Choć w jej życiu nie brakowało romantycznych uniesień, prawdziwą miłością darzyła nie mężczyzn, a - Afrykę. 58 rocznica śmierci Karen Blixen

Pisarka, znana polskim czytelnikom głównie za sprawą ekranizacji powieści Pożegnanie z Afryką, przyszła na świat 17 kwietnia 1885 roku jako Karen Dinesen w położonym na północ od Kopenhagi Rungsted, gdzie wychowywała się z trzema siostrami i dwoma braćmi. Pochodziła z arystokratycznej rodziny. Kiedy miała 10 lat ojciec popełnił samobójstwo. Bardzo przeżyła jego śmierć, zwłaszcza że więcej łączyło ją z ojcem niż z matką, prezentującą bardzo konserwatywne podejście do życia. Od dziecka wykazywała artystyczny talent. Już jako mała dziewczynka rysowała i pisała opowiadania, które podpisywała imieniem indiańskiego wodza - Osceola. Pseudonim miał ją zbliżyć do ojca, który podczas swoich podróży przez pewien czas żył wśród Indian. W 1906 roku ukończyła Królewską Duńską Akademię Sztuk Pięknych w Kopenhadze, gdzie studiowała malarstwo. Zaledwie rok później zadebiutowała jako pisarka drukowanymi w prasie opowiadaniami, które ukazywały się pod pseudonimem Isak Dinesen. Powodem, dla którego przyjęła męskie imię, pod którym ukazało się także Pożegnanie z Afryką, był fakt, że Karen nie chciała, aby jej twórczość była klasyfikowana jako literatura kobieca.

W 1914 roku, w wieku 28 lat, wyjechała do Kenii. Tam wyszła za mąż za swojego kuzyna szwedzkiego barona Brora von Blixen, choć wtedy darzyła uczuciem jego brata bliźniaka Hansa. Małżeństwo nie było udane, i  po 8 latach państwo Blixenowie rozstali się, zaś przy boku, atrakcyjnej właścicielki plantacji kawy, zaczął pojawiać się angielski arystokrata Denys Finch Hatton. Dusza towarzystwa, świetny myśliwy i zdolny pilot, szybko zdobył serce Dunki. Burzliwy związek choć pełen intryg i dramatów, był najszczęśliwszym okresem w jej życiu. Oboje interesowali się literaturą i kochali Afrykę. Na farmie u stóp gór Ngong pisarka założyła dla tubylców szkołę i ośrodek zdrowia, co przyniosło jej wśród sąsiadów opinię ekscentryczki. Prawie 17-letni pobyt w Afryce był przerywany wyjazdami do Europy na wyniszczające kuracje z powodu choroby wenerycznej, którą zaraził ją jej mąż. Pod koniec lat 20. stan jej zdrowia pogorszył się, ciężko przeszła poronienie dziecka, którego bardzo pragnęła. Nad plantacją zawisła groźba bankructwa, a ukochany Denys zginął w katastrofie samolotu. Przytłoczona nieszczęściami, w 1931 roku postanowiła wrócić do Danii. Miała wówczas 46 lat i czuła się przegrana.

Swoją pierwszą książkę, Siedem niesamowitych opowieści, którą zaczęła pisać w Afryce, opublikowała w 1934 r. Trzy lata później ukazały się wspomnienia z Kenii - Pożegnanie z Afryką - które przyniosły jej światową sławę. W kolejnych latach, po angielsku i duńsku, m.in. pod pseudonimem Isak Denisen, wydała następne powieści - Niewinne mścicielki (1946) i Cienie na trawie (1960) - oraz zbiory opowiadań, m.in.: Zimowe opowieści (1942), Uczta Babette i inne opowieści o przeznaczeniu (1958). Wydała również zbiór esejów pt. Dagerotypy. Pisarka opowiada w nich o mottach, które wybierała, by prowadziły ją w danym okresie życia. Karen Blixen umarła 7 września 1962 roku w swojej rodowej posiadłości. 

W ostatnich latach jej życia uważano ją za największą współczesną duńską pisarkę, wymienianą jako kandydatkę do Nagrody Nobla. W 1952 została odznaczona nagrodą literacką Złote Laury. Istnieją dwa muzea jej imienia. Jeden z nich otwarto w 1991 roku w rodzinnym mieście w Danii, drugi znajduje się natomiast w posiadłości w Nairobi. Wnętrza zachowują klimat domu, w którym pisarka się wychowała i gdzie powstała większość jej książek. Na podstawie książki Pożegnanie z Afryką w 1985 roku nakręcono film o tym samym tytule. Główne role zagrali: Meryl Streep i Robert Redford.

Źródło: kultura.onet.pl/wikipedia.org/monikawitkowska.pl/weekend.gazeta.pl

Źródło zdjęć: wikipedia.pl/karenblixen.comp.com/hyggehouse.com