„Doktora Jekylla i pana Hyde’a” napisał w sześć dni będąc przykutym do łóżka z powodu choroby. Książka przyniosła mu prawdziwą sławę. 126. rocznica śmierci Roberta Louis Balfoura Stevensona

Robert Louis Stevenson urodził się 13 listopada 1850 w Edynburgu. Szkocki pisarz i reportażysta. Jego ojciec był inżynierem, którego firma zbudowała wiele latarni morskich wokół skalistych wybrzeży Szkocji. Matka pochodziła z rodziny prawników i pastorów. Mając 17 lat przyszły pisarz dostał się na wydział inżynierii, co było spowodowane nadziejami ojca, że przejmie po nim profesję. Stevenson zrezygnował z tych studiów i drogą kompromisu ukończył wydział prawa. Ostatecznie nie rozpoczął praktyki w zawodzie, bo już wtedy wiedział, że chce zostać pisarzem. Był słabego zdrowia, co było powodem częstych wyjazdów do Belgii i Francji w celach leczniczych. Jego  pierwsze książki miały tematykę podróżniczą. W sierpniu 1876 r., w podparyskiej wiosce Stevenson poznał swoją przyszłą żonę – pisarkę Fanny Van de Grift Osbourne, trzydziestosześcioletnią matkę trójki dzieci, będącą w separacji z mężem.

Pozycja o podróży drogą wodną z Antwerpii do północnej Francji An Inland Voyage, która przyniosła uznanie i podziw dla zmysłu obserwacyjnego młodego autora. Następnie kochająca się para pobrała się w 1879 r. w Stanach Zjednoczonych. Jego doświadczenia z pobytu na kontynencie stały się podstawą utworu The Amateur Emigrant,  która przez niektórych biografów uważana jest za jego największe osiągnięcie. Wyróżnia się spośród innych wnikliwością obserwacji psychologicznych, dostrzeżeniem cierpienia i nędzy ludzi. Pierwszy okres twórczości, oparty na jego przeżyciach, podsumowuje powieść The Silverado Squatters. Przez całe życie pisał nowele. Te zebrane w tomie zatytułowanym Nowe noce arabskie zostały uznane przez krytyków za wybitne osiągnięcie literackie. Podczas wyjątkowo chłodnego i deszczowego lata w Szkocji w 1881 roku, z nudów literat i jego dwunastoletni pasierb narysowali i oznaczyli mapę wymyślonej Wyspy Skarbów. Ta zainspirowała autora tak, że postanowił napisać utwór oparty na niej. Wyspa Skarbów opublikowana w 1883 r. przyniosła pisarzowi światowy rozgłos i pieniądze. 

Później pisał inne utwory adresowane do młodzieży: Dziecięcy ogród wersów, Czarną strzałę, Porwanego za młodu i jego kontynuację: Katrionę. Wspomniane powieści były drukowane w prasie młodzieżowej, ale równie chętnie sięgali po nie dorośli czytelnicy. Pisarz tworzył również dla nich. W najbardziej znanej powieści Doktor Jekyll i pan Hyde (1886), gdzie sympatyczny, pracowity i powszechnie szanowany doktor zamienia się nocą w sadystę i mordercę, w jego twórczości pojawiła się dwoistość natury ludzkiej. W 1888 r. Stevenson z rodziną opływał Pacyfik, zatrzymując się na wyspach i wysepkach, aż w końcu osiadł na stałe na Samoa. Nie zaprzestał pisania, więc tubylcy nazywali go Tusitala, czyli bajarz. Stevenson interesował się zagadnieniami administracji politycznej, prowadził działalność misyjną, oświatową, dbał o poprawę warunków bytowych na wyspie, zyskując sobie autorytet i popularność. Zmarł nagle 3 grudnia 1894 roku w wieku 44 lat na udar mózgu. Został pochowany na szczycie wzgórza Vaea na wyspie.

Źródło: bryk.pl/pl.qaz.wiki
Źródło zdjęć: neh.gov/krakowczyta.pl/thenile.co.nz