zdobyć. Każdy stara się to zrobić. Co prawda z różnym skutkiem, ale liczą się chęci. Jeśli wymagamy, by inni traktowali nas z szacunkiem. Sami też tak róbmy.

Kultura dnia codziennego wymaga uprzejmości względem innych. Czy tak ciężko się uśmiechnąć? Raczej nie. A to najlepszy środek do „przełamania lodów”, do stworzenia miłej atmosfery. Właściwie życzliwość to mało kosztowna inwestycja, ale zyski jakie niesie mogą być naprawdę ogromne. To niezbędny element w budowaniu relacji międzyludzkich. Byleby tylko nie okazała się ona grą pozorów.

Tak naprawdę każdy dzień powinien być pełen życzliwości, uśmiechu i wzajemnej sympatii, a nie tylko jeden kalendarzowy. Uprzejmość jest zawsze na miejscu. Pamiętajmy, że „życzliwe spojrzenie i uśmiech więcej nieraz znaczą, niż udany dialog”. I oby tak było!

25 listopada

Dzień Pluszowego Misia- Miś (ang. Teddy bear) - nazwa odnoszona do zabawek oraz bohaterów literatury dziecięcej lub też popularne określenie niedźwiedzia.

Sympatyczna postać takich bohaterów oraz skojarzenia z pluszowymi zabawkami sugerują, że niedźwiedź jest miłym i nieagresywnym zwierzęciem. Stereotyp ten stara się złamać m.in. Tatrzański Park Narodowy w programie informacyjnym Niedźwiedź to nie Miś.

Kariera misia-zabawki rozpoczęła się w końcu XIX wieku. Margarete Steiff - niemiecka inwalidka sparaliżowana wskutek choroby Heinego-Medina, szyła różne pluszowe zabawki-zwierzątka. Jej siostrzeniec Richard Steiff w roku 1880 wpadł na pomysł, aby ulepszyć ich konstrukcję i założyć firmę produkującą takie zabawki w wirtemberskiej miejscowości Giengen an der Brenz, 10 km od granicy bawarskiej.

Pluszowe zwierzątka wystawiono na targach w Lipsku w 1903. Zainteresowały one Amerykanów i 3000 egzemplarzy wyeksportowano do Stanów Zjednoczonych. Tam zdobyły dużą popularność i wkrótce podobne misie zaczęły wytwarzać inne firmy zabawkarskie. Firma Steiffa nadal istnieje i nadal zajmuje się produkcją pluszowych zabawek.

Można też spotkać inną wersję historii powstania tej sympatycznej maskotki. Mianowicie, w 1902 roku, podczas jednego z polowań prezydenta Stanów Zjednoczonych Teodora "Teddy" Roosevelta, jego towarzysz łowów postrzelił młodego niedźwiadka. Gdy przyprowadził zwierzątko do prezydenta, ten widząc przerażenie malca kazał go uwolnić. Epizod ten przedstawił na rysunku Clifford Berryman. Jego grafika ukazała się w gazecie „The Washington Post” i dla sklepikarza z Brooklynu, Morrisa Mitchoma, imigranta z Rosji stała się inspiracją do produkcji pluszowych niedźwiadków o nazwie Teddy, za specjalnym pozwoleniem prezydenta. W ciągu kilku lat Mitchom stał się potentatem i właścicielem firmy „Ideal”, jednej z najbardziej znanych firm produkujących pluszowe misie[1].

W 2002, w 100. rocznicę powstania zabawki, dzień 25 listopada ustanowiony został Światowym Dniem Pluszowego Misia

Dzień bez futra-  polskie święto obchodzone 25 listopada od 1994 roku. Zostało ustanowione na IV Ogólnopolskim Kongresie "Teraz Ziemia" przez działaczy Klubu Gaja oraz Frontu Wyzwolenia Zwierząt. Celem obchodów jest zdelegalizowanie hodowli i zabijania zwierząt dla futer. W 2003 roku w organizację Dnia bez Futra włączyły się Stowarzyszenie Empatia oraz Fundacja Viva! Akcja dla zwierząt, które są również organizatorami Światowego Dnia Wegetarianizmu, Ogólnopolskiego Tygodnia Wegetarianizmu oraz Dnia Ryby.

29 listopada

Buy Nothing Day (BND), Dzień bez Zakupów - dzień przypadający w Europie w ostatnią sobotę listopada, a w USA w piątek po Święcie Dziękczynienia, ustanowiony jako wyraz protestu przeciwko zbędnym zakupom i nadmiernej konsumpcji dóbr w krajach rozwiniętych.

Obchodzi się go w bardzo prosty sposób - powstrzymując się od dokonywania jakichkolwiek zakupów. Zamiast tego proponuje się uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych, spędzanie czasu z rodziną, aktywny wypoczynek - mające służyć umacnianiu więzi społecznych. Buy Nothing Day został ustanowiony na początku lat 90. (prawdopodobnie w 1992 r.) w Stanach Zjednoczonych. Jest jednym z przejawów częstych ostatnimi czasy działań Ruch alterglobalistycznych.

