Znany jest czytelnikom przede wszystkim jako autor poczytnej sześciotomowej serii, należącej do klasyki science fiction – „Kronik Diuny”. 35. rocznica śmierci Franka Herberta, jednego z najważniejszych przedstawicieli literatury tego gatunku

 

Frank Herbert urodził się 8 października 1920 roku w Tacoma, w amerykańskim stanie Waszyngton. W 1938 roku uciekł z domu i zamieszkał z wujostwem w Salem, gdzie ukończył szkołę średnią, a później pracował w redakcji gazety. Podczas II wojny światowej służył w jednym z batalionów roboczych marynarki wojennej, jednak po sześciu miesiącach został zwolniony ze względu na stan zdrowia. W 1941 roku poślubił  Florę Parkinson z którą miał córkę Penny. W 1945 roku żona zażądała rozwodu. Po wojnie rozpoczął studia na University of Washington, gdzie zaczęła się jego przygoda z fikcją literacką. W latach czterdziestych jego dwa opowiadania ukazały się w magazynie „Esquire”. Na studiach poznał swoją drugą żonę, Beverly Stuart. Oboje byli niezwykle utalentowani i mieli szansę zaistnieć w świecie literatury. Herbert porzucił studia na rzecz pisania, jednak zanim został pełnoetatowym pisarzem, parał się wieloma zajęciami pracował m.in. jako operator telewizyjny, fotograf, komentator radiowy, reporter i redaktor gazet, był również poławiaczem małży i degustatorem win. Ślub z Beverly odbył się w Seattle 23 czerwca 1946 r. Z tego związku Frank miał 2 synów Briana i Bruce’a. Wraz z żoną przeprowadził się w 1949 r. do Kalifornii. Tu zaprzyjaźnił się z parą psychologów Ralphem i Irene Slattery. Oni to wprowadzili go w systemy filozoficzne Freuda, Junga, Jaspersa i Heideggera, co miało głęboki wpływ na jego przyszłą twórczość. Wtedy też miał styczność z buddyzmem zen. Autorskie opowiadanie z gatunku fantastyki naukowej opublikowane zostało w 1952 roku na łamach trzech czasopism. Pierwsza powieść zatytułowana The Dragon in the Sea przez rok ukazywała się w odcinkach, a w 1956 wydano ją w formie książki. O ile krytycy byli po wielkim wrażeniem prozy autora, to powieść nie sprzedawała się najlepiej. Swoją najbardziej znaną sagę zaczął pisać pod koniec lat pięćdziesiątych. Beverly poświeciła swoją karierę pisarką dla męża i wspierała jego pracę nad pisaniem Diuny. Oboje utrzymywali się z jej pensji. 

Były to niezwykle trudne czasy w życiu małżeństwa, ale jak słusznie założyli, książka, której tak wiele poświęcili okazała się międzynarodowym fenomenem. Po sześciu latach pierwsza powieść z serii była gotowa, jednak znalezienie wydawcy okazało się nie lada wyzwaniem. Diuna została odrzucona przez 20 wydawnictw, dopiero w 1965 roku udało się ją wydać. Książka nie od razu stała się bestsellerem, powoli zyskiwała sobie uznanie czytelników i krytyków, którzy uhonorowali ją nagrodami Hugo i Nebula. W latach 70. i pierwszej połowie lat 80. pisarz odnosił jako autor duże sukcesy. Czas swój dzielił między domami w stanie Washington i na Hawajach. W 1974 r. Beverly przeszła operację na raka, zastosowane terapie pozwoliły jej żyć jeszcze przez 10 lat. Zmarła 7 lutego 1984 r. W tym samym roku Frank wydał Heretyków Diuny. W tym czasie miała premierę adaptacja Diuny wg Davida Lyncha. Mimo ogromnego budżetu, świetnej obsady aktorskiej i wysokich oczekiwań, film otrzymał chłodne recenzje w USA. Okazał się jednak sukcesem wśród widowni i krytyków w Europie i Japonii. Po śmierci Beverly, Frank ożenił się po raz trzeci, ze swoją asystentką Theresą Shackelford w 1985 r. W tym roku również opublikował Kapitularz Diuną, spajający wiele wątków sagi. To było jego ostatnie pojedyncze dzieło wydane za życia. Zmarł na skutek zatorowości płucnej podczas rekonwalescencji po operacji na raka trzustki 11 lutego 1986 roku. Twórczość Herberta określana jest jako hard science fiction i łączy zagadnienia z zakresu ekologii, filozofii, teologii, psychologii i ekonomii. Koncentruje się on na naturze człowieka, na jego możliwościach i niebezpieczeństwach, które mu grożą ze strony wymykającej się spod kontroli techniki, systemów totalitarnych i narkotyków zmieniających stan świadomości. Pisarz bardziej skupia się na przyszłości samego człowieka niż tworzonych przez niego technologii. Pozostawił po sobie szkic kolejnej powieści z cyklu Kroniki Diuny. Po latach jego syn, Brian, wydał kolejne książki z uniwersum Diuny w oparciu o notatki ojca, między innymi Łowcy Diuny, Droga do Diuny oraz Wichry Diuny

Źródło: merlin.pl/pl.wikipedia.org/lubimyczytac.pl/encyklopediafantastyki.pl
Źródło: lubimyczytac.pl/film.org