Fenomen jego popularności trwa nieustannie od czasu wydania pierwszego tomu trylogii "08/15”, która przyniosła mu międzynarodową sławę. 32. rocznica śmierci Hansa Hellmuta Kirsta

Hans Hellmut Kirst urodził się 5 grudnia 1914 roku w Ostródzie (wówczas Osterode, Prusy Wschodnie). Tutaj ukończył szkołę powszechną i gimnazjum, a następnie Wyższą Szkołę Handlową. Jeszcze jako kilkunastoletni chłopiec przeprowadził się do Morąga, a później do Nidzicy. Częste przeprowadzki wiązały się z pracą ojca, który był wschodniopruskim funkcjonariuszem policji. W 1932 roku podjął pracę w biurze rachunkowym dóbr rycerskich Mühlen (Mielno). Za radą ojca wstąpił 1 kwietnia 1933 do Reichswehry i został żołnierzem zawodowym. Swoją karierę wojskową rozpoczął w 1 Pruskim Pułku Artylerii Przeciwlotniczej stacjonującym w Królewcu (dzisiejszy Kaliningrad, Rosja). Wcześniej związał się z młodzieżową organizacją Hitlerjugend, dla której w okolicach Morąga i Gietrzwałdu organizował obozy. We wrześniu 1939 roku wziął udział w agresji wrześniowej, a następnie w napaści na Francję. Uczestniczył również w kampanii prowadzonej przez Wehrmacht w ZSRR. W latach 1943–1945 był oficerem nadzorującym i nauczycielem historii wojny w Szkole Lotnictwa Wojennego w Bawarii. Jako adiutant dodatkowo przez kilka tygodni pełnił funkcję oficera prowadzącego. Krótko przed końcem wojny piastował urząd szefa baterii sztabowej w Szkole Wojennej. W szkole tej służył Franz Josef Strauß, późniejszy premier Bawarii, który miał duży wpływ na powojenne życie Kirsta. 

Po kapitulacji III Rzeszy pisarz został zatrzymany w areszcie śledczym amerykańskiego obozu internowania w Garmisch-Partenkirchen, kiedy Franz Josef Strauß doniósł Amerykanom o tym, że Kirst jest nazistą. Doniesienie to było bezpodstawne, stało się jednak przyczyną długoletniego sporu listownego pomiędzy mężczyznami. Dziewięć miesięcy później Kirst został zwolniony z aresztu jako „politycznie nieobciążony”. Po internowaniu imał się różnych okazjonalnych zajęć. W tym czasie powstały też pierwsze literackie notatki. Między innymi szkic powieści, który posłużył później za podstawę do trylogii 08/15. Jego inspiracją był niemiecki pisarz Erich Maria Remarque. Kirst musiał jeszcze potwierdzić brak nazistowskich przekonań przed Izbą Orzekającą o denazyfikacji. Jej przewodniczącym był wspomniany wcześniej Franz Josef Strauß, który wydał literatowi dwuletni zakaz publikacji. W roku 1947 Kirst przeniósł się do Monachium, gdzie objął posadę krytyka filmowego w dzienniku. Doświadczony przeżyciami wojennymi był przeciwnikiem każdej formy zbrojeń. Gdy więc zaczęto rozmowy o powołaniu Federalnych Sił Zbrojnych (Bundeswehra) ostro skrytykował ten pomysł. Postawa ta była przyczyną kolejnego sporu z Franzem Josefem Straußem, który w tym czasie był ministrem obrony RFN. 

Pierwszą wydaną przez niego książką była powieść „Nazywaliśmy go Galgenstrick” z 1950 roku, którą przetłumaczono na siedem języków. Prawdziwą sławę i uznanie na świecie przyniósł mu jednak wydany w 1954 pierwszy tom trylogii „08/15”. Dzięki niej Kirst awansował do miana najbardziej poczytnego autora powojennych Niemiec. Stając się w latach 60. niezależnym finansowo, zaczął pomagać potrzebującym. Tantiemy uzyskane ze sprzedaży swoich książek przekazywał między innymi organizacjom socjalnym w Izraelu. Wspomagał również sieroty wojenne w Polsce oraz studentów w Norwegii. Jego drugi międzynarodowy bestseller ukazał się w 1960 roku. Była to Fabryka oficerów, książka, która jeszcze w tym samym roku doczekała się adaptacji filmowej. 14 grudnia 1961 roku poślubił aktorkę Ruth Müller. Wraz z żoną i córką Beatrice zamieszkał w Feldafing nad jeziorem Starnberger See. W 1969 roku rozpoczął współpracę z drugim programem niemieckiej telewizji. Jako doświadczony krytyk filmowy prowadził program „Poradnik kinomana”. 

W latach 1970–1971 podjął studia w Federalnym Urzędzie Kryminalnym w Wiesbaden. Pobyt ten zaowocował późniejszymi książkami z tłem kryminalnym. Między innymi: Niezwykłe wesele w Bärenwalde i Przedziwni ludzie z Maulen, W 1987 roku Kirst przeprowadził się wraz z rodziną do Werdum, gdzie mieszkał do śmierci. Tam też został pochowany, gdy 23 lutego 1989 zmarł na raka w szpitalu w Bremie. W ciągu 39 lat napisał 59 książek. Większość powieści dotyczy czasów III Rzeszy, a szczególnie okresu II wojny światowej. Utwory przesycone są świadomością moralnego upadku narodu niemieckiego. Autor przedstawił w nich w krzywym zwierciadle megalomanię ideologów III Rzeszy. Mimo międzynarodowych sukcesów i wielu nagród jego książki były przez niemieckich krytyków literackich zaliczane do literatury popularnej.

Źródło: pl.wikipedia.org/lubimyczytac.pl/leksykonkultury.ceik.eu/
Źródło zdjęć: amazon.com/detectivemethod.ru/ facebook