W Polsce po raz pierwszy Dzień bez Zakupów odbył się w 2003, obchodzono go w kilku miastach Polski (w Gdańsku, Łodzi i Warszawie)

30 listopada

Andrzejki (znane też jako Jędrzejki lub Jędrzejówki) – wieczór wróżb odprawianych w nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji. Pierwsza polska wzmianka literacka o nim pojawiła się w 1557 za sprawą Marcina Bielskiego.

Dzień ten przypada na końcu lub na początku roku liturgicznego. Andrzejki są specjalną okazją do zorganizowania ostatnich hucznych zabaw przed rozpoczynającym się adwentem.

Niegdyś wróżby andrzejkowe miały charakter wyłącznie matrymonialny i przeznaczone były dla niezamężnych dziewcząt (męskim odpowiednikiem andrzejek były katarzynki). Początkowo andrzejki traktowano bardzo poważnie, a wróżby odprawiano tylko indywidualnie, w odosobnieniu; w czasach późniejszych przybrały formę zbiorową, organizowaną w grupach rówieśniczych panien na wydaniu, zaś współcześnie przekształciły się w niezobowiązującą zabawę gromadzącą młodzież obojga płci.

Pochodzenie andrzejkowych wróżb matrymonialnych nie jest do końca znane – niektórzy autorzy wskazują na starożytną Grecję, podkreślając podobieństwo źródłosłowu imienia Andrzej (Andress) i greckich słów aner, andros oznaczających męża, mężczyznę; inni odwołują się do kultu starogermańskiego boga Freyera, dawcy bogactw, bóstwa miłości i płodności.

GRUDZIEŃ

1 grudnia

Światowy Dzień AIDS lub Światowy Dzień Walki z AIDS (ang. World AIDS Day) – święto obchodzone corocznie 1 grudnia z inicjatywy Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od 1988 roku. Zgromadzenie Ogólne ONZ wyraziło swoją troskę w związku ze skalą pandemii, podkreślając znaczenie obchodów tego dnia w swojej rezolucji 43/15 z 1988 roku.

W tym dniu na całym świecie, w tym i Polski, odbywają się m.in. konferencje, happeningi oraz akcje edukacyjne dotyczące profilaktyki HIV/AIDS. Krajowe Centrum ds. AIDS (Polska) w ramach Światowego Dnia Walki z AIDS od 2001 roku prowadzi kampanie multimedialne. Hasła tych kampanii znajdują się w tabeli poniżej.

Do akcji włączyły się również liczne media. W wielu telewizjach nadawany jest tzw. „Staying Alive” – zbiór reportaży o tematyce HIV/AIDS mających na celu uświadomienie zagrożenia i wszczepienie słuchaczom intuicji ostrożności. Zapalane są również znicze i świece symbolizujące pamięć o ofiarach HIV/AIDS. Uczestnicy na znak solidarności z chorymi przywdziewają Czerwoną wstążkę.

3 grudnia

Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych (ang. International Day of Persons with Disabilities) – święto obchodzone corocznie 3 grudnia, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1992 roku (rezolucja 47/3) na zakończenie Dekady Osób Niepełnosprawnych (1983–1992).

Celem obchodów jest przybliżenie społeczeństwu problemów osób niepełnosprawnych, czyli tych u których występują ograniczenia w prawidłowym funkcjonowaniu spowodowane obniżeniem sprawności fizycznej lub psychicznej, albo nieprawidłowości w budowie i funkcjonowaniu organizmu, oraz pomoc we włączeniu tej grupy społecznej w społeczne życie. Obchody Dnia są również okazją do zwiększenia świadomości publicznej o korzyściach płynących z integracji osób niepełnosprawnych w każdym aspekcie życia politycznego, społecznego, gospodarczego i kulturalnego. Ważną tematyką obchodów są bariery architektoniczne.

13 grudnia 2006 roku na 61. sesji Zgromadzenia Ogólnego została przyjęta Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych (rezolucja A/RES/61/106). W myśl jej zapisów osoby niepełnosprawne mają prawo do: wolności i bezpieczeństwa, swobody poruszania się (w tym równego z osobami pełnosprawnymi dostępu do przestrzeni i budynków użyteczności publicznej, transportu, informacji i komunikacji), ochrony zdrowia, edukacji, życia prywatnego i rodzinnego oraz udziału w życiu politycznym i kulturalnym.

Każdego roku obchodom towarzyszy inna tematyka. Hasłem 2011 roku jest: Razem dla lepszego świata dla wszystkich: udział osób niepełnosprawnych w procesie rozwoju.

