Haruki Murakami przyszedł na świat 12 stycznia 1949 roku w Kioto, ale wychowywał się w Kobe. Już od wczesnego dzieciństwa poznawał kulturę zachodnią, szczególnie duże zainteresowanie wzbudzała u niego muzyka i literatura. Wśród pisarzy, po których dzieła najczęściej sięgał, były największe nazwiska literatury europejskiej i amerykańskiej – Franz Kafka, Charles Dickens, Kurt Vonnegut, Fiodor Dostojewski czy Jack Kerouac. Właśnie te wpływy najbardziej odróżniają twórczość Murakamiego od tekstów innych japońskich pisarzy. Studiował teatrologię na Uniwersytecie Waseda w Tokio. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Yoko. Jeszcze w czasie studiów zatrudnił się w sklepie z płytami muzycznymi, potem otworzył kawiarnię i bar jazzowy, który prowadził wraz z żoną do 1981 roku. Debiut pisarski autora przyszedł dość późno, bo dopiero gdy miał 29 lat. Wcześniej nie pisał zupełnie nic. Natchnienie do stworzenia pierwszej powieści, Słuchaj pieśni wiatru, pojawiło się u niego podczas oglądania meczu baseballowego w 1978 roku. Uderzenie piłki kijem przez amerykańskiego gracza Dave’a Hiltona obudziło w nim chęć do napisania książki. Tego samego wieczoru wrócił do domu i zaczął tworzyć. Po dziesięciu miesiącach pracy po godzinach, powieść była skończona. Murakami wysłał ją na konkurs literacki, który wygrał. Ten pierwszy sukces sprawił, że pisarz kontynuował pracę nad kolejnymi książkami. 

W 1980 roku wydał Flipper roku 1973, dwa lata później: Przygodę z owcą. Te trzy książki razem tworzą tak zwaną Trylogię Szczura. W 1985 roku do księgarń trafiła surrealistyczna powieść Koniec świata i hard-boiled wonderland, ale największy przełom w karierze pisarza przyszedł dwa lata później wraz z premierą Norwegian Wood. Książka sprzedała się w ogromnym nakładzie, a sam Murakami stał się obiektem zainteresowania opinii publicznej. Sława zaczęła go przytłaczać, dlatego postanowił opuścić Japonię i przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych. Został zatrudniony jako pracownik naukowy na Uniwersytecie Princeton, Tufts University i Uniwersytecie Harvarda. W tym czasie powstawały kolejne jego powieści: Na południe od granicy, na zachód od słońca i Kronika ptaka nakręcacza. Murakami powrócił do Japonii po trzęsieniu ziemie w Kobe i ataku w tokijskim metrze w 1995 roku. Swoje odczucia związane z tymi wydarzeniami opisał w książce non-fiction Underground oraz zbiorze opowiadań Wszystkie boże dzieci tańczą. Inne dzieła w karierze pisarza to, między innymi: Sputnik Sweetheart (1999), Kafka nad morzem (2002), 1Q84 (2009-2010), Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa (2013) czy Mężczyźni bez kobiet (2015). 

Pisarz w ciągu swojej kariery przetłumaczył też na język japoński wiele dzieł znanych pisarzy. Ponadto często aktywnie uczestniczy w tłumaczeniu swoich dzieł na język angielski. Jego książki doczekały się tłumaczeń na 50 języków i w wielu krajach uzyskały status bestsellerów, sprzedając się w milionowych nakładach. Twórczość Murakamiego przyniosła mu wiele nagród i wyróżnień. Największą pasją autora jest bieganie, chociaż hobby to podjął dopiero w wieku 33 lat. Ma na swoim koncie wiele sukcesów w tej dziedzinie, między innymi ukończony w 1996 roku ultramaraton, którego dystans wynosił 100 kilometrów. O bieganiu opowiada szczegółowo w opublikowanym 2007 roku pamiętniku zatytułowanym O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu.

