Alistair MacLean urodził się 21 kwietnia 1922 roku w Glasgow w Szkocji jako jeden z czworga synów protestanckiego pastora. Nauczył się angielskiego jako drugiego języka po swoim języku ojczystym gaelickim szkockim. Większość swojego dzieciństwa i młodości spędził w Daviot. Powrócił do Glasgow, gdzie ukończył Hillhead High School. W 1941 roku, w wieku 19 lat wstąpił do Królewskiej Marynarki Wojennej. W czasie II wojny światowej służył na krążowniku jako torpedysta. Walczył na północnym Atlantyku, w Arktyce, na Morzu Śródziemnym oraz na Oceanie Indyjskim. Na niektórych z tych obszarów dzieje się akcja większości jego książek. Pisarz twierdził, że w 1945 roku dostał się do niewoli japońskiej i doznał ran w wyniku tortur – jego syn jednak udowodnił, że był to jego wymysł, a Alistair MacLean został ranny w wyniku wypadku podczas ćwiczeń na okręcie. Po zwolnieniu z wojska w 1946 roku rozpoczął studia języka angielskiego na Uniwersytecie w Glasgow, pracując jednocześnie w Urzędzie Pocztowym i jako zamiatacz ulic. Ukończył studia magisterskie z wyróżnieniem, po których krótko pracował jako portier w szpitalu, a następnie podjął pracę jako nauczyciel. Debiutował opowiadaniem Dileas w 1954 roku, a następnie napisał powieść H.M.S. Ulisses (postać marynarza Ralstona jest oparta na przeżyciach autora), która stała się bestsellerem w 1955 roku. Książka sprzedała się w ćwierć miliona egzemplarzy w twardej oprawie w samej Anglii w ciągu pierwszych sześciu miesięcy od publikacji. Prawa do filmu zostały sprzedane Robertowi Clarkowi, ale film nigdy nie został nakręcony. Pieniądze zarobione na powieści oznaczały, że MacLean mógł poświęcić się pisaniu w pełnym wymiarze godzin. Jego następna powieść Działa Nawarony z 1957 roku, opowiadała o ataku na fikcyjną wyspę Navarone. Książka odniosła duży sukces, sprzedając ponad 400 tysiącach egzemplarzy w ciągu pierwszych sześciu miesięcy. 

Pisarz był niezadowolony ze zbyt wysokiego podatku płaconego od zarobków z jego pierwszych dwóch powieści, więc przeniósł się Szwajcarii, gdzie były one niższe. Planował pisać jedną powieść rocznie. W 1958 roku wydał Na południe od Jawy, opartym na jego doświadczeniach na morzach południowo-wschodniej Azji podczas II wojny światowej, oraz Ostatnia granica z 1959 roku, thrillerem o węgierskim powstaniu z 1956 roku. Jego kolejne powieści to Noc bez końca z 1959 roku i Strach jest kluczem z 1961 roku. We wczesnych latach sześćdziesiątych zdecydował się pisać pod pseudonimem Ian Stuart. Chciał w ten sposób dowieść mocy własnego talentu, a nie tylko dobrej opinii powstałej w wyniku jego debiutu. W latach 1963-1966 całkowicie zaprzestał pisania i stał się właścicielem hotelu. Powrócił do tworzenia książek, ale żadna kolejna nie została nigdy tak dobrze oceniona jak jego debiut literacki. Pisarz w późniejszym okresie zmagał się z alkoholizmem, co odbiło się na jego twórczości. Wiele z powieści MacLeana doczekało się ekranizacji, a scenariusze do kilku z nich zostały stworzone przy udziale samego pisarza lub wyłącznie przez niego. Oprócz tego, jest on autorem kilku scenariuszy, które zostały później przerobione na powieści przez innych pisarzy. W 1983 roku MacLean został uhonorowany doktoratem z literatury na Uniwersytecie w Glasgow. Pisarz zmarł na udar w wieku 64 lat w Monachium 2 lutego 1987 roku. Został pochowany w Céligny, w Szwajcarii.

Źródło: wikipedia.org/lubimyczytac.pl/last.fm
Źródło zdjęcia: www.theweek.in