W latach 90. XX wieku 5 maja we Francji zapoczątkowano obchody Dnia Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych pod nazwą "Spotkanie z godnością" (fr. Randez-vous de la Dignite).

4 grudnia

Barbórka (inna pisownia Barburka), Dzień Górnika – tradycyjne polskie święto górnicze obchodzone 4 grudnia, w dniu św. Barbary, patronki górników.

W tradycji górniczej Barbórka rozpoczyna się poranną uroczystą mszą w kościele lub w cechowni, przy figurze św. Barbary. Następnie orkiestra górnicza maszeruje grając m.in. swój hymn w osiedlach zamieszkanych przez górników i ich rodziny (np. familok) oraz pod domami dyrekcji. Odbywają się uroczyste akademie oraz spotkania. Z okazji tego dnia organizowane są również: koncerty, występy artystyczne, zabawy oraz bale, w których uczestniczą całe rodziny górnicze.

W dniach poprzedzających to święto organizowane są tzw. karczmy piwne, w których biorą udział górnicy oraz osoby związane z górnictwem (emeryci, pracownicy firm kooperujących z kopalniami, naukowcy z wydziałów górniczych wyższych uczelni oraz osoby tam studiujące). Karczmy piwne przeznaczone dla dozoru górniczego organizowane są przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa (SITG). Odpowiednikiem karczmy piwnej są organizowane dla kobiet tzw. combry babskie.

Karczma piwna odbywa się wg pewnego, stałego, rytuału. Uczestnicy zasiadają przy dwóch długich stołach, starsi (stare strzechy) oraz młodsi (młode strzechy), dzielą się na tzw. tablice lewą i prawą, współzawodniczą ze sobą na punkty, władzę nad tablicami sprawują tzw. Kontrapunkty powoływani przez Wysokie Prezydium w sprawach piwnych i nie tylko piwnych, nigdy nieomylne. Karczma oficjalnie rozpoczyna się odśpiewaniem hymnu górniczego. Podczas biesiady śpiewane są pieśni i piosenki górnicze, opowiada się dowcipy, zasłużonych nagradza się szpadami górniczymi, darowywane są również prezenty nawiązujące w jakiś sposób do śmiesznych wydarzeń mających miejsce od ostatniej biesiady.

Górnicy podczas karczmy piwnej są obowiązkowo ubrani w mundur górniczy. Za nieprawidłowo skompletowany mundur, np. za źle dobrane skarpetki, Górnicze wysokie prezydium karze zakuciem w dyby lub wypiciem piwa z solą.

Nowi adepci przyjmowani są uroczyście do braci górniczej zwyczajem wywodzącym się z średniowiecza, najpierw odbywa się ślubowanie, następnie ma miejsce symboliczny skok przez skórę, którą trzyma dwóch seniorów stanu górniczego oraz uderzenie szpadą po ramieniu adepta przez Lisa major, który następnie przypasowuje górnikowi skórę i w tej chwili jest przyjęty do stanu górniczego.

6 grudnia

Mikołajki – zeświecczona nazwa dnia Świętego Mikołaja obchodzonego 6 grudnia w Polsce, obchodzona na cześć świętego biskupa Mikołaja z Miry.

Obecność Świętego Mikołaja zapowiada nadejście świąt Bożego Narodzenia.

W dniu tym Święty Mikołaj (właściwie osoba przebrana za niego) przynosi dzieciom prezenty. Zazwyczaj są to drobne upominki, słodycze lub małe zabawki. Osoby dorosłe również obdarowują swoich bliskich.

Tradycję tę wykorzystuje się też w celach handlowych.

Zwyczaj obdarowywania się prezentami w Polsce można znaleźć w tekstach z XVIII wieku. Dzieci otrzymywały jabłka, złocone orzechy, pierniki i drewniane krzyżyki.

Nazwa mikołajki pojawiła się w czasach komunizmu, na określenie miłej tradycji obdarowywania się 6 grudnia, ale z pominięciem samego świętego. Dziś nazwa ta określa zwyczaj (obecny m.in. w wielu szkołach) wymieniania się drobnymi prezentami z wcześniejszym losowaniem "swojego mikołajka" czy "swojej mikołajki" (czyli osoby, którą się obdaruje).

W nocy z 5 grudnia na 6 grudnia podkłada się prezenty pod poduszkę, w buciku lub umieszcza się je w dużej skarpecie.

Istnieje wiele legend związanych z tym zwyczajem. Jedna z nich, zapewne o anglosaskim rodowodzie, mówi, że 6 grudnia wczesnym rankiem, kiedy jeszcze wszystkie dzieci śpią, Święty Mikołaj zagląda przez szybkę do domu. Gdy zobaczy wyczyszczone buty, zostawia upominek dla domowników. Jeżeli zaś nie zobaczy żadnych butów lub będą one brudne, zamiast prezentu zostawi tylko zgniłą pyrę (pozn. zgniły ziemniak).

