Jest autorem słynnej sentencji: „Kto czyta książki, żyje podwójnie„. Ekranizacja jego powieści „Imię Róży” stała się dziełem nie mniej kultowym niż książka. 6. rocznica śmierci Umberto Eco, włoskiego pisarza, estetyka i filozofa, noblisty

Włoski pisarz, semiolog, filozof, bibliofil i mediewista, autor felietonów i esejów. Swoją pracę doktorską poświęcił Tomaszowi z Akwinu, ale jednocześnie utracił wiarę i odszedł z Kościoła, również w proteście przeciwko konserwatyzmowi Piusa XII. Sławę przyniosła mu powieść Imię róży (1980), dzieło łączące w sobie elementy semiotyki, badań biblijnych, analizy kultury średniowiecza i teorii literatury. Przetłumaczona na trzydzieści języków, doczekała się również adaptacji filmowej. Chciał zostać dziennikarzem i zajmować się sztuką, ale podobno kilka dni w więziennym szpitalu zabiło jego marzenia. Ostatecznie wybrał karierę naukową, chociaż to mu nie wystarczało, i już pod koniec studiów zaczął pracować w telewizji, a później w wydawnictwie. Został profesorem zwyczajnym, autorem wielu książek naukowych, otrzymał również kilkadziesiąt tytułów doktora honoris causa, między innymi od Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pisał także książki dla dzieci i młodzieży, oraz eseje na temat teorii literatury, świata współczesnego, kondycji współczesnych mediów i nauki. Był autorem felietonów, pierwotnie publikowanych w tygodniku mediolańskim  „l’Espresso”, a następnie wydanych w zbiorach Zapiski na pudełku od zapałek. Kolejne powieści: Wahadło Foucaulta (1988) i Wyspa dnia poprzedniego (1994), Baudolino  (2000), Tajemniczy płomień królowej Loany (2004) oraz najnowsza, Cmentarz w Pradze (2010) - utwierdziły pisarską sławę Eco. Był wielokrotnym kandydatem nominowanym do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Otrzymał szereg odznaczeń od rządów takich państw jak Włochy, Francji czy Niemiec. Jak sam pisarz podkreślał, wpływ na jego twórczość mieli m.in. James Joyce i Jorge Luis Borges.

Przez ponad trzydzieści pięć lat opublikował zaledwie siedem powieści. Wszystkie stały się ważnymi wydarzeniami kulturalnymi. Zmarł, 19 lutego 2016 roku w wieku 84 lat, po trzech latach zmagania się z rakiem trzustki. W testamencie poprosił o to, by przez 10 najbliższych lat nie organizować sympozjów na jego temat. Jest autorem słynnej sentencji: „Kto czyta książki, żyje podwójnie”. Był bibliofilem, posiadaczem księgozbioru złożonego z około 50 tysięcy tomów. Odwiedzał Polskę trzykrotnie (w roku 1966,1996, 2005). Cenił sobie polską kulturę.  Czytał „Quo Vadis” Sienkiewicza, słuchał Chopina i cenił poezję Wisławy Szymborskiej, którą poznał także osobiście.

Źródło: lubimyczytac.pl/wikipedia.pl/merlin.pl
Źródło zdjęć: wyborcza.pl/clarim.com