Źródło: merlin.pl/wikipedia.com
Źródło zdjęć: cntraveller.in/vogue.pl

 

Diana Gabaldon urodziła się 11 stycznia 1952 roku w Arizonie. Jest córką Tony’ego Gabaldona, byłego senatora stanu Arizona. Był on pochodzenia meksykańskiego. Matka Diany, Jacqueline Sykes, wywodziła się z Anglii. Gabaldon wychowała się w mieście Flagstaff. Studia pierwszego stopnia ukończyła na Uniwersytecie Północnej Arizony – studiowała tam zoologię w latach 1970-1973. Następnie przeniosła się do San Diego, gdzie studiowała biologię morską, którą ukończyła z tytułem magistra w 1975 roku. Wróciwszy na Uniwersytet Północnej Arizony, w roku 1978 uzyskała tytuł doktora ekologii behawioralnej. W 1984 roku, podczas gdy była zatrudniona w Centrum Studiów Środowiskowych zajmowała się redakcją kwartalnika „Science Software Quarterly”. W tym czasie pisała recenzje i artykuły dla wydawnictw komputerowych, popularnonaukowych, a także komiksy dla Walt Disney Company. Przez dwanaście lat była wykładowcą akademickim. 

W 1988 roku Gabaldon postanowiła spróbować napisać powieść, chcąc zobaczyć, czy będzie umiała to zrobić. Nie zamierzała jednak nikomu pokazywać efektów swojej pracy. Jako naukowiec zajmujący się prowadzeniem badań, stwierdziła, że powieść historyczna będzie najprostsza do napisania, z uwagi na dostępność materiałów. Nie przeszkodził jej w tym fakt, że nigdy wcześniej nie zajmowała się zagadnieniami historycznymi i nie wiedziała, w jakim okresie historii chce umiejscowić swoją powieść. Natchnienie przyszło do niej z telewizji. Pewnego dnia przypadkiem natrafiła na powtórkę jednego z odcinków serialu science fiction „Doctor Who”, w którym jednym z bohaterów był młody Szkot, a akcja rozgrywała się w XVIII wieku. Wtedy to powstała w jej głowie wizja powieści osadzonej w Szkocji, w tym właśnie okresie historycznym, oraz sylwetka jednego z bohaterów, Jamesa Frasera. Z czasem James musiał ustąpić miejsca Claire Randall, która ostatecznie stała się główną bohaterką książki. Z serialu Gabaldon zapożyczyła również motyw podróży w czasie. Zamieściła fragmenty swojej powieści na jednym z pierwszych forów literackich, gdzie inny autor, John E. Stith skontaktował ją z agentem literackim. Wkrótce potem autorka podpisała umowę z wydawnictwem. 

Pierwsza z serii, Obca, została opublikowana w 1991 roku. Kiedy Gabaldon skończyła pisać drugą część cyklu, postanowiła porzucić pracę naukową na uniwersytecie i całkowicie poświęcić się pisaniu. Do 2014 roku seria, która pierwotnie miała być trylogią, rozrosła się do ośmiu książek. W jej skład wchodzą jeszcz: Uwięziona w bursztynie (1992), Podróżniczka (1994), Jesienne werble (1997), Ognisty krzyż (2001), Tchnienie śniegu i popiołu (2005), Kość z kości (2009) oraz Spisane własną krwią (2014). Dodatkowo w międzyczasie pisała drugą serię książek, Lord John Grey, która jest spin-offem Obcej. Obejmuje ona trzy powieści i pięć opowiadań, z czego tylko dwa tytuły posiadają polskie tłumaczenie. Seria Obca została przetłumaczona na 23 języki i wydana w 26 krajach. Została uhonorowana równierz nagrodą RITA za Najlepszy Romans roku 1991. Tchnienie śniegu i popiołu zadebiutowało na pierwszym miejscu listy bestsellerów „New York Timesa” i zdobyło nagrodę Quill Award. W sierpniu 2014 roku telewizja wyemitowała premierowy odcinek serialu telewizyjnego „Outlander” według powieści Diany Gabaldon. Pisarka mieszka obecnie w Scottsdale z mężem, ma troje dorosłych dzieci.

Źródła:merlin.pl/wikipedia.org
Źródło zdjęcie: wikipedia.org/enchantedlivingmagazine.com