10 grudnia

Dzień Praw Człowieka, ang. Human Rights Day – święto obchodzone corocznie 10 grudnia, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (rezolucja 423 (V) z 1950 roku) w rocznicę podpisania Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka w 1948 roku.

Dzień ten poświęcony jest orędownikom praw człowieka na całym świecie, którzy dążą do zapewnienia ochrony własnych praw oraz praw innych i wkładają wiele wysiłku w działania zapewniające przestrzeganie ich na co dzień. Wielu z nich jest za to prześladowanych, pozbawianych pracy czy niesłusznie więzionych. Obchody międzynarodowego Dnia są okazją do uczczenia ich odwagi i osiągnięć.

Sekretarz Generalny ONZ w swym przesłania w 2008 roku tak powiedział:

To przede wszystkim na rządach państw spoczywa odpowiedzialność za zapewnienie ochrony orędownikom praw człowieka. Wzywam wszystkie państwa, by przestrzegały wolności słowa i wolności gromadzenia się, tak potrzebnych w ich pracy. [...]

Gdy życie obrońców praw człowieka jest zagrożone, zmniejsza się poczucie bezpieczeństwa wszystkich ludzi.

Gdy głosy obrońców praw człowieka są zagłuszane, cierpi na tym sprawiedliwość.

13 grudnia

Światowy Dzień Telewizji dla Dzieci - Obecnie telewizja jest najpopularniejszym środkiem masowego przekazu, a telewizor to obowiązkowe wyposażenie każdego domu. Szklany ekran wziął w swoje władanie wszystkich członków rodziny, od małego berbecia zaczynając, a na wiekowym dziadku kończąc. Mówi się, że dla wielu rodziców telewizor, to najtańsza „niańka", która zawsze jest do dyspozycji. Pomoże kiedy dziecko nie chce jeść - na najmłodszych najlepiej działają reklamy, wpatrują się w nie oczarowani i z zachwytu otwierają buzię, można wówczas pakować jedzenia ile wlezie. Uspokoi, gdy dziecko jest rozkapryszone - wystarczy puścić ulubioną bajkę dziecka nieco ciszej, niż zazwyczaj, maluch momentalnie się uspokoi, aby lepiej słyszeć. Zajmie, kiedy rodzice nie mają ochoty bawić się z pociechą - dobrze mieć schowaną jakąś nowość lub stały dostęp do kanałów z bajkami...

17 grudnia

Dzień bez przekleństw - W Polsce obchodzimy taki dzień od kilku lat, a ustanowienie go sugeruje, że dajemy przyzwolenie na używanie wulgaryzmów w inne dni.

Językoznawcy mówią, że "wulgarnych wyrazów" używamy dla wyrażenia złości lub gniewu. I jeśli w tym wypadku można liczyć na wyrozumiałość, to na potępienie zasługują ci, którzy przekleństw używają niemal jak przecinków w zdaniu. Profesor Jerzy Bralczyk przypomina, że przekleństwa w dawnej Polsce używane były niemal jak zaklęcia. Dziś mówiąc o przekleństwach myślimy o wulgaryzmach i niegrzecznym, agresywnym używaniu słów.

Przekleństwo to według słownika języka polskiego wulgarne lub obelżywe słowo, używane w celu wyrażenia złego stosunku do kogoś. W życiu publicznym przekleństwa nie powinny się pojawiać - uważa politolog z Uniwersytetu Warszawskiego Bartłomiej Biskup. Jego zdaniem używanie wulgaryzmów strąca polityka z piedestału i z podestu zaufania społecznego, którym każdy polityk powinien się cieszyć. 

Przekleństw i wulgaryzmów używamy najczęściej żeby wyrazić emocje, podkreślić lekceważący stosunek do drugiej osoby lub gdy chcemy kogoś obrazić. W ocenie posła Prawa i Sprawiedliwości Tadeusza Cymańskiego, używanie słów z "pogranicza" może być sztuką. Poseł przyznaje, że nie był nigdy tak niewinny, żeby takich słów nie używał.

Poseł Platformy Obywatelskiej Janusz Palikot wielokrotnie szokował używając wulgaryzmów. Mówi jednak, że w życiu prywatnym nie używa przekleństw. Palikot dodał, że wypowiedzenie publicznie wulgarnego określenia od adresem PZPN kosztowało go dużo nerwów. Poseł zauważa, że są ludzie, którzy przeklinają z wielkim wdziękiem i wówczas to nie razi, ale są tacy, którzy przeklinają z agresją, i to jest rodzajem gwałtu. 

Zdaniem profesora Jerzego Bralczyka, przekleństwa i wulgaryzmy pozwalają na ekspresję słowną i są dopuszczalne w wyjątkowych sytuacjach. Według profesora ci, którzy nie mogą obyć się bez przekleństw, dużo tracą, bo pokazuje to ich kalectwo językowe. W ocenie Bralczyka, Dzień bez Przeklinania daje większe przyzwolenie na używanie wulgaryzmów w inne dni. Profesor zwraca uwagę, że swoje emocje powinniśmy dawkować, a przekląć można jedynie w wyjątkowych sytuacjach. Niestety, u wielu wulgaryzmy są oznaką prymitywizmu i braku kultury.

Źródło: http://www.wiadomosci24.pl/artykul/dzis_obchodzimy_dzien_bez_przeklenstw_84104.html

20 grudnia

Dzień Ryby – organizowany 20 grudnia (od 2003) w Polsce przez Stowarzyszenie Empatia i Fundację Viva!

W dniu tym podczas akcji ulicznych zorganizowanych w polskich miastach uczestnicy próbują przekonać społeczeństwo, że ryby nie są przedmiotami i czują ból. Protesty często mają formę marszów milczenia lub happeningów, nie zachęca się natomiast - w odróżnieniu od Klubu Gaja - do wypuszczania ryb na wolność. Data obchodzenia tego dnia w okolicach Wigilii ma nakłonić do zastanowienia się nad niehumanitarnym traktowaniem żywych karpi w punktach sprzedaży.

24 grudnia

Wigilia Bożego Narodzenia (wieczerza wigilijna, wieczór wigilijny, niekiedy także gwiazdka) (z łac. vigilia - czuwanie, straż; vigilare - czuwać) – w tradycji chrześcijańskiej dzień poprzedzający święto Bożego Narodzenia, kończący okres adwentu.

Korzenie tego święta sięgają prawdopodobnie obchodów Saturnaliów w starożytnym Rzymie, gdzie chrześcijaństwo się rozwijało, lub nawet świętowania przesilenia zimowego w epoce kamiennej.

W kościele Zachodu Wigilia Bożego Narodzenia jest obchodzona 24 grudnia. W kościołach wschodnich: greckokatolickim i prawosławnym 6 stycznia (w związku z posługiwaniem się kalendarzem juliańskim), a w Kościele ormiańskim – 5 stycznia.

Dzień wigilii Bożego Narodzenia bywał też przesuwany. Według tradycji ludowej (wciąż żywej np. na Kielecczyźnie), w latach, gdy 24 grudnia wypada w niedzielę wigilia nie mogła być obchodzona, ponieważ niedziela nie przyjmuje postu. W takim przypadku wieczerzę wigilijną urządzano już w sobotę, a Boże Narodzenie świętowało się przez trzy dni.

Tradycyjnie wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z pierwszą gwiazdką na niebie. Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej, oznaczającej narodziny Jezusa, którą wg Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie.

Kolację, w polskiej tradycji postną, rozpoczyna modlitwą i czytaniem fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza lub Łukasza dotyczącego narodzin Jezusa. a następnie łamanie się opłatkiem z równoczesnym składaniem sobie nawzajem życzeń. Na stole, przykrytym białym obrusem z wiązką sianka pod spodem, ustawia się jedno nakrycie więcej niż jest uczestników wieczerzy. Jest ono symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa. Zwyczaj stawiania dodatkowego nakrycia szczególnie upowszechnił się w XIX wieku.

W zwyczajach wigilijnych obecnych jest wiele elementów zaczerpniętych z pogańskiej obrzędowości, które w formie szczątkowej, nie zawsze uświadomionej, zachowały się do dziś. Obecnie w kolacji wigilijnej związki z tymi wierzeniami zachowały się przede wszystkim w potrawach przyrządzanych głównie z ziaren zbóż, maku, miodu, grzybów, a więc typowych dla styp pogrzebowych, oraz w trzymaniu pustego miejsca przy stole dla nieznanego gościa.

W zależności od regionu i tradycji rodzinnych zestaw wigilijnych potraw jest różny, ale zwyczajowo na wigilijnym stole powinny znaleźć się wszystkie płody ziemi, a potraw powinno być dwanaście. Każdej należy spróbować, co ma zapewnić szczęście przez cały rok. Do najbardziej typowych należą: barszcz z uszkami (wymiennie w niektórych regionach Polski z białym żurem, zupą grzybową, zupą owocową lub zupą rybną), ryby przyrządzane na różne sposoby, z najbardziej tradycyjnym karpiem smażonym i w galarecie, kapusta z grochem, kapusta z grzybami, pierogi z kapustą, kasza z suszonymi grzybami, fasola Jaś z suszonymi śliwami, paszteciki z grzybami, kotleciki z ryżu z sosem grzybowym, kluski z makiem, cukrem i miodem, makiełki, chałka z kompotem z suszonych owoców, zupa migdałowa, czy z tradycji wschodniej kulebiak, gołąbki i kutia. Na Śląsku potrawami wigilijnymi są także moczka i makówki. Zgodnie z polskim zwyczajem potrawy wigilijne powinny być postne, czyli bezmięsne i bez użycia tłuszczów zwierzęcych przy ich przygotowaniu. Mimo, że zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami kościelnymi w wigilię Bożego Narodzenia nie obowiązuje już zachowanie wstrzemięźliwości od spożywania mięsa, to polscy biskupi zachęcają do zachowania tego zwyczaju "ze względu na wyjątkowy charakter tego dnia w Polsce".

