Choć pisarka zyskała ogromną sławę nie tylko w rodzinnym kraju, ale i w Rosji, Anglii oraz innych państwach, to największy fenomen jej popularności odnotowano w Niemczech

Astrid Lindgren należy do czołowych twórców literatury dziecięcej. Jej książki jak np. Pippi Pończoszanka, Dzieci z Bullerbyn, Bracia Lwie serce czy Dzieci z ulicy Awanturników urosły już niemal do rangi kultowych. Astrid Lindgren, a właściwie Astrid Anna Emilia Lindgren urodziła się 14 listopada 1907 roku w szwedzkim miasteczku Vimmerby w zamożnej, chłopskiej rodzinie. Już od dzieciństwa wykazywała talent pisarski. Jej szkolne wypracowanie opublikowała „Gazeta Zimmery”, a gdy skończyła 17 lat, zaproponowano jej tam pracę. W wieku zaledwie 18 lat wyjechała do Sztokholmu. Tam uczestniczyła w kursach stenografii i maszynopisania. W 1926 urodziła syna Larsa. W tym samym roku autorka znalazła pracę najpierw w Szwedzkiej Centrali Księgarskiej, a później w Królewskim Klubie Automobilowym. Tam poznała swojego przyszłego męża, Sture Lindgrena. Pod koniec 1929, pani Stevens – opiekunka jej syna, z powodu choroby nie była w stanie dłużej zajmować się dzieckiem. Przyszła pisarka oddała chłopca pod opiekę swoim rodzicom. W 1931 roku odbył się ślub Astrid i Sture Lindgren. Trzy lata później urodziła się im córka Karin. Pod koniec lat 40. podjęła pracę w jednym z oddziałów służby wywiadowczej jako cenzor korespondencji.

Debiutowała literacko w wieku 37 lat, tytułem Zwierzenia Britt-Marii. Lektura została pozytywnie przyjęta, a autorka rozpoczęła pisanie kolejnych książek dla dzieci. Moralizatorstwo dawnych utworów Lindgren zastąpiła humorem, trafną obserwacją obyczajowo-psychologiczną oraz powiązaniem świata swych książek ze współczesną rzeczywistością lub ludową fantastyką. W 1945 opublikowała Pippi Pończoszanke – historię dziewczynki wymyślonej przez jej córkę. Za powieść tę otrzymała nagrodę przyznaną od wydawnictwa. Rok później rozpoczęła tam trwającą 25 lat pracę na stanowisku redaktora książek dla dzieci. Po opublikowaniu kolejnej części przygód Pippi, tj. Pippi wchodzi na pokład, w mediach pojawiła się fala krytyki wymierzona w autorkę i jej twórczość. Zarzucono jej m.in. brak talentu. Literatka nie odniosła się jednak do medialnych dyskusji i tym bardziej nie porzuciła swojego fachu. W 1952 jej mąż zmarł po kilku latach choroby.

Jej bibliografia liczy ponad 20 powieści i zbiorów opowiadań, wydanych łącznie w ponad 10 milionach egzemplarzy i w 73 językach. Wiele z jej książek zostało sfilmowanych. Książki o Pippi stały się największym szwedzkim bestsellerem wszech czasów dla dzieci. Była laureatką wielu nagród (w tym polskiego „Orderu Uśmiechu”). W 1989 roku przyznano jej również tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1996 roku Rosyjska Akademia Nauk za zgodą samej Lindgren nazwała jej imieniem asteroidę nr 3204. Choć pisarka zyskała ogromną sławę nie tylko w rodzimym kraju, ale i w Rosji, Anglii oraz innych państwach, to największy fenomen jej popularności odnotowano w Niemczech. Jej imię nosi tam aż sto szesnaście szkół. Tamtejsze stacje telewizyjne prześcigały się w zapraszaniu jej do programów. Astrid Lindgren zmarła w Sztokholmie 28 stycznia 2002 roku w wyniku powikłań po infekcji wirusowej, w wieku 94 lat. Na uroczystościach pogrzebowych pojawiło się wiele znanych osobistości życia publicznego, m.in. rodzina królewska. Ciało prozatorki spoczęło w jej rodzinnym miasteczku Vimmerby.