Dzień wigilijny bogaty jest w zwyczaje i przesądy posiadające magiczną moc, zazwyczaj znajdujące swój rodowód w lokalnych, przedchrześcijańskich wierzeniach. Jednym z nich był zakaz szycia, tkania, motania i przędzenia. Uważano je za czynności szczególnie lubiane przez demony wody, które mogły zjawić się wszędzie tam, gdzie zakaz złamano. Do dzisiaj przestrzega się, aby w Wigilię nie kłócić się i okazywać sobie wzajemnie życzliwość. Przetrwał też przesąd, że jeśli w wigilijny poranek pierwszym gościem w domu będzie młody chłopiec, przyniesie to szczęśliwy rok. W małym stopniu przetrwała również tradycja umieszczania w jednym uszku w barszczu grosika, dla tego kto na niego trafił szykowało się szczęście przez najbliższy rok. Wszelkie zranienia oraz choroby w czasie świąt odbierane są jako zapowiedź kłopotów ze zdrowiem. Myśliwi tego dnia tradycyjnie udają się na polowanie, którego pomyślny wynik zapewni opiekę na cały rok patrona łowiectwa św. Huberta. Istnieje także przesąd aby spróbować każdej z dwunastu wigilijnych potraw aby nie zabrakło jej w następnym roku. Niektórzy pozostawiają w portfelu łuski z karpia, które mają przynieść szczęście.

Innym zwyczajem wieczoru wigilijnego jest śpiewanie kolęd. Często też pod choinką są prezenty, które przynosi dzieciątko, gwiazdka, Aniołek, Gwiazdor lub Mikołaj. Na Wschodzie w wigilię, przed wieczerzą, chadza się na groby bliskich.

Na wsi opłatek z wigilijnego stołu, a także potrawy, podawano bydłu i koniom, czasem nawet wprowadzając je do izby. Karmienie potrawami przygotowywanymi na Wigilię miało zabezpieczać inwentarz przed urokami czarownic i guślarek. O północy natomiast gospodarz udawał się do obory, gdyż według tradycji zwierzęta mówiły wówczas ludzkim głosem.

Na wieczerzę wigilijną zapraszano nie tylko zwierzęta domowe, ale również leśne, w tym wilki. Rozrzucano dla nich przed domem pożywienie, aby nie podchodziły pod domostwo w nowym roku.

Wigilia Świąt Bożego Narodzenia nie jest świętem ale w polskiej obyczajowości i tradycji jest, począwszy od uroczystej kolacji, dniem obchodzonym świątecznie i powszechnie uważanym za najbardziej rodzinny dzień w roku (w wielu krajach nie ma aż takiego znaczenia). Podobnie jak w Polsce Wigilię obchodzi się na Litwie, w Czechach i na Słowacji, zazwyczaj z wieloma zapożyczeniami ze starosłowiańskiego Święta Godowego.

Nieznany poza Polską (z wyjątkiem Litwy) jest zwyczaj łamania się opłatkiem. W wielu krajach nie ma postu, ani pasterki, jak np. w Stanach Zjednoczonych, natomiast w Holandii pasterka jest jedyną mszą w roku, podczas której kościoły są pełne.

Europa:

• W Wielkiej Brytanii praktycznie Wigilii nie obchodzi się. W pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia charakterystycznym daniem obiadowym jest pieczony indyk z borówkami. W Boże Narodzenie Brytyjczycy też rozdają sobie prezenty.

• Wigilii nie ma również w Holandii i coraz częściej w Belgii, gdzie zamieniana jest na uroczyste śniadanie świąteczne w restauracji.

• We Francji najważniejszy jest obiad świąteczny, z pasztetem z gęsiej lub kaczej wątróbki, ostrygami i wędzonym łososiem. Powszechnie podczas Wigilii jada się mięso, zwłaszcza indyka.

• W Danii podczas Wigilii podaje się pieczoną kaczkę a na zakończenie ryż z migdałami.

• W Austrii na wigilijnym stole znajduje się karp lub kaczka, a w Niemczech kiełbaski i sałatka kartoflana.

• W Norwegii podczas Wigilii podaje się żeberkawieprzowe (po norwesku Ribbe) i gotowane mięso owcze (po norwesku pinnekjøtt) lub specjalne danie przygotowane z solonej oraz gotowanej ryby (która wcześniej leżała w ługu sodowym przez 2-3 dni), którą następnie podaje się z boczkiem. Potrawa ta nosi nazwę Lutefisk.

• W Belgii Wigilia jest dniem przeznaczonym na ceremonie religijne i jasełka.

• W Grecji od rana dzieci chodzą po kolędzie. Na każdym stole znajdziemy Chleb Chrystusa - duże słodkie bochenki w różnych kształtach i z różnymi zdobieniami. Choinki po raz pierwszy pojawiły w 1833 roku. Zwyczaj przyniesiony przez króla Ottona I, króla Grecji (syn króla Bawarii). Tradycyjnym greckim zwyczajem jest ozdobiona łódź lub statek.

25-26 grudnia

Boże Narodzenie, Uroczystość Narodzenia Pańskiego – w tradycji chrześcijańskiej to święto upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa. Jest to liturgiczne święto stałe, przypadające na 25 grudnia (wg kalendarza gregoriańskiego). Boże Narodzenie poprzedzone jest okresem trzytygodniowego oczekiwania (dokładnie czterech niedziel), zwanego adwentem.

W Kościołach, które nadal celebrują liturgię według kalendarza juliańskiego (tzw. Kościoły wschodnie, głównie Cerkiew Greckokatolicka i Kościół prawosławny), Boże Narodzenie przypada na 25 grudnia kalendarza juliańskiego, tzn. obecnie 7 stycznia kalendarza gregoriańskiego.

W Ewangeliach nie występuje data narodzin Jezusa Chrystusa. Najstarszym znanym obecnie autorem, który pisał o narodzinach Jezusa w grudniu, jest Hipolit Rzymski. W datowanym na 204 rok Komentarzu do Księgi Daniela (4,23,3) pisał on: Pierwsze przyjście Pana naszego wcielonego, w którym narodził się w Betlejem miało miejsce ósmego dnia przed kalendami styczniowymi (tzn. 25 grudnia)

Dzień 25 grudnia jako datę dzienną obchodzenia pamiątki Bożego Narodzenia podał też rzymski historyk Sekstus Juliusz Afrykański w swojej Chronographiai, w roku 221.

W 274, w tym dniu cesarz Aurelian nakazał obchodzenie nowego święta, synkretycznego kultu Sol Invictus.

W IV wieku, w okresie gdy chrześcijaństwo zyskało w Rzymie status religii państwowej i zaczęło zdobywać popularność, miejsce święta Sol Invictus Kościół przepisał obchodzenie w tym dniu święta Bożego Narodzenia. Pierwszą zachowaną wzmianką o publicznym celebrowaniu tego święta jest notatka w Chronografie z 354 r., znajdującym się w zbiorach Biblioteki Watykańskiej.

Datę 25 grudnia, przyjętą za czas narodzin Jezusa, próbuje też wyjaśnić tzw. hipoteza obliczeniowa. Jej autorem jest L. Duchesne, który opierając się na tekstach Statuta antypapieża Hipolita Rzymskiego (ok. 170—235) i De Pascha computus z 243 r., w 1889 obliczył daty życia Jezusa. Według jego hipotezy, zakładającej idealne zsynchronizowanie czasu narodzin i śmierci ludzi doskonałych, Jezus narodził się 25 grudnia, a zmarł w dzień Paschy 25 marca (która jest zbieżna z biologiczną datą poczęcia)

Obchodzenie Świąt Bożego Narodzenia 25 grudnia z datą 25 marca (9 miesięcy wcześniej) wiąże wielu chrześcijańskich teologów. Zdanie takie zaprezentował np. kardynał Joseph Ratzinger w swojej książce Duch liturgii, w której zwrócił uwagę m.in. na fakt, iż w tradycji judaistycznej data 25 marca uznawana była za dzień stworzenia świata, w związku z czym chrześcijanie obchodzili ten dzień także jako wspomnienie poczęcia Jezusa (święto Zwiastowania) oraz jego męczeńskiej śmierci.

Inny pogląd głosi, że święto Bożego Narodzenia zostało przyjęte przez Kościół po zwycięstwie cesarza Konstantyna Wielkiego nad Maksencjuszem w 312 roku lub Licyniuszem w 324 r.

Warto podać także, że w II-IV wieku, 25 grudnia przypadał na dzień urodzin Mitry. Prawdopodobne jest więc, że geneza daty świąt jest bardziej skomplikowana.

W dziele "The Christmas Encyclopedia" czytamy: " Dzień 25 grudnia wybrano nie na podstawie informacji biblijnych, lecz ze względu na rzymskie święta, które obchodzono pod koniec roku", kiedy to na półkuli północnej następuje przesilenie zimowe. Urządzano wtedy Saturnalia (ku czci Saturna – boga rolnictwa) oraz "połączone święta dwóch bóstw słońca: rzymskiego Sola i perskiego Mitry". Narodziny obu bogów świętowano właśnie 25 grudnia, na który to dzień według kalendarza juliańskiego przypadało przesilenie zimowe. Te pogańskie święta zaczęto "chrystianizować" w roku 350 gdy papież Juliusz I ogłosił 25 grudnia dniem narodzin Chrystusa. "Obchody Bożego Narodzenia stopniowo wzbogacały się o inne obrzędy związane z przesileniem lub je zastępowały" – napisano w dziele Encyclopedia of Religion. "Wizerunek słońca coraz częściej był wykorzystywany jako symbol wskrzeszonego Chrystusa, a tarczę słoneczną w postaci nimbu (...) zaczęto umieszczać nad głowami chrześcijańskich świętych".

W niektórych Kościołach chrześcijańskich święta Bożego Narodzenia zaczynają się od dnia poprzedzającego rocznicę narodzin Jezusa – Wigilii (wieczór 24 grudnia), zwanej w Polsce regionalnie Gwiazdką lub Godami. W dniu tym tradycją w Polsce jest post jakościowy (bezmięsny, w pewnych regionach kraju jest to post ścisły). Punktem kulminacyjnym dnia jest uroczysta kolacja, do której tradycja nakazywała zasiadać po pojawieniu się na niebie pierwszej gwiazdki, na pamiątkę gwiazdy prowadzącej Trzech Króli do stajenki.

Świętowanie Wigilii, ani tradycyjny post w tym dniu nie są wspólne wszystkim chrześcijanom, np. protestanci nie zachowali specjalnych przepisów odnośnie do jedzenia lub niejedzenia mięsa. Chrześcijan prawosławnych obowiązuje w tym dniu ścisły post, aż do kolacji wigilijnej. Warto mimo to odnotować, że w Polsce również i mniejszości wyznaniowe przestrzegają wigilijnego postu ze względu na specyficzną tradycję naszego kraju. Obowiązek postu zniesiono w Kościele katolickim w roku 1983 (Nowy kodeks prawa kanonicznego), w Polsce episkopat podtrzymywał post wigilijny specjalnym dokumentem aż do roku 2003 – obecnie post w Wigilię jest jedynie zalecany.

Polska literatura kulinarna (np. Lemnis Vitry) podaje, że liczba gości w czasie wieczerzy wigilijnej powinna być parzysta (plus jeden talerz dla nieobecnych/zmarłych/niespodziewanych przybyszów/Dzieciątka). Natomiast nie ma zgodności co do liczby potraw: według niektórych źródeł powinna ona wynosić 12, zaś w innych podkreśla się, że winna być nieparzysta, generalnie 13 u magnatów, 11 u szlachty, 9 u mieszczaństwa. Te 13 potraw jest górną granicą. Ale według księcia J. O. Radziwiłła, można spróbować wszystkich ryb, które są liczone jako jedno danie.

Pasterka:

W nocy, najczęściej o północy, w kościołach rzymskokatolickich rozpoczyna się uroczysta msza zwana Pasterką. Następny dzień (25 grudnia) jest nazywany Bożym Narodzeniem, a 26 grudnia to w Polsce drugi dzień świąt obchodzony na pamiątkę św. Szczepana, pierwszego męczennika za wiarę chrześcijańską. Kolorem liturgicznym w okresie Bożego Narodzenia jest kolor biały.

W krajach o tradycji katolickiej, prawosławnej i protestanckiej pierwszy dzień Bożego Narodzenia jest dniem wolnym od pracy. W większości krajów (w tym w Polsce) wolny od pracy jest również drugi dzień Bożego Narodzenia (w Wielkiej Brytanii zwany Boxing Day)

31 grudnia

Sylwester (Wigilia Nowego Roku) – noc z 31 grudnia (imieniny Sylwestra) na 1 stycznia, kiedy to świętuje się koniec starego roku i początek nowego, stanowi okres hucznych zabaw, toastów, sztucznych ogni, petard. Organizowane są też bale sylwestrowe.

Nazwa święta pochodzi od imienia tego papieża, ponieważ w tym dniu w Kościele katolickim jest obchodzone jego wspomnienie.

Zwyczaj ten nie powstał, jak to jest czasami rozpowszechniane, w 1000 roku, kiedy to ludzie świętowali, że nie nadszedł koniec świata. (Powszechnie uważano, że koniec świata nastąpi 31 grudnia w roku 999.) Było to za pontyfikatu Sylwestra II.

Ostatni papież o tym imieniu. Jego pontyfikat był krótki. Ewidentnie nazwa święta nie pochodzi od niego. Narodziło się dopiero na przełomie XIX i XX wieku.

Początkowo obchodzono je w bogatszych warstwach społeczeństwa, stopniowo przedostał się do życia uboższych ludzi. Na początku XX wieku pojawiły się lokalne zwyczaje przeżywania nocy sylwestrowych, na przykład w Danii zeskakiwano z krzesła o północy, a w Hiszpanii od 1909 roku wraz z każdym uderzeniem zegara zjada się jedno